หนังสือส่งเสริมการอ่านสำหรับเยาวชน
“เอ้า! โดดเล้ย”
“เฮ้ย! เฉียดหัวกูไปนิดเดียว”
“บอกแล้วไงให้ค่อยๆ ลงมา อย่าโดด อย่าโดด เดี๋ยวได้อดเล่นหร็อก”
“แหม! วอนซะแล้วมั้ยล่ะ ไอ้พวกนี้นี่ น้ำเพิ่งจะขึ้นได้นิดเดียว ดูเถอะเผลอไม่ได้ ลงไปน้ำขุ่นขลั่ก ขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ ทั้งสามคนนั่นแหละ มาช่วยยายเก็บข้าวเก็บของก่อน จะเปียกน้ำหมดแล้ว”
นุตได้ยินเสียงยายอรุณดุเด็กทั้งสามอยู่หน้าบ้าน โผล่หน้าออกไปดู เห็นน้องก้อง น้องโก้ น้องไก๊ กำลังพยายามดำและว่ายน้ำที่เพิ่งท่วมขึ้นมาได้ประมาณหัวเข่า ดูเหมือนทั้งสามคนจะไม่ได้ยินหรือทำเป็นไม่ได้ยินเสียงเรียกนั้นเลย
นุตก็อยากลงไปเล่นน้ำกับพี่ก้อง น้องโก้ น้องไก๊ ผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องแบบเมื่อ ๓ ปีก่อนเหมือนกัน แต่ติดอยู่ตรงที่ว่าน้ำมาปีนี้ นุตเริ่มโตเป็นสาวรุ่นๆ แล้ว จึงได้แต่นั่งมอง และคอยลุ้นว่า อีกสักประเดี๋ยวคงได้ยินเสียง เฟี้ยว เฟี้ยว เป็นแน่
น้ำท่วมหนนี้เป็นหนที่ ๓ แล้ว นับตั้งแต่นุตจำความได้
หนแรก นุตจำได้ลางๆ รวมกับที่พ่อ แม่ และพี่ๆ ชอบเอาเรื่อง “นุตเลิกดูดขวดนม” มาพูดทุกครั้งเมื่อน้ำท่วมบ้าน ก็แม่นั่นแหละจะให้นุตเลิกดูดขวดนม แม่ก็ทำท่าโยนขวดนมออกไปนอกหน้าต่าง แล้วก็บอกว่า “มันลอยน้ำไปแล้ว” พี่ๆ ก็ช่วยกันสมทบเพราะพี่ก็ขี้เกียจล้างขวดนมให้นุต เลยเป็นอันว่าน้ำท่วมหนแรกนุตก็ละจากขวดนมมาดื่มนมจากแก้วแทน เมื่อนุตอยู่ชั้น ป. ๓ พี่ณัฐก็ยังไปหยิบเอาขวดนมที่แม่เก็บไว้มาดูดล้อเลียนอยู่เลย
หนที่สอง แม่บอกว่า น้ำมาคราวนี้น้อยกว่าหนแรก แต่ก็ยังท่วมบ้านที่มีชั้นเดียวของเรา พ่อต้องเตรียมกระสอบทรายและก่อปูนกั้นน้ำที่บริเวณประตู น้ำก็ยังซึมจากพื้นเข้ามาในบ้าน ต้องใช้ไดรโว่สูบน้ำออก นุตมีหน้าที่ช่วยเอาผ้าขี้ริ้วถูๆ ไถๆ ให้พื้นแห้ง น้ำท่วมหนนั้น นุตได้เล่นน้ำ ได้เกาะห่วงยางเอาขาตีน้ำให้ตัวลอย ถ้าเมื่อยๆ ก็มานอนหงายอยู่บนห่วงยาง ให้พี่ๆ ผลัดกันลากลอยไปลอยมาแสนจะสุข สนุกสบาย ทำไมพ่อกับแม่ไม่ยอมมาเล่นน้ำบ้าง นุตเห็นพ่อกับแม่เดินลุยน้ำไปๆ มาๆ หลายรอบ หยิบโน่น หยิบนี่ พ่อกับแม่จะสนุกเหมือนนุตมั้ยเนี่ย
หนนี้นุตได้เฝ้าสังเกตตั้งแต่น้ำค่อยๆ สูงขึ้นๆ วันละนิ้ว
สองนิ้ว จนเต็มคูข้างบ้าน แล้วในที่สุดก็ท่วมโรงรถ และแม้กระทั่งในครัวที่พ่ออุตส่าห์สร้างเพิ่มเติม พ่อกับแม่ก็ยังวุ่นวายเหมือนเดิม คราวนี้พี่ณัฐ พี่นันท์ พี่นิธ ช่วยพ่อได้แล้ว พ่อกับแม่ พี่ณัฐ พี่นันท์จะรู้รึเปล่าว่า “นุตมีความสุขที่สุด ก็ตอนน้ำท่วมนี่แหละ” นุตจะรู้สึกลำบากนิดหน่อยก็ตอนที่ต้องไต่ไม้กระดานแผ่นเดียวเพื่อไปปลดทุกข์ในห้องน้ำกลางแจ้งที่พ่อใช้ถังน้ำมัน มาประยุกต์ทำส้วมซึม เอาผ้ามาอ้อมกั้นบังไม่ให้เรามองเห็นใครๆ เราจะได้ไม่อาย เวลานั่งต้องสอดส่ายสายตาไปรอบๆ มองหามดแดง แมงป่อง ตะขาบ ที่มาอาศัยอยู่ด้วยกัน เพื่อป้องกันการถูกโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัว
(ภาพประกอบจาก: www.arunsawat.com/board)
ความเห็น (1)
ช่วยวิจารณ์ ติ ชม เสนอแนะ แก้ไข เป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยนะคะ เพื่อจะได้นำความคิดเห็นมาปรับปรุง พัฒนาตนเองต่อไปค่ะ