ห่วงไย แต่ไม่อึดอัด
วันนี้ผมจะไปเที่ยวกับครอบครัวที่เกาะช้างครับ ลางานเรียบร้อย
และในเช้านี้ ก็ปรากฏว่ามีอีกหลายๆท่านได้หยุดงานโดยไม่ต้องลา เพราะเกิดเหตุชุมนุมในบางพื้นที่ รัฐบาลกลัวว่าจะเดือดร้อนกัน เลยให้หยุดงาน
ผมนึกถึงเหตุการณ์ที่เกือบเหมือนกันนี้เมื่อวันที่ 28 สิงหาคมปีที่แล้ว นึกถึงที่ผมเคยเขียนไว้ถึงความรู้สึกในวันนั้น
ความรู้สึกของวันนี้ ต่างไป
ก็ธรรมดาครับ จะไปเอาอะไรกับความรู้สึก
ผมไม่รู้สึกอึดอัดเหมือนอย่างคราวที่แล้ว ไม่ใช่เพราะผมชอบฝ่ายไหนหรือชังฝ่ายไหน ผมไม่รู้สึกผูกพันหรือแปลกแยก คือผมแค่คนที่อยู่ข้างนอก
หลายคนบ่นว่า มาทำอะไรกัน เดือดร้อน
ผมก็บอกกับพวกเขาทุกครั้งว่า ผู้ชุมนุมเขาทำได้นะ โดยเฉพาะหากใครเคยเห็นดีเห็นงามกับที่พันธมิตรฯทำไว้เมื่อคราวก่อน คราวนี้ก็อย่าบ่นเลย เพราะมันก็แทบไม่ต่างกัน
ผมไม่คาดหวังว่าเราจะหันมาสมัครสมานสามัคคีกันอะไรอย่างนั้น ไม่หวัง และไม่เห็นว่าจำเป็นอีกแล้ว
ผมนึกถึงตอนที่คนอเมริกันจำนวนหนึ่งเลือก Obama ขึ้นมาเป็นรัฐมนตรี มีหลายคนที่รัก Democrat เสียจนบอกว่า คนอเมริกันฉลาดขึ้นเสียที
แน่นอนว่ามีคนที่รัก Republican ที่อึดอัด ฟูมฟาย
และสองกลุ่มนี้ก็ผลัดกันเฮ ผลัดกันเซ็ง มานานแล้ว
ผมเคยได้อ่านคนฝรั่งเศสระบายว่า Jaques Chirac เป็นคนที่แย่ขนาดไหน คนฝรั่งเศสไม่ต้องการ Chirac หรอก
แต่ Chirac เป็นประธานาธิบดีของฝรั่งเศสถึงสองสมัย
คนที่เกลียด Chirac ต้องอึดอัดร่วมสิบปี
ความอึดอัดของคนพวกนี้มีเหมือนกันที่แสดงออกมาในรูปของการต่อต้าน และบางครั้งก็เกิดความรุนแรง ถ้ากลไกของรัฐบาลไปทำให้เขาเหลืออด
เราจะได้ข่าวของความรุนแรงเกิดขึ้นในบางจุดของประเทศเหล่านี้ ไม่ว่าจะอเมริกา ฝรั่งเศส อังกฤษ หรือเยอรมัน
มันคงใกล้ถึงเวลาของเราเช่นกันครับ ที่จะต้องรู้จักวิธีจะอยู่ร่วมกับคนที่คิดไม่เหมือนเรา รู้จักอดทนกับผลของกติกาที่เราเห็นร่วมกัน ขณะที่ฝ่ายที่เป็นรัฐบาลก็ต้องเข้าใจว่า พวกตนเป็นรัฐบาลของคนทั้งประเทศ ถ้าทำตามใจพวกเกินไป ก็อาจจะเกิดเรื่องได้
อย่ามาเถียงกันเรื่องประชาธิปไตยเลยครับ
ผมนึกถึงเกาหลีเหนือ ประเทศนี้มีชื่อเป็นทางการว่า Democratic People's Republic of Korea
ครับ แปลเป็นไทยแบบแขกๆได้ว่า สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี
ลองถามตัวเราเองครับ ว่าเราเชื่อไหม ว่าเขาเป็นประชาธิปไตย
แต่ลองถามคนเกาหลีเหนือเขา เขาก็เชื่อว่าเขาเป็นประชาธิปไตย
จะไม่เป็นประชาธิปไตยได้ไง ก็ในเมื่อผู้แทนในสภาของเขา ก็มาจากการเลือกตั้งทุกคน และผู้นำของเขา ก็มาจากการออกเสียงเลือกตั้งจากผู้แทนเหล่านี้ และเขาก็ได้ผู้นำอันทรงความสามารถและแสนดีในสายตาของคนเกาหลีเหนือ
หากเราวัดเอาจากการเลือกตั้งนะครับ ว่าเป็นเครื่องหมายของประชาธิปไตย
ถ้าเราไม่เชื่อ ว่าเขาเป็นประชาธิปไตย
ถ้าเราไม่เชื่อ ว่าแนวทางของอีกฝ่ายหนึ่ง เป็นประชาธิปไตย
แล้วเราเชื่อได้ยังไงว่า ไอ้ที่เราเชื่อน่ะ มันเป็นประชาธิปไตย
แต่ว่าก็ว่าเถอะ ตอนที่เราคนตาดำๆกำลังถกเถียง จนถึงจะตบตี และอาจจะถึงเวลาเข้าใจว่าจะต้องอยู่ด้วยกันให้ได้ มันมีคนบางคน บางกลุ่ม ที่ีมีอำนาจมากเสียจนไม่คิดว่าจะยอมผลัดเปลี่ยนกับใคร หรือคิดว่าจะต้องเอาอำนาจนั้นมาให้ได้ พยายามยื้ออยู่ พยายามสู้อยู่
อันนี้ไม่อึดอัดหรอกครับ แต่อ่อนใจ
รัฐบาลนี้อยู่ได้ไม่นานหรอกครับ เพราะมีคนที่ไม่อยากได้อยู่เยอะ คล้ายๆรัฐบาลที่แล้วนั่นแหละ อยู่ไปก็เป็นเป็ดง่อย
ชุมนุมคราวนี้ สำเร็จมากที่สุดก็แค่ล้มรัฐบาล จะคิดไปล้มอะไรๆอย่างอื่น ไม่ทันหรอก ระฆังสงกรานต์กำลังจะหมดยก คนกลับบ้านกันหมด แล้วประชาธิปไตยเต็มมือที่คิดว่าจะหยิบกลับบ้านไป ก็ไม่รู้จะหยิบจากไหน
หรือเกิดจะหยิบไปได้บ้าง ก็ไม่แน่ใจว่าเป็นประชาธิิปไตยหรือแค่ฟังเขามา อย่างที่ผมถามไว้ย่อหน้าก่อน
ไม่ว่าจะฝ่ายไหนหากยื้อจะตั้งรัฐบาลแบบเดิมๆที่มาจากฝ่ายตนสุดๆ ก็ไม่มีทางไปรอด ต่างฝ่ายต่างโทษกันอีกแหละ ว่าถ่วงการทำงาน บริหารบ้านเมืองไม่รอด
เราอาจจะต้องมีรัฐบาลเป็ดง่อยผลัดกันไปอีกสักพักจนกว่าจะหยุดยื้อกัน
เอาเถอะครับ เอาไงก็เอา ในที่สุดผมก็ต้องเดือดร้อนเหมือนกับพวกท่านนั่นแหละ แต่มันคงไม่เลวร้ายหรอก ผมเคยลำบากมาก่อน บางที เห็นอะไรๆที่มันเสื่อมไปกับ "ความเจริญ" แล้วก็ อยากให้มันถอยหลังไปบ้างเหมือนกัน
เผื่อๆว่า ไอ้ที่มันเสื่อมไป จะฟื้นกลับมาดีเหมือนเดิมได้
ความเห็น (1)
ใจเย็นๆตั้งสติให้ดี ครับ
ใครทำเพื่อใคร
แล้วประชาชนจะได้อะไร