การวิพากษ์ IS 4 เมษายน 2552

คำตอบที่คาใจในระหว่างหนึ่งปีที่ผ่านมา

วันนี้  4  เมษายน  2552  เป็นวันที่เราค้นพบคำตอบแล้วว่าการทำ IS ของเราและเพื่อนสมาชิกในกลุ่ม

มีประสิทธิภาพหรือไม่ ผิดพลาดตรงไหน หลังจากที่งงเป็นไก่ตาแตกคลำทางทำมาเหมือนคนตาบอด เหมือนคนที่งมเข็มในมหาสมุทร เราเครียดมากขนาดที่ว่า ร้องไห้แล้วร้องไห้อีก เพราะกลัวมากว่าจะตอบคำถามอาจารย์ผู้วิพากษ์ไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่  สิ่งที่เราทำเราก็รู้อยู่ทุกขั้นตอน

แต่ถึงจะกลัวยังไงเราก็หนีไม่พ้น  และแล้วก็ถึงเวลา เก้าโมงตรง อาจารย์ผู้วิพากษ์เดินเข้ามา สีหน้าอมยิ้มนิด ๆ แสดงถึงความเป็นผู้มีจิตใจดี เออ ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดแฮะ  แต่ก็ยังสั่นอยู่ดี  เวลาขึ้นวิพากษ์เราต้องเสียงสั่นแน่ ๆ ทั้ง ๆ ที่เมื่อคืนก็ซ้อมมาแล้วทั้งคืนนะ  ชวนกันไปไหว้พระหน้าห้องสตูเพื่อขอกำลังใจก่อน  ดีกว่า

ในที่สุดก็ต้องขึ้นไปบน  "แท่น" พี่ต่ายพูดก่อน ต่อด้วยเรา เสียงสั่นจริง ๆ ด้วย เอาวะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว แล้วก็จบลงจนได้...

ผิดคาด... อาจารย์ผู้วิพากษ์กล่าวคำชมทั้งตัว powerpoint ตัวเล่มวิจัย ทำได้ดีครบกระบวนการ ไม่น่าเชื่อ โอ้! แม่เจ้า เป็นไปได้ยังไง ดีใจที่สุดในโลกเลย นี่แหละ คำตอบที่เรารอคอยมาหนึ่งปีเต็ม จริง ๆ เราทำได้ เรามีศักยภาพพอ แต่เราขาดความมั่นใจ  ขาด...อะไรก็ไม่รู้สิบอกไม่ถูก  โดนถามอยู่สองคำถาม แต่ก็พอจะตอบได้นะ

นับจากวันนี้ไป เรารู้สึกมั่นใจมากขึ้น มั่นใจว่ากระบวนการต่าง ๆ สิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราเข้าใจ สิ่งที่เราทำ   มันมาถูกทางแล้ว ต่อจากนี้ไป เราสามารถที่จะทำงานวิจัยได้ด้วยความมั่นใจแล้ว

สุดท้ายนี้ขอขอบคุณผู้เกี่ยวข้องทุกท่าน กำลังใจทุกกำลังใจ  จากแม่  จากแฟน จากพี่สาวที่แสนดี ที่คอยรับฟังปัญหา ปลอบโยน ให้กำลังใจกันตลอดมา ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ