จากรายการ VIP "พระเลี้ยงแม่ผิดวินัยสงฆ์"

จากรายการ VIP เมื่อคืนนี้ที่พูดถึง  "พระเลี้ยงแม่ผิดวินัยสงฆ์" http://hiptv.mcot.net

ขอชื่นชมรายการนี้อย่างมากที่นำเสนอเรื่องที่ผู้คนในปัจจุบันให้ความสำคัญน้อยลง คือ  การดูแลบุพการี  ซึ่งในทางพระพุทธศาสนานับถือ พ่อแม่ ว่าเป็น พระอรหันต์องค์แรกสำหรับมนุษย์ทุกคน

ในรายการได้สัมภาษณ์ ตัวแทนสำนักงานพระพุทธศาสนา กับ พระพยอม ซึ่งทั้งสองได้กล่าวตรงกันว่า แม้แต่ในพระไตรปิฎก และในสมัยพุทธกาลเอง ก็ได้มีการกล่าวถึง การดูแลบุพารี เป็นหน้าที่ของมนุษย์ทุกคนที่พึงกระทำ โดยไม่จำกัดสถานภาพไม่ว่าจะเป็น ภิกษุ คนพิการ คนปกติ

จากรายการ ทำให้ต้องทบทวนตัวเองว่า

• จนถึงวันนี้ เราซาบซึ้งกับการฟูมฟักของพระอรหันต์ปฏิบัติต่อเรามามากน้อยเพียงใด 
• เราดูแลรักษา เอาใจใส่พระอรหันต์ของเรา เหมือนกับที่ท่านได้อุ้มท้อง ดูแล รักษา เรามาถึงทุกวันนี้อย่างไรบ้าง

    ไม่ใช่ว่า บุญคุณต้องทดแทน แค้นต้องชำระ แต่เป็นธรรมชาติของสิ่งมีชีวิต ที่ต้องกำเนิด เติบโต สร้างสรรค์ ทำนุบำรุง และแตกสลาย  เรากำลังขาดส่วนใดในชีวิตไปหรือเปล่า แม้แต่ต้นไม้ที่เกิดขึ้น เติบโต ออกดอกผล ให้ร่มเงาแก่ผู้ผ่านไปมา แล้วยังฟูมฟักลูกไม้ที่หล่นอยู่ใต้ต้น เอื้ออำนวน้ำหวานแก่เหล่าแมลงภู่ผึ้ง เมื่อต้องละชีวิตจากโลกนี้ไปก็ยังเหลือซากรากกิ่งก้านให้เอาไปเป็นฟืนฟอน เถ้าถ่านเป็นปุ๋ยได้  แต่เราล่ะ "มนุษย์"  หาประโยชน์จากผู้อื่น สิ่งอื่น มามากมายเพียงใด แล้วให้ประโยชน์กับผู้อื่น สิ่งอื่น แค่ไหน?

ต้องถามตัวเอง และค้นหาตัวเอง เพื่อตั้งสติ และเตือนสติตัวเองเป็นระยะๆ ว่า

เรามาถึงวันนี้ได้อย่างไร?  เวลานี้เรากำลังทำอะไร และทำอย่างไร? และสิ่งที่ทำนี้เพื่ออะไรบ้าง?

     การใช้ชีวิตของเรา อาจเปรียบได้กับการขับรถบนถนน  เรามีเพื่อนร่วมทางหลายหลาก

//  พ่อ แม่ พี่ น้อง ลูก หลาน เปรียบเหมือนคนที่อยู่ในรถคันเดียวกันคือญาติสนิท 

// รถคันอื่นที่พร้อมจะขับร่วมทางไปกับเรา คือ คนรัก เราต้องรักษาระยะห่าง ให้เหมาะสม ต้องเอื้ออาทร ห่วงใยกัน ระหว่างการเดินทาง

แต่ปัจจุบัน สภาพสังคม สิ่งแวดล้อม ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก คนเราให้ความสำคัญกับสิ่งปรุงแต่งชีวิตภายนอกสำคัญมากกว่า  การค้นหาแก่นแท้ของการมีชีวิต  มีการทุ่มเทใช้ทรัพยากรธรรมชาติ ใช้พลังกาย พลังใจ อย่างฟุ่มเฟือยเพื่อสร้างสิ่งตอบสนองความพึงพอใจเพียงชั่วขณะจิต หรือแค่ช่วงชีวิตของตนเท่านั้น ไม่ได้คำนึงถึงความเป็นมา คุณค่า ของทรัพยากรแต่ละอย่างที่กว่าจะหลอมรวมมามีสภาพให้เรานำไปใช้งานได้  หรือไม่เคยคำนึงถึงอนาคตที่จะเป็นต่อไป เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง

แม้กระทั่งระบบการศึกษาในปัจจุบันจะเป็นว่า ก็มุ่งเน้นให้คน มีศักยภาพ ความสามารถ ที่จะใช้ทรัพยากรธรรมชาติ สร้างสิ่งปรุงแต่งชีวิตให้มีความสุข สนุก สนาน กับเครื่องบันเทิงเริงรมย์ สิ่งอำนวยความสะดวกทางกาย 

กายกับใจขาดอิสระจากกัน ขาดความสมดุลในชีวิต