กวีวรรคทอง ๕๔ ขอ
โอ้ความรักความหวังดังดอกฟ้า เลื่อนลงมาให้สอยแล้วลอยหาย
เหลือริ้วรอยร้อยอยู่มิรู้วาย สุดสิ้นสายสวาทช้ำชีพลำเค็ญ
ขอเธอมีรักใหม่อย่าให้รู้ และถ้าอยู่กับใครอย่าให้เห็น
ให้ฉันเถอะ...ขอร้องสองประเด็น และจะเป็นผู้แพ้อย่างแท้จริง
จาก ขอ
สนธิกาญจน์ กาญจนาสน์ (“เอก หทัย”)
ปี พ.ศ. ๒๕๑๑
บันทึกหลังบทกลอน
คู่แต่งงานมากมายที่ดูคล้ายรองเท้าหนังที่จะทะเบียนแสดงสิทธิไว้
ดูข้างนอกสดใสเป็นวาววับ ข้างในแตกร้าวเพราะการใช้
ลุยส์ ไวส์
น่ารักดีครับ