วันนั้นน้าเราวิ่งมาตาเหลือกตะโกนดังลั่นหมด "พี่แกะๆ เร็วเข้าไอ้หมิวนอนชักอยู่บนหลังคาบ้านโน่น"
แม่เราก็วิ่งไปแหล่งเกิดเหตุเต็มที่รองเท้าก็ไม่ทันใส่ เหยียบขี้หมาเป็นของแถมระหว่างทาง ไปถึงแม่เอาไม้มาเขี่ยแมวบนหลังคา คุณนายหมิวก็หันมามองหลังจากบิดตัวยกแขน ยกขา ทีละข้างอย่างสบายใจ ก็เป็นอันถึงบางอ้อ!!................................
แมวมันบิดขี้เกียจจ้ะ.....แต่ด้วยวัยคุณน้าและคุณแม่ก็พอๆกันเห็น เป็นแมวชักซะได้ เนี่ยล่ะค่ะ ครอบครัวนี้สรุปงานนั้นน้าชายเราก็อายไป แต่แม่ต้องกลับมาล้างขี้หมาต่อไป แล้วก็เก็บมาเล่าสู่กันฟัง (ลับหลังน้าชาย)...ก็เดี๋ยวอายอีกนะตัวเอง
ไม่มีความเห็น