24 ชั่วโมงที่ถนนราชดำเนินนอก

ได้ยินแต่ข่าวเขาว่า แต่จะสู้สัมผัสกับของจริงได้เพียงใด

นี่เป็นเพียงการบันทึกเหตุการณ์ที่ได้สัมผัสมาส่วนหนึ่งเท่านั้น

25 มี.ค.2549 ที่มีนัดชุมนุมใหญ่ ตกลงมันเป็นอย่างไร นายบอนและพรรคพวก เลยบุกมาท้าพิสูจน์ กระตือรือล้นเหลือเกิน !!เพราะขึ้นรถออกจากกาฬสินธุ์ตอน 8.30 น ต่อรถมาเรื่อยๆ มาถึง กทม.16.30 น. มาถึงตลาดเทเวศน์ ตอน 17.45 น. แวะมาเช็คอินเทอร์เนต ที่หอสมุดแห่งชาติ เห็นข่าว ปตอ.เตรียทเคลื่อนพล ชักผวา แต่มาแล้วก็ต้องเข้าไป

19.00 น. เดินมาถึงแยกมิสกวัน มีเจ้าหน้าที่ตำรวจ ยืนอยู่ตรงทางเข้าบริเวณชุมนุม ตรวจตรากระเป๋า แต่สักพัก กลุ่มผู้ชุมนุมที่อยู่บริเวณทางไปลานพระรูปทรงม้า ก็ฮือมายกแผงเหล็กออก ปิดการจราจร 4 แยกมิสกวัน ทำให้ผู้มาร่วมชุมนุม เข้าจับจองบริเวณนั่งฟังการปราศรัยต่อไป

ผู้คนเข้ามาเรื่อยๆ ตำรวจไม่ตรวจกระเป๋า ชักหวั่นๆ อาจจะมีคนพกอาวุธมาป่วน รถสุขาที่จอด 4 คัน คิวยาวมากๆ

คุณป้าคนหนึ่งที่เดินมากับนายบอนบอกว่า พึ่งจะออกไปเข้าห้องน้ำที่โรงแรมมา รอคิวไม่ไหว ผู้คนคึกคักจริงๆ

นายบอนได้ร่วมกิจกรรมจุดเทียนขอพึ่งพระบารมี ร่วมร้องเพลงพระราชนิพนธ์ ชมงิ้วกู้ชาติ ตอนที่ 4 และชมกิจกรรมอื่นๆบนเวที เฮฮากับการชมมิวสิควิดีโอ คนหน้าเหลี่ยม 10 นาที แบบเต็มๆ แหม แต่งได้ยังไงเนี่ย
 
เดินชมซุ้มต่างๆ คึกคักดีรวมถึง โรงบุญพันธมิตร แต่ไปไม่ถึงเวทีใหญ่

ตี 3.15 ย. ปูผ้ายางพลาสตอก นอนตรงมุมข้างโรงบุญพันธมิตร แยกมิสกวัน
 
ตี 4 เจ้าหน้าที่บนข้าวผัดกล่องเข้ามา ร้องบอกให้ช่วยกันมารับข่าวผัดไปทานหน่อย เยอะมากๆ

ตี 5.30 น. ตำรวจลากแผงเหล็กไปกั้นเปิดช่องจราจร ลานพระรูป - แยกวังแดง- เทเวศน์

รุ่งเช้า ฟังข่าวจากเวทีกลาง เมื่อคืน มีผู้ชุมนุมเสียชีวิตจากรถตู้วิ่งมาทับคนที่นอนหลับ ตายไป 1 ศพ (ได้ยินมาเท่านั้น) สะลิมสะลือฟังข่าวต่อไป
 
จนถึง 9.15 น. ก็ไปขึ้นรถ 6 ล้อ ไปสนามกีฬาแห่งชาติ เก็บธงกระดาษไปตั้งเยอะ เอาไปแจกคนอื่นๆด้วย

พอไปถึง คนที่สนามกีฬาดูไม่เยอะเลย แต่พอเดินออกมาถึงสยามพารากอน คนเข้าร่วมขบวนมากขึ้น

เห็น เลขา สนนท กชวรรณ ยืนคุมลูกทีมอยู่ที่หน้าสยามพารากอนในชุดสีชมพูทั้งตัว

สำหรับเหตุการณ์นี้ ต่างคนต่างความคิด


แต่จากที่ได้มาร่มสัมผัส สิ่งที่ประทับใจคือ น้ำใจและความเป็นกันเองของคนไทยที่มาจากภาคใต้ ที่นายบอนไปนั่งสะลึมละลือ ไปนอนข้างๆเค้า และเค้ามีน้ำใจไมตรี กับเราหลายอย่าง

รวมทั้งรอยยิ้มในตอนที่เดินตากแดดร้อนๆ การช่วยเหลือคนที่กำลังเป็นลมขณะเดินขบวน เป็นน้ำใจของคนไทยด้วยกัน
 
ไม่ว่าใครที่ได้อ่านแล้ว จะรู้สึกอย่างไรก็ตามแต่ แต่นายบอนประทับใจเพื่อนๆจากภาคใต้ที่ได้เจอครับ

ขอบคุณในน้ำใจไมตรี ที่ได้สัมผัส ยินดีที่ครั้งหนึ่ง ได้รับน้ำใจจากเพื่อนต่างภาคอย่างที่ได้รับครับ และไม่ทราบว่า จะมีโอกาสได้มาสัมผัสและรู้จักกับเพื่อนจากภาคใต้อีกหรือไม่

นายบอน
 
บันทึกจาก หอสมุดแห่งชาติ

26 มี.ค.2549

19.16 น.