จุดแข็งของ
RCSD ได้แก่
1.
มีอาจารย์นักวิจัยที่เข้มแข็งจำนวนมาก ได้ระดับ “มวลวิกฤติ”
(critical mass)
2. เลือกประเด็นหลัก (theme)
ถูกต้อง คือภูมิภาคลุ่มน้ำโขง
ซึ่งนับเป็นภูมิภาคเชิงยุทธศาสตร์ของโลก
เป็นพื้นที่ของการประลอง – ปฏิสัมพันธ์ ระหว่าง ความเป็นท้องถิ่น
กับโลกาภิวัตน์
3. มี connection
กับแหล่งทุนนานาชาติ และมหาวิทยาลัยชั้นนำในภูมิภาคอื่น
4. มีนักบริหารงานวิจัย –
วิชาการ – บัณฑิตศึกษา ที่มีความสามารถ
5. มีระบบธรรมาภิบาล
(governance) ทีเข้มแข็ง เลือกเอาคนเก่งๆ
จากหลายชาติในภูมิภาคมาเป็น Board of Trustee โดยมี ดร. ชาญวิทย์
เกษตรศิริ เป็นประธาน ทำให้ได้รับคำแนะนำดีๆ
ในการดำเนินการ และได้รับความร่วมมือ – สนับสนุน
จากหน่วยงานในภูมิภาค เป็นอย่างดีเยี่ยม
คงจะมีจุดแข็งอื่นๆ
อีกมาก ที่ผมมองไม่ออก
เพราะผมเชื่อว่าความสำเร็จในเรื่องใดเรื่องหนึ่งนั้น
จะต้องมีเหตุปัจจัยมากมาย
กลไกสร้างความสำเร็จอย่างหนึ่ง คือการประชุมวิชาการระดับภูมิภาค
ที่หมุนเวียนไปตามประเทศในภูมิภาค
สำหรับให้นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาในโครงการได้นำเสนอผลงานวิจัย
ให้ผู้เชี่ยวชาญได้วิพากษ์/ให้คำแนะนำ
เป็นทั้งกลไกเสริมคุณภาพของงานวิจัย และเป็นกลไกสร้าง
connection ระหว่างประเทศในภูมิภาคให้แน่นแฟ้นขึ้นไปอีก
ผมพลาดโอกาสไปร่วมประชุมวิชาการระดับภูมิภาคครั้งที่แล้ว
คือเมื่อวันที่ ๒๑ – ๒๓ เมย. ๒๕๔๘ ที่มหาวิทยาลัยอานเกียง
เวียดนาม
เรื่องการสร้างจารีตใหม่ในท่ามกลางความทันสมัยในภูมิภาคลุ่มน้ำโขง
มีสาระที่น่าสนใจมาก ดูรายละเอียดได้ที่ http://rcsd.soc.cmu.ac.th/angiang/
วิจารณ์ พานิช
๑๕ เมย. ๔๙
ไม่มีความเห็น