ผมก็ทำได้....อาจจะไม่ดีเหมือนใครก็ตาม
วันนี้ ผมก็ไปเรียนตามปกติเหมือนอย่างเช่นทุกวันนั่นละครับ...แต่ว่าการเรียนของผมวันนี้ มันทำให้ผมตื่นเต้นเล็กๆ เพราะว่ามีอยู่หนึ่งวิชา ที่จะต้องมีการนำเสนองานทุกๆอาทิตย์ครับ วิชานนี้เรียนอาทิตย์ละ 1วันเท่านั้น...เรื่องของเรื่องมันก็มีอยู่ว่า งานที่นำเสนอนั้น ทุคนต้องเตรียมตัวมาหมดครับ เพราะว่าอาจารย์ผู้สอนเขาจะเรียกชื่อ...ถูกชื่อใครคนนั้นก็ต้องทำหน้าที่ละครับ
ผมมีความรู้สึกแปลกๆ กว่าทุกวัน รู้สึกเหมืนว่า อยากจะแต่งตัวเรียบร้อยไปเรียนซะเหลือเกิน ...พอถึงเวลาเรียนก็เรียนตามปกติครับ พอสอนจบบทอาจารย์ก็ปล่อยให้ทำงาส่งในชั่วโมงไป แล้วก็เรียนชื่อ ผู้ที่มีหน้าที่ไปนำเสนองานวันนี้ ผมก็แอบลุ้นๆอยู่นิดๆ อย่าให้โดน ตู เลย อิอิ แต่ผมก็นั่งทำงานที่อาจารย์สั่งไปยังไม่ทันจะเสร็จ
ผมรู้สึกหูอื้อๆ ยังไงไม่รู้ เพื่อนที่นั่งข้างๆ บอกผมว่า อาจารย์เรียกชื่อเอ็ง ใจผมเริ่มเต้นแรงแล้วครับ เพราะว่าปกติผมไม่ค่อยชินกับการไปยื่นหน้าห้องสักเท่าไหร่ อิอิ ผมได้กระดาษเกี่ยวกับเนื้อหาอยู่ 2แผ่น ถือว่าเป็นความโชคดี ที่เรื่องนี้ ผมเรียนรู้เรื่องบ้าง อิอิ
เป็นไงเป็นกันแล้วครับ ไม่ไปก็ไม่ได้...เพื่อนในกลุ่มก็คงจะลุ้นกับผมเหมือนกันว่าจะทำได้ไหม เพราะปกติผมไม่ใช่เด็กหน้าห้องจริงๆครับ...ผมเดินออกไปตอนแรก เพื่อนมันก็ขำกันยกใหญ่ ปกติผมจะใส่แว่นเฉพาะตอนเรียนเท่านั้นครับ และก็ไม่ค่อยใส่ให้ใครเห็นด้วย แต่ว่าวันนี้ผมใส่แว่นด้วยเพราะว่ามองไม่ค่อยเห็น แค่นี้เขาก็ฮาผมแล้ว ไม่เข้าใจเลย
พอไปยืนได้สักพักไม่น่าเชื่อว่าผมจะกล้าขึ้นมา โดนเพื่อนแซวไปเยอะเลยครับ แต่ว่าก็ตอบกวนเบื้องล่างเพื่อน แบบฮากระจายเลย ผมไม่กล้ามองไปทางเพื่อนสนิทผม เพราะว่ารู้อยู่แล้วว่า มันต้องขำผมไม่หยุดแน่ อิอิ ผมกวาดสายตาไปขอคะแนนความสงสารอาจารย์ที่นั่งฟังอยู่หลังห้อง อยู่สองสามครั้ง ก่อนจะถึงสไลด์สุดท้ายแล้ว รอดตายแล้วครับ อิอิ
ไม่น่าเชื่อผมจะทำได้ดีกว่าที่หลายคนคิดไว้ อย่างน้อยก็ช่วยลดคำสบประหมาดของใครบางคนได้ละครับ ผมเดินเข้ามานั่งที่ เพื่อนมันขอจับมือ เหมือนกับว่า วันนี้เมิงทำดีกว่าที่ตูคิดว่ะ ผมแปลกใจเพื่อนมันชมผมตั้งแต่เดินออกจากห้องเรียนมา...ชมๆๆอยู่นั่นแหละ แต่ว่าผมรู้วัตถุประสงค์มันละทำไมชมผมจัง ที่แท้ก็อยากให้เลี้ยงข้างนี่เอง อิอิ หัวแหลมมาก แต่ว่าไม่ได้หรอกครับ งานนนี้หารครึ่งอย่างเดียว 5555+
ปล.เมื่อคืนนี้ผมรู้สึกแปลกเหมือนนอนหลับไม่สนิทยังไงไม่รู้ครับ พอตอนเช้าผมจับโทรศัทพ์มาดูเวลา ผมเกิดอาการตกใจ แบบหายง่วงเลยเมื่อเห็นบนหน้าจอว่าไม่ได้รับ สิบกว่าสาย พร้อมกับข้อความ 1 ฉบับ ผมดูเวลาสายสุดท้ายที่ไม่ได้รับ ตี3กว่าๆ ผมรีบกดโทรศัพท์ไปยังหมายเลขนั้นทันที....ผมดีใจมากที่มีคนรับสายผมอยู่...ถึงจะโดนงอนๆไปบ้าง แต่ว่าก็ดีใจที่เธอไม่เป็นไรมากแล้ว...อยากบอกว่า ขอโทษจริงๆ......ต่อไปคงต้องเปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ก็ดีนะครับ เพราะถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจะได้ไม่เสียดายและรู้สึกผิด มากนะครับ...ขอบคุณครับ
***คงรู้นะ
ความเห็น (10)
สวัสดีครับ อดทน อดกลั้น ขอเป็นกำลังใจ
สวัสดี มีอะไร ครับท่านพี่ ขออ่านก่อน
- มาเป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะครับ
เก่งครับเก่ง ขอบอกและขอย้ำ..อิอิ
ขอบคุณ
เบดูอิน ขอบคุณมากครับ อดทน อดกลั้นต่อไปครับ ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นรน กันต่อไป เป็นกำลังใจเช่นกันครับ
โย่โย่งโก๊ะ แซ่เฮ~natadeeเหมือนพี่สาว ขอบคุณมากครับ ติดตามกันอย่างสม่ำเสมอ เป็นอย่าไงบ้างครับ สบายดีนะ รักษาสุขภาพด้วยเด้อ พี่สาวอาการหนักหายยังละครับ อิอิ
คนพลัดถิ่น~natachoei(หน้าตาเฉย) ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้ครับผม เป็นกำลังใจให้เช่นกัน ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ
โย่โย่งโก๊ะ แซ่เฮ~natadeeเหมือนพี่สาว เหอะๆๆ ไม่เก่งเลยครับ บ๊วยที่สุดในห้องก็ว่าได้ แต่ว่าผมก็ไม่ชอบให้ใครดูถูกผมครับ ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะครับผม อิอิ
พี่พระเอกครับ
ไม่ทราบว่า รอขึ้นเครื่องไปเติมตังค์ ประเทศใด แล้วเติมได้หรือยัง โอ้...พระเจ้าช่วยกล้วยแขกหนอ
วันนี้ฟังเพลง ที่ชอบหรือยัง จริงจัง แต่ ไม่จริงใจ มีเวลาก็ไปฟังซะ
อ๋อ..อีกนิดจะมาสุพรรณ กับพี่นาด้วยหรือเปล่า
โชคดีครับ
อิอิ ยกนิ้วให้ กล้าต่อไป เป็นกำลังใจให้ สู้ๆ
นมัสการ พระ มงคล มงคล ถีราวุฒิ กราบขอบพระคุณท่านมากครับ
ขอบคุณ โย่โย่งโก๊ะ แซ่เฮ~natadeeเหมือนพี่สาว พอดีทราบว่าน้องจิโทรไปแล้ว เลยไม่อยากโทรไปรบกวน ดึกๆ ครับ อิอิ ช่วงนนี้ไม่ค่อยได้ฟังเพลง จริงจัง ไม่จริงใจเลยครับ ฟังแต่เข้าทางแม่มากกว่า ฮิๆๆ ส่วนสุพรรณ คาดว่าน่าจะไม่ได้ไปครับผม ไม่อยากบอกว่าไป กลัวว่าจะทำให้ใครผิดหวังอย่างแรงครับ ผมรู้สึกไม่ค่อยดี ขอบคุณที่มากทักทายนะครับ
กล้วยแขก~natadee กล้าต่อไป ก้าวไป อิอิ เช่นกันนะ