การจากไป...โดยไม่มีวันกลับมาของคุณยาย
เมื่อเช้าวันที่ 13 พฤศจิกายน ที่ผ่านมา มีโทรศัพท์จากที่บ้านมาถึงดิฉัน พร้อมกับข่าวร้ายว่า...คุณยายของดิฉันเสียชีวิตแล้ว...
ด้วยวัย 93 ปีและการทนทุกข์ทรมานด้วยโรควัณโรคตั้งแต่ยังอายุไม่มากนัก มาถึงวันนี้คุณยายได้ไปสบายแล้ว
คุณน้าของดิฉันเล่าว่า...8 โมงแล้วคุณยายก็ยังไม่ตื่น เข้าไปดูก็สงสัยว่า...ทำไมคุณยายนอนท่าแปลก ๆ และนอนอยู่นานไม่ยอมเปลี่ยนท่า จึงเข้าไปดู สรุปว่า...คุณยายเสียชีวิตแล้ว คุณยายไปสบายจริง ๆ แต่ดิฉันเองก็ไม่ได้ทำใจไว้ก่อน
คุณยายพักอาศัยอยู่กับคุณน้าสาวคนเล็กที่พุทธมณฑลสาย 3 และ 2-3 ปีแล้วที่คุณยายไม่ได้มาบ้านของดิฉันที่จังหวัดสุพรรณบุรี แต่ทางบ้านของดิฉันก็จะไปเยี่ยมบ่อย ๆ เมื่อก่อนคุณยายชอบมาที่บ้านของดิฉัน เพราะจะได้มาทำบุญและพูดคุยกับญาติ ๆ ที่นี่
5 โมงเย็น เป็นพิธีรดน้ำศพ ... ณ วัดพรหมสุวรรณสามัคคี พิธีกรรมทำกับแบบเรียบง่าย มีแต่ญาติ ๆ สนิท ตอนกลางคืนเวลาประมาณ 1 ทุ่ม 15 นาทีเป็นการสวดศพ คืนนี้เป็นคืนแรกคนไม่มากนัก ... พิธีการสวดศพของที่นี่ต่างจากแถวบ้านของดิฉันมาก พิธีสวดศพที่นี่จะเรียบง่ายและรวดเร็ว ไม่มีการนอนเป็นเพื่อนศพ การเลี้ยงอาหารตอนกลางคืนเป็นนมกล่อง น้ำชา กาแฟ ขนมปังแค่นั้น การสวดศพก็ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมง เมื่อพระสวดเสร็จทุกคนแยกย้ายกลับบ้าน ซึ่งต่างจากแถว ๆ บ้านของดิฉันโดยสิ้นเชิง
โจทย์ยากสำหรับคืนนี้ คือ จะบอกพี่สาวที่เพิ่งกลับมาจากประเทศมาเลเซียอย่างไรดี .. พี่สาวของดิฉันกลับมาถึงที่ห้องพักตอนเกือบตี 1 แล้ว ดิฉันพูดง่าย ๆ ว่า “มีเรื่องไม่ค่อย ให้ทำใจก่อน .. แม่ใหญ่ .. ” พี่สาวพูดว่า “..ตายแล้ว” ดิฉันตอบว่า “ใช่” แล้วเล่าเรื่องราวให้ฟังสั้น ๆ พี่สาวของดิฉัน..ร้องไห้ เธอเสียใจ เพราะเธอเป็นหลานที่คุณยายของดิฉันเลี้ยงมาตั้งแต่เกิดเลยก็ว่าได้และตั้งใจว่ากลับจากประเทศมาเลเซียแล้วจะไปเยี่ยมยายอยู่พอดี
... มาถึงวันสุดท้าย วันที่ 16 พฤศจิกายน เวลาประมาณบ่าย 4 โมงเย็น เป็นเวลาของการฌาปนกิจศพ สิ่งที่ยากสำหรับวันนี้ คือ การทำใจให้ได้ว่าร่างที่ปรากฎอยู่ข้างหน้านี้ อีกไม่นานก็จะหายไป ไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว
ดิฉันขอไว้อาลัยให้แก่คุณยายของดิฉันที่ได้จากไปอย่างสบาย..ข้อคิดและสำคัญมาก คือ การแสดงความรักแด่คนที่เรารักเสียตั้งแต่วันนี้ดีกว่า มาต้องเสียใจภายหลัง ..
ความเห็น (6)
เสียใจกับน้องนนท์ อ.กาญจนา ที่เสียคุณยายอันเป็นที่รัก..
เสียใจด้วยครับ ท่านไปสบายแล้ว
มาร่วมแสดงความเสียใจด้วยคนนะคะ
เห็นด้วยอย่างยิ่งที่บอกว่า..การแสดงความรักแด่คนที่เรารักเสียตั้งแต่วันนี้ดีกว่า มาต้องเสียใจภายหลัง .. ถ้ายังมีโอกาสอยู่ให้รีบทำ..และทำให้มากๆ
ศูนย์ฯวัดโพธิการาม
สัพเพ สังขารา อนิจจา สัพเพ สังขารา ทุกขา สัพเพ ธัมมา อนัตตา
ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของคุณยาย ท่านไปดีแล้วล่ะ
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
ขอบคุณสำหรับทุก ๆ กำลังใจที่มีให้ครอบครัวเราค่ะ ขอบคุณน้องนนท์ด้วยที่ได้ถ่ายทอดเรื่องราวดี ๆ ของแม่ใหญ่
รู้สึกว่าเมื่อเราต้องเติบโตขึ้น อะไรๆ ก็ผันผ่านไป เป็นวัฎจักรของมันนั่นเอง ถ้าคิดถึงท่านก็ให้ทำตามคำสอนของท่านแค่นั้นก็เท่ากับว่าท่านยังอยู่ใกล้ ๆ เรา ใกล้ที่สุด คือ หัวใจ ของเรานั่นเอง