อันเนื่องจาก ….. เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (9)

ต่อเนื่องจาก "อันเนื่องจาก ….. เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (1,2,3,4,5,6,7,8)"

เข้าเลือกอ่านบทความต่อเนื่อง

วันที่ 7 แตงก็เข้าไปนั่งในห้อง cell ตั้งแต่เช้า ...
ผ่านไปด้วยดี เพราะไม่มีเสียงดังรบกวนมากนัก และเกิดอาการชอบแล้วสิ....
แต่ชั่วโมงนั่งต่อมาผู้ปฏิบัติข้างห้องเกิดมาใช้ห้อง cell ด้วย ... เอาอีกแล้วค่ะ ...
เสียงดังอีกแล้ว เพราะเธอดันมาใช้ห้องหลังจากทุกคนเข้าไปนั่งแล้วประมาณ 10 นาที เสียงก็ดังซิคะ ... ครืด ... ปึง ... (ทำเสียงเปิดปิดประตูตามไปด้วยนะคะ)
แตงเกิดอาการโกรธทนไม่ได้ ... ต้องแสดงให้เธอรับรู้ว่าเวลาเกิดเสียงดังรบกวนขณะนั่งนั้นเป็นอย่างไร ...
พอเธอปิดประตู ... ทันใดนั้น แตงเปิดและปิดประตู เสียงดังระดับเดียวกันนั่นแหล่ะ ให้เธอรับรู้ว่า ...
สิ่งที่คนอื่นกระทำแล้วเกิดเสียงดังมันจะรบกวนเธออย่างไรบ้าง ...
ได้ผลค่ะ ... ตั้งแต่วันนี้ และ ทุกช่วงของการนั่ง เสียงเปิดปิดประตู แม้ช่องระบายอากาศ เบาลงไปถนัดใจ .....
แต่แตงรู้ค่ะว่า .... แตงอาจจะก่อศัตรูขึ้นมาก็ได้ ....
แต่เธอทำอะไรไม่เกรงใจใครเลย และเป็นไปโดยไม่รู้ตัวหรือเปล่าก็ไม่รู้
แต่ต้องมีใครบอกเธอบ้างซิ เมื่อพูดไม่ได้ก็กระทำสิ่งเดียวกับที่เธอทำนั่นแหล่ะให้เธอรับรู้......
เธอจะรู้ว่าแตงย้อนสิ่งที่เธอทำให้เธอรู้หรือเปล่าก็ไม่รู้นะ ...
... ไม่ทันแล้วค่ะสติตอนนั้นไปแล้ว ยั้งไม่ทัน
เพราะคนไม่นึกถึงใครอื่นก็คือแตงเอง
ดูนะไอ้นิสัยที่ไม่ยอมคน ถือดี ตัวกูของกู ชัดเจนมากสำหรับแตง
... และคนที่เป็นศัตรูกับแตงไม่ใช่อื่นไกลเลย มันคือตัวแตงเอง
ถ้าตัวเองสงบนิ่งพอคงไม่โกรธ ถ้าตัวเองมีสติดีพอคงไม่โต้ตอบ

วันที่ 8 - 9 เป็นการนั่งที่สงบมากขึ้น
และสนุกมากขึ้นเพราะเริ่มมีการนำจิตมา Scan สรีระตัวเองด้วย แตงชอบมาก ...
เพราะรับรู้ได้ถึงการไม่มีตัวตนของตัวเอง มันว่างโล่งเหมือนกับไม่ได้นั่งอยู่ ณ ที่แห่งนั้น
แต่ก็ยังมีอาการจิตปรุงแต่งอยู่นั่นแหล่ะ คือถ้าจิตเกิดไม่อยู่นิ่งก็จะเห็นเป็นเรื่องเป็นราว ...
และที่น่าขำคือ มีสงครามประสาทนิดๆ จาก ชี ...
คือเธอเอายาดมไประงับอาการสะอึกและเรอ...
และเธอก็มักจะวางขวดยาดมกระแทกพื้นฝั่งที่นั่งติดกับแตง ...
เป็นการฝึกจิตที่ดีมาก ... เพราะทำให้แตงต้องรักษาจิตให้อยู่กับเวทนาเสมอเพราะมิฉะนั้นจะต้องสะดุ้ง ...
ช่วงหลังก็เลยสบายใจ เพราะคิดสงสารเธอมากที่เธอช่างมีความพยายามอะไรเช่นนั้น
เธอทำแม้แต่เสียง จุ๊ จุ๊ เป็นระยะๆ ...
ซึ่งเป็นแบบฝึกหัดที่ดีมากสำหรับการฝึกการวางเฉย แตงชอบมาก นั่งได้ดีขึ้น นานขึ้น
ตอนนั้นรู้สึกขอบคุณเบื้องบนที่ส่งมาให้นั่งข้างชี
เพราะไม่อย่างนั้นแตงคงไม่รู้ตัวเองว่า
ตัวตนของตัวเองคือไม่สามารถวางเฉยกับสภาวะรอบข้างที่คิดว่ามาเอาเปรียบตัวเองได้เลย

แนะนำบันทึกเพิ่มเติม
หลังจากกลับจากวิปัสสนา "ธรรมกมลา" ปี ๒๕๕๒

เขียนใน GotoKnow โดย แตงไทย
ใน FeelGood

คำสำคัญ (Tags): #ธรรมกมลา#วิปัสสนากรรมฐาน#โคเอ็นก้า

หมายเลขบันทึก: 238827เขียนเมื่อ 31 มกราคม 2009 18:43 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:14 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น