บันทึกจากสบเมย (3)
บันทึกจากสบเมย (จบ)
วันที่ 8 มกราคม 2552
วันที่ 8 มกราคม 2552 เสียงเพลงตามสายเป็นตัวปลุกพวกเราเช่นเคย แต่เช้านี้ ป้าต๊อกสามารถหลับต่อได้อีก สงสัยเพลียจากขึ้นเรือเมื่อวาน ขณะที่เช้าวันแรก ได้ยินเสียงเพลงปุ๊บก็หลับต่อไม่ได้ แม้จะนอนฟังพ่อหลวงแจ้งข่าวกับลูกบ้านจนจบก็ตาม
องค์กร หน่วยงานต่างๆ ที่จัดซุ้ม แจกของเด็กๆ เริ่มทยอยกันมา แล้วพวกเราก็ถูกไล่ที่โดยทหารพราน เพราะเต๊นท์ที่พวกเรากางนั้น ทางพี่ๆ ทหารพรานจะทำเป็นฐานสะพานเชือกให้เด็กๆ เล่น เราเลยต้องรีบเก็บข้าวของ ส่วนเต๊นท์ชื้นน้ำค้างมาก ต้องกางไว้อย่างนั้นก่อน แต่ย้ายที่ไม่ให้เกะกะพี่ทหารพราน
เริ่มเปิดงานประมาณ 9 โมงกว่าๆ โดยพี่หลวงเป็นผู้กล่าวรายงานความเป็นมา จากนั้นนายอำเภอสบเมยเป็นผู้กล่าวเปิดงาน และขอตัวกลับไปอำเภอเพื่อรอรับบางส่วนจากพวกเราที่จะไปดูงานที่อำเภอ ในวันนี้ มีเด็กๆ ที่ได้รับบัตรประจำตัวที่ขึ้นด้วยหมายเลขศูนย์เป็นของขวัญวันเด็กจำนวน 8 คน เป็นเด็กชาย 5 คน และเด็กหญิง 3 คน มีเด็กๆ จากหมู่บ้านและอำเภอต่างๆ ในจังหวัดแม่ฮ่องสอนมาร่วมงานนับพันคน ต่างล้วนเป็นคนหัวอกเดียวกัน คือ ยังไร้สัญชาติ บางคนมีเอกสารที่รับรองว่ามีถิ่นที่อยู่ในประเทศไทย แต่บางคนก็ไม่มีเอกสารใดๆ เลย พี่หลวงกล่าวว่า อยากจะจัดงานวันเด็กไร้สัญชาติเป็นครั้งสุดท้าย ครั้งหน้าจะเป็นวันเด็กเฉยๆ เพราะขจัดปัญหาการไร้สัญชาติหมดแล้ว แต่เมื่อเห็นในวันนี้ ก็รู้ว่าความคิดดังกล่าวยังคงเป็นเพียงความฝัน เพราะยังมีเด็กอีกจำนวนมากที่ยังเป็นคนไร้สัญชาติอยู่
เมื่องานภาคทางการบนเวทีจบแล้ว เราก็แบ่งคนเป็นสองกลุ่มเหมือนเดิม โดยกลุ่มหนึ่งรอรับเด็กๆ ให้ความสนุกสนานกับเด็กๆ ที่ศูนย์ฯ อีกกลุ่มหนึ่งเดินทางไปดูงานที่ที่ว่าการอำเภอสบเมย ซึ่ง ณ ที่นั้น ได้แบ่งออกเป็นอีก 2 กลุ่ม กลุ่มชาวบ้านที่กำลังดำเนินขั้นตอนการขอสัญชาติ จะรับฟังการบรรยายขั้นตอนต่างๆ ในการยื่นขอ ซึ่งบรรยากาศน่าจะคล้ายกับที่อำเภอแม่สะเรียง (อันนี้เดาเอา เพราะป้าต๊อกไม่ได้อยู่ทั้งสองที่) ส่วนอีกกลุ่มจะขึ้นไปสนทนาประสากันเองกับเจ้าหน้าที่อำเภอที่ดำเนินการ ซึ่งมีทั้งนายอำเภอ ปลัดอาวุโส และหัวหน้านายทะเบียนให้เกียรติมาร่วมพูดคุย ป้าต๊อกมาร่วมในกลุ่มนี้ ซึ่งท่านก็บอกเล่าให้พวกเราฟังถึงนโยบายการทำงาน การดำเนินงานที่ทำไปแล้ว โดยเฉพาะกรณีของมึดา ที่นับเป็นกรณีศึกษากรณีแรกของอำเภอสบเมยที่ร้องขอสัญชาติไทยตามมาตรา 23 สิ่งใดก็ตามที่เป็นเรื่องใหม่ มักจะมีปัญหาความไม่เข้าใจเสมอ ซึ่งก็ไม่เว้นแม้แต่กรณีของมึดา อย่างไรก็ตาม ทุกอย่างก็ผ่านมาได้ โดยส่วนตัวของป้าต๊อกคิดว่า ถ้าผู้บริหารของอำเภอไม่มีใจที่จะช่วยหรือจะทำ กรณีของมึดาก็อาจจะยังค้างคาอยู่ก็เป็นได้ นับเป็นโชคดีของมึดาที่ผู้ใหญ่พร้อมจะช่วย
ในกลุ่มนี้มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอีกหลากหลาย โดยเฉพาะความต้องการที่อยากให้ขยายองค์ความรู้ไปยังอำเภออื่นๆ ที่มีปัญหาการไร้สัญชาติของคนในชุมชนเหมือนกัน และนอกเหนือจากเจ้าหน้าที่ทางฝ่ายปกครอง ยังมีเจ้าหน้าที่ฝ่ายความมั่นคงด้วย ไม่ว่าตำรวจหรือทหารที่ต้องมีความเข้าใจในเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน ซึ่งในกลุ่มที่สนทนามีทหารพรานเข้ามาร่วมด้วย เราก็อุ่นใจกันนิดนึงว่ามีการประสานงานกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับความมั่นคง
ส่วนนางเอกของงาน คือ มึดา ขอใช้โอกาสนี้ในการขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีทุกคนที่ให้ความช่วยเหลือไม่ว่าด้านใดก็ตาม และให้คำมั่นสัญญาว่า จะเป็นหนึ่งแรงที่คอยช่วยเหลืองานทางด้านนี้
นอกเหนือจากเด็กๆ ที่ได้บัตรประจำตัวที่ขึ้นด้วยหมายเลขศูนย์แล้ว วันนี้ยังมีชาวบ้านอีก 2 คนที่ได้รับสัญชาติตามมาตรา 23 เป็นของขวัญวันเด็กด้วย
พวกเรากลับมาถึงศูนย์ตอนใกล้เที่ยง นักศึกษาที่อยู่ที่ซุ้มเอาผลงานวาดรูปของเด็กๆ ที่มาซุ้มนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยพายัพให้ดู หลายคนฝีมือใช้ได้เลยทีเดียว (แม้ป้าต๊อกจะดูไม่ค่อยเป็นก็เถอะ) หลายๆ ซุ้มทยอยเก็บ แล้วเราก็เห็นขยะเกลื่อนสนาม นักศึกษาก็หัวไวใช้ได้ ประกาศบอกเด็กๆ ว่าให้เอาขยะมาแลกขนม เชื่อไหมว่าไม่ถึงสิบนาที ขยะหายเรียบ!! เยี่ยมจริงๆ
งานเลี้ยงมีวันเลิกราฉันใด การเข้าร่วมงานวันเด็กไร้สัญชาติครั้งนี้ก็ต้องมีวันสิ้นสุดฉันนั้น เราออกจากศูนย์ฯ ที่สบเมยประมาณบ่ายสองโมง แวะที่อำเภอแม่สะเรียงแป๊บนึง และตีรถออกจากอำเภอแม่สะเรียงประมาณบ่ายสามโมงถึงมหาวิทยาลัยพายัพตอนทุ่มกว่าๆ แม้การเดินทางจะจบลง แต่ป้าต๊อกก็ใจร้ายพอที่จะสั่งงานเด็กๆ ว่าให้ส่งสรุปบันทึกการเดินทางครั้งนี้ด้วย และจะนัดสรุปด้วยวาจาอีกครั้งหนึ่ง อย่าลืมนะจ๊ะ...
ความเห็น (18)
อยากเห็นรูปงานจังค่ะ
เอารูปมาอวดกันบ้างซิคะ
- สวัสดีค่ะอาจารย์
- ตามมาชื่นชมและให้กำลังใจอีกครั้งค่ะ
- อยากเห็นภาพเหมือนกันคะ ^_^
สวัสดีค่ะ เห็นใจเด็กๆเหล่านี้มากนะค่ะ
อาจารย์แหววคะ
จะใส่รูปพรุ่งนี้นะคะ
มีนักศึกษาปี 4 เขียนลงใน learners ด้วยค่ะ อาจารย์ตามอ่านได้ที่ web นี้นะคะ
http://learners.in.th/blog/060152/236962
สวัสดีค่ะคุณเทียนน้อยและคุณ mena
คอยติดตามภาพนะคะ มีรูปในกล้องของเด็กๆ ด้วย ยังไม่ได้รวบรวมเลย
ดอกหญ้าริมสาละวิน ศิษย์พายัพ and อ.แหวว
ขอชื่นชม คณบดีนิติศาสตร์(ป้าต๊อก) ป้าแข็งแกร่งมากๆ
ท่านไม่เห็นกับตาท่านอาจไม่เชื่อ...จนทำให้หนูอยากบอกป้าว่า...
....รักป้า (ต๊อก) ที่สุดเลย...
ป้าอยากดูรูปเร็วๆจัง
อาจารย์ครับ เอารูปลงเยอะๆเลยผมจะได้ ก็อบปี้ด้วย
เอารูปลงแล้วจ้า ติดตามได้ที่ที่อยู่นี้นะคะ
http://gotoknow.org/file/tatatock
หนูดอกหญ้าสาละวิน..เล่นบอกรักกลางอากาศ ป้าก็เขินเป็นนะจ๊ะ
นายอุ้ม..โปรดติดตามที่เวบดังกล่าวโดยพลัน
บัวจมน้ำ...ใครน่ะ..จมอยู่ในน้ำ หายใจออกหรือเปล่า โผล่เหนือน้ำซักหน่อยก็ดีนะ
รูปเอาลงบางส่วนจ้ะ ถ้าอยากได้หมดก็มาจูจุ๊บเอาที่เครื่องเอง แล้วอย่าลืมแบ่งรูปที่พวกเราถ่ายใส่ลงเวบด้วยล่ะ จะได้เห็นหลายมุมมอง
ครับ ป้า...
http://gotoknow.org/blog/706/236148
ผมเขียนลงไว้แล้วนะครับ ลืมบอกป้าไป
จะรอชมภาพ งานค่ะ
เป็นกำลังใจให้ เด็กน้อย ค่ะ
....
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ค่ะ
ละอ่อนหละปูน
สนุกดีค่ะ คราวหน้าไปอีกนะค่ะ
เอาใจช่สยป้าต๊อกค่ะ
สู้ๆๆๆๆๆๆๆ
ป้าต๊อกน่ารักทุกเวลา
http://gotoknow.org/blog/706/236611
ป้าทำใหม่แล้วครับ น่าจะถูกแล้วครับ Please...
คุณ poo คะ
หวังว่าจะได้ดูภาพแล้วนะคะ เด็กๆ เรียกร้องภาพหลุดๆ เดี๋ยวขอเวลาอีกนิดนึงจะจัดให้..อิอิ
หนูตั๊ก (ใช่มั้ย)
สนุกดี แต่คราวหน้าจะนอนเต็นท์ด้วยกันมั้ยเอ่ย
นายอุ้ม โอเค อ่านได้แล้วจ้ะ
justbemyself
ยินดีอย่างยิ่งเลยค่ะป้า คนอื่นได้มีส่วนร่วมทางความคิดด้วยก็ดีมากๆเลยค่ะ ความจริงแล้วหนูก็อยากได้ความคิดอันมาจากความรู้สึกของใครในชมรมก็ได้ มาปรับและปรุงแต่ง รวมกับความคิดของหนู เพื่อไม่ให้รู้สึกว่ามันมาจากคนๆเดียว ซึ่งก็ได้ป้านี่ล่ะค่ะที่ช่วยทำให้มันสมบูรณ์ขึ้น ส่วนกิจกรรมเปิด ปรับ ปรุง หนูจะไปเขียน ไว้ใน Learners ให้ได้อ่านกันทุกคนนะคะ
justbemyself
ป้าคะ เขียนเสร็จแล้วคะ ไปอ่านได้เลยนะคะป้า หนูคิดว่า พวกเราคนอื่นๆ คงอยากอ่านของป้าเหมือนกันค่ะ เพราะเด็กอย่างเราต้องการคำแนะนำดีๆจากผู้ใหญ่เสมอ
ป้าครับ
งานที่ไป ศูนย์ศึกษาการพัฒนาห้วยฮ่องไคร้ กับ ไปร่วมสำรวจที่อ.แม่แตง ยังเขียนไม่เสร็จครับ
เลยเอารูปมาฝากก่อนครับ เดียวบรรยาย จะตามมาทีหลังครับ
ศูนย์ศึกษาการพัฒนาห้วยฮ่องไคร้
http://www.huarodfai.co.cc/forum/index.php?topic=47.0
ร่วมสำรวจที่อ.แม่แตง
สู้ ๆ นะครับทุกคน จิตอาสาทำงานให้กับสังคมต่อไป แม่ฮ่องสอนนั้นมีคนไร้สัญชาติมากมาย ผมเชื่อว่า สักวันแม่ฮ่องสอนนั้นจะไม่มีคนไร้สัญชาติ ทุกคนต้องได้รับสัญชาติและอยู่ในประเทศอย่างมีความสุข ผมกำลังจะทำโครงการ สมัชชาเด็กไร้รัฐไร้สัญชาติ ใน อ.เมืองแม่ฮ่องสอนครับ ยังไงก็ให้คำแนะนำด้วยนะครับ