หน้าแรก
สมาชิก
สุภัชชา พันเลิศพา...
สมุด
เรื่องสั้นกระต่าย...
....ขึ้นปีใหม่...
สุภัชชา พันเลิศพาณิชย์
สุภัชชา กระต่ายน้อย พันเลิศพาณิชย์
สมุด
บันทึก
อนุทิน
ความเห็น
ติดต่อ
....ขึ้นปีใหม่...อาลัยพ่อ...
....ขึ้นปีใหม่...อาลัยพ่อ..
พ่อเป็นคำพูดสั้นแต่มีความหมายมากมายสุดคนานับ
พ่อในความทรงจำของฉันสดสวยงดงามเสมอ
พ่อมักเอาฉันขี่คอพ่อไปโรงเรียน ไปดูแม่น้ำคนพายเรือที่ยู่ในแม่น้ำ นั่งดูแพ ดูพระอาทิตย์และเล่าเรื่องสนุกๆๆในวัยเด็กของพ่อให้ฟังเสมอ
พ่อคือผู้ที่รักลูกสาวทั้งหวงทั้งเห่อเพียงอาจเพราะมีคนชมฉันเสมอว่าเหมือนพ่อ ทุกอย่าง
พ่อไม่ยอมให้ฉันทำอะไรเลยอาจเพราะพ่อเห็นฉันร่างกายออ่นแอขี้โรค หรือไม่เพราะฉันเป็นลูกหลงลูกสาวคนเล็กที่พ่ออยากได้หนักหนา
พ่อมักมีคำพูดที่ฉันได้ยินจนติดหูเป็นประโยคประจำตัวของพ่อ
.....นี่ลูกสาวผม.....นี่ลูกสาวผม....ไว้ว่าฉันจะรำอวยพรที่ไหน หรือเล่นกีฬาอะไรพ่อจะรับส่งและอยู่แถวหน้าเป็นกองเชียร์
พ่อไม่เคยยอมให้ฉันนั่งรถเมลย์หรือไปไหนคนเดียว จนกระทั่งฉันเข้ามหาลัยถึงทำงาน พ่อก็ยังไม่ยอม
เหตุผลของพ่อคือฉันเป็นผุ้หญิงขึ้นรถเมลย์อันตรายจะเบียดเสียดกับผู้คนดูไม่งาม
พ่อทำให้ฉันทุกอย่างขับรถรับส่ง เป็นเพื่อน บางครั้งฉันเคยรู้สึกอึดอัดในสิ่งที่พ่อทำ เพราะฉันรู้สึกว่าฉันน่าจะเรียนรู้ด้วยตัวเองไม่ใช่พ่อจัดการเรื่องต่างๆให้ทุกครั้งเพราะความรัก
พ่อเคยน้ำตาคลอเพราะฉันเพียงเพราะฉันพูดในสิ่งที่ตัวเองต้องการ
ฉันเข้าใจและรู้สึกเสียใจในสิ่งที่ทำลงไป
แต่พ่อคงเป้นพ่อที่รักลูกเสมอเพียงหอมแก้มพ่อ กอดพุงพ่อพ่อก็กลับมาเป็นพ่อที่น่ารักตามเดิม
แล้วฉันทำงานพ่อก็ยังรับส่งฉัน ทั้งที่ฉันขับรถยนต์ได้ โตพอที่จะนั่งรถประจำทางกลับบ้านได้แต่พ่อเหมือนเดิมใช้เหตุผลแบบเดิมทั้งที่เวลาเปลี่ยนไป อายุฉันเปลี่ยนไปแต่พ่อไม่เคยเปลี่ยน
วันที่30ธันวาคม พ่อขับรถมารับฉันเพื่อกลับบ้านไปทานข้าวและทำบุญ ฉันบอกพ่อว่า ฉันกลับเองได้ แต่พ่อบอกว่าจะมารับฉันไปหาแม่และอีกอย่างพ่อมีของขวัญมาให้วันเกิดฉันไม่ใช่ตุ๊กตาที่ฉัน
ขออย่างทุกปีเพราะฉันโตมากจนเกินจะเล่นแล้วรู้ไหม....ที่คือประโยคสุดท้ายของพ่อ.....
แม่โทรมาบอกว่า...วันเกิดหนู29ธันวาพ่อสั่งทำของให้ฉันเป้นของรักแทนใจของพ่อกับแม่รวมกัน....
แต่มีเพียงสร้อยคอทองคำขาวกับพระองค์เล็กที่พ่อกำแน่นแม้ลมหายใจสุดท้าย
ปีใหม่คนฉลองมีความสุข แต่พ่อถูกรถชนเพราะคนขับเมา
ทั่วร่างกายพ่อมีแต่เศษกระจกทิ่มตำตามเนื้อตัว ฉันอาบน้ำศพให้พ่อ ใจมันเจ็บเหลือเกิน พ่อคงทรมาน ฉันอยากให้ความเจ็บนั้นมาลงที่ฉันไม่ใช่พ่อ ร่างกายฉันชาสมองไม่รับรู้อะไรแม้เศษกระจกจะบาดมือฉันในเวลาที่ฉันอาบน้ำให้พ่อ แต่มันไม่ทำให้ฉันรู้สึกเจ็บสักนิด ....น้ำตาคงไหลผ่านอยู่อย่างนั้น...
หัวใจแหลกสลาย ร่างกายเหมือนคนไร้วิญญาณ...ทำไมไม่เป็นฉัน....ทำไมต้องเป็นพ่อ...เพราะอะไร..ทำไม...
ความคิดฉันวนเวียนอยู่เพียงเท่านั้น...
วันเวลาผ่านมีคนบอกว่าเวลาจะรักษาแผลใจได้ คงจะจริงและพ่อคงอยากจะเห็นฉันแข็มแข็งยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง
ฉันเพียงอยากบอกผ่าน...สายน้ำ....ท้องฟ้า....ดวงดาว..ดวงจันทร์..
ว่าความฝันที่พ่ออยากเห็นฉันได้ตำแหน่ง หน้าที่การงานอยากเห็นฉันใส่ชุดที่พ่อใฝ่ฝัน
พ่อค่ะ...ลูกสาวคนนี้ของพ่อทำได้เหมือนที่เคยรับปากพ่อไว้แล้วค่ะ
ยายตัวเล็กของพ่อ..เด๊ยวนี้แข็มแข็ง ยืนหยัด แก้ปัญหาด้วยตัวเองได้เพราะมีสายเลือดพ่อค่ะ อีกอย่างที่ยายตัวเล็กของพ่อว่า...เด๊ยวน๊หนูโตแล้วเรียนรู้ที่จะอยู่ได้ด้วยตัวเองและสิ่งสำคัญ....
หนูขึ้นรถเมลย์เก่งแล้วค่ะพ่อ
เขียนใน
GotoKnow
โดย
สุภัชชา พันเลิศพาณิชย์
ใน
เรื่องสั้นกระต่ายใต้เงาจันทร์
คำสำคัญ (Tags):
#....ขึ้นปีใหม่...อาลัยพ่อ... silky
หมายเลขบันทึก: 227759
เขียนเมื่อ 6 ธันวาคม 2008 15:53 น. (
)
แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 03:49 น. (
)
สัญญาอนุญาต:
จำนวนที่อ่าน
จำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
ชื่อ
อีเมล
เนื้อหา
จัดเก็บข้อมูล
หน้าแรก
สมาชิก
สุภัชชา พันเลิศพา...
สมุด
เรื่องสั้นกระต่าย...
....ขึ้นปีใหม่...
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID
@gotoknow
สงวนลิขสิทธิ์ © 2005-2023 บจก. ปิยะวัฒนา
และผู้เขียนเนื้อหาทุกท่าน
นโยบายความเป็นส่วนตัว (Privacy Policy)
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท