เสียงจากแดนไกล: คิดฮอดบ้านหลายๆ

อันอยู่ที่ไหน ก็บ่สุขใจคืออยู่บ้าน

อันแม่โขง แม่ชี แม่มูล  แม่พระธรณีโปรดฮู้ไว้นำเด๋อ บักวิว บักสังขยา (เพราะเหว้าบ่คือคนอุดร ทั้งหลาย) ลูกหลานคนอีสานผู้นี้ คิดฮอดบ้านหล๋าย หลาย อีกบ่พอซาวมื้อดอก ข่อยสิจะได้กลับไปบ้านแล้ว คิดฮอดบ้านอีหลี

คิดฮอดพ่อ คิดฮอดแม่ คิดถึงครูจารย์ขนาด

เฮามาอยู่พี้ มาอยู่เมืองนอก ตั้งใจว่าสิมาเอาความรู้ ก็ได้ความรู้ไปหลายอยู่ สิกลับไปเอาไปใซ้สอน ให้ลูกหลานเฮามีความรู้สืบไป

ให้ลูกหลานเฮา ฮู้จักคิดเป็น คิดถืก คิดดี ฮักซาติ ฮักประชาชน หลาย หลาย

อยู่หม่องได๋มันบ่สุขใจ คืออยู่บ้าน เฮา

กลับไปข้อยสิจะไปกราบพระธาตุ กราบครูจารย์ กราบพ่อ กราบแม่ กราบพระนเรศวรแล้วสิจะ ไปเฮ็ดเวียกให้มันดี มันงาม ให้มันถึก

แผ่นดินนี้ ให้ข้อยหลายเติบ ข้อยสิขอแทนคุณ แผ่นดินนี้ สิใซ้แฮงกาย แฮงใจ เท่าที่สิเฮ็ดได้ ให้บ้านเฮา ประเทศเฮา มันเจริญ คือบ้านอื่น เมืองอื่น

บ่อยากเห็นคนไทยเฮาต้องมาฆ่ากันอีกแล้ว อันเกิดมาเป็นคนแล้วก็ต้องตาย อยู่วันยังค่ำ ยังพอพออีกบ่ มันสิอยากรีบทะเลาะกันฆ่ากันไปตายจังไส  อันความคิดบ่ คือกัน อยู่นำกันบ่ได้บ่ มันบ่แม้นคนคือกันบ่

ต้องฆ่ากันก่อนบ่ ถึงสิเรียกตัวเองว่าคนฉลาด

บักคนฉลาดน่าโง่เอ้ย

เมืองนอกนี้ คนเค้าคิดบ่คือกันมันคืออยู่กันได้ล่ะ

คนเขาก็เฮียนบ่สูงปานใด จบแค่มอปลาย แต่ เป็นจังไส คือคนเค้าฮู้จักหน้าที่ตัวเองล่ะ ฮับผิดซอบ ดี๋ดี แล้วก็เหว้าอะหยังเป็นการ เป็นงานดี หลายๆ

เทคโนโลยี บ้านเค้าก็คือกันกับบ้านเฮา บางเทือก็ขี้ร้ายกว่าบ้านเฮาอีก แต่เป็นหยังเค้าคือพัฒนาล่ะ เหล่าคนของเฮาเคยคิดกันบ่.............

บ้านเฮามันเป็นจังใส หลายอย่างก็ดีกว่าเค้า แต่มัน คือย่ำอยู่หม่องเดิม