ปนน................ที่รัก
ปนน.-------->ชมรมประสานงานนักศึกษาเพื่อน้องผู้ด้อยโอกาสทางการศึกษา สังกัด องค์การนักศึกษามหาวิทยาลัยขอนแก่น
ปนน.--------> ก่อตั้งเมื่อ พ.ศ. 2540 ในนาม " ศูนย์ประสานงานนักศึกษาเพื่อน้องผู้ด้อยโอกาสทางการศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น (ศ.น.น.)" หรือ " The Student's Association for Underprivileged Youth of Khon kaen University (saupy- kku) " และต่อมาในปีการศึกษา 2542 จึงได้ขออนุมัติจัดตั้งเป็นชมรมและได้รับการอนุมัติจากทางมหาวิทยาลัยขอนแก่น โดยใช้ชื่อ ใหม่ว่า
มหาวิทยาลัยขอนแก่น (ป.น.น.) "
ปนน.--------> มีวัตถุประสงค์หลักๆในการดำเนินการคือ การออกค่ายแนะแนวแก่นักเรียนระดับมัธยมศึกษา(โดยเฉพาะอย่างยิ่ง-------->ตอนปลาย) ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เพื่อเตรียมความพร้อมในการสอบเข้าศึกษาต่อในระดับที่สูงขึ้น และมีการสอดแทรกคุณธรรม จริยธรรม ผ่านกระบวนการการทำกิจกรรม อีกทั้งเป็นการพัฒนานักศึกษามหาวิทยาลัยขอนแก่น ให้รู้จักเสียสละเพื่อส่วนรวม และเป็นผู้ให้
ความเห็น (17)
ตามเข้ามาอ่านเพราะสะดุด ปนน.ไปไหนน้อ ไปแนะแนว ไปนำแหน่.....
แต่ไม่ได้ตาม... ไปเบิ่งหน่อยแน้....นำดอกเด้อ.....
เคยอยู่ มข.มา 5 ปี ก่อนกลับบ้านเกิด
ชอบกิจกรรมเพื่อสังคมเช่นกัน ตอนนี้ก็ยังติดต่อกะชาวมอดินแดงเสมอค่ะ
ขอบคุณที่มาเยี่ยม ทักทายครับ
สวัสดีค่ะ
สวัสดี ชาว ศนน.และปนน.ทุกท่าน
เคยเป็นสมาชิกตั้งแต่สมัยเป็น ปนน. ตอน พี่หนุ่ม เป็นประธานศูนย์ จนกระทั่งสุดท้ายเป็น ปนน.คุณอิศรา เป็นประธานชมรม (ได้ข่าวว่าตอนนี้กลายเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาไปแล้ว)ดีใจที่ยังมีน้องๆมาสานต่อความตั้งใจของผู้ร่วมก่อตั้งศูนย์ จนกลายเป็นชมรมขึ้นมา
จะเป็นกำลังใจให้
ศนน. ปนน.ให้อะไรมากมาย ทั้งเพื่อน ความกล้าหาญ ความมั่นใจ ความเสียสละ กำลังใจ
ดีใจทีได้เป็นหนึ่งใน ปนน.
สวัสดีครับ
พี่ต่าย
นานพอดูครับ 10 ปี ผ่านไป เพราะ คุณอิศรา ก้านจักร เป็นประธานชมรม ปี 2543 ครับ
ส่วนผม เป็นประธานชมรม ปี 2547 ครับ
ปนน.
ครั้งแรก----------- นาหนองทุ่มวิทยา จ.ชัยภูมิ เมื่อเดือนไหนจำไม่ได้ครับ เทอมปลาย ปีการศึกษา 2545 ครับ
ปี 2545
ไป เพราะพี่โรงเรียนชวนไป พี่โรงเรียนเป็นประธานชมรม(พี่ผึ้ง วิไลลักษณ์)
ไป ด้วยความไม่รู้อะไรและไม่รู้จักใคร
ไป ด้วยหวังว่าคงมีส่วนหนึ่งที่ช่วยเหลือคนอื่นๆบ้าง
ไป ด้วยว่าเบื่อพี่โรงเรียนที่ชวนไปบ่อยจนเกรงใจ
นั่นคือครั้งแรก
ปี 2546
ไป เพราะเริ่มสนุกกับกิจกรรม
ไป เพราะมีความสุขกับการทำงาน
ไป เพราะเพระความรักความอบอุ่น
ไป เพราะเริ่มติดเพื่อน พี่ น้อง ที่ ปนน.
ปี 2547
ไป เพราะมีหน้าที่มากขึ้น ในฐานะ ประธานชมรม
ไป เพราะต้องดูแลคืนอื่นๆด้วย
ไป เพราะยังรักในการทำกิจกรรม
ไป เพราะหลงใหลใน ปนน.
ปี 2548
ไป เพราะยังคงรัก ปนน.
ไป น้อยลงเพราะภารกิจมากขึ้นจากองค์กรใหม่ที่ชื่อว่า อน.มข.
ที่ต้องรับภาระมากขึ้น ในฐานะ อุปนายก
ไป เพราะห่วงหา ปนน.
ไป ค่ายเดียวเองครับ ทั้งปี เพราะไม่ค่อยว่าง (เสียดายจัง)
ปี 2549
ไป เพราะยังรัก และทำหน้าที่แทนแม่ (ดร.สมจิต)
ไป เพราะยังได้รับไออุ่นและอบอวลจาก ปนน.เสมอๆ
ไป ได้ไม่มากเพราะเรียนต่อ ป.โท
ไป ค่ายเดียวแต่ยาวนานที่ส้มป่อย ศรีสะเกษ ตั้ง 7-8 วัน
ปี 2550
ไป ไม่ได้เลย
ไป ไม่ได้เพราะเรียน ป.โท และงานที่มากขึ้น
ไป ได้ไม่กี่วัน ที่ศรีบุญเรือง หนองบัวลำภู ต่ายตุลาฯ
ไป ปิดค่ายด้วยกับ รศ.ดร.สมจิต ก่อนเดินทางไปต่างประเทศ
ปี 2551
ไป เปิดค่าย 2 ครั้งและปิด 1 ครั้ง
ไป เห็นความยิ่งใหญ่
ไป ให้กำลังใจน้องๆ
ไป เพราะมีหน้าที่เป็นที่ปรึกษา อย่างไม่เป็นทางการ
ปี 2552
ไป ค่ายล่าสุดที่ ศรีสมเด็จ ร้อยเอ็ด 4-5 ก.ค. 52
ไป ไหนต่อไม่ทราบ
ไป เท่าที่จะเป็นไปได้
ไป ได้ไม่มาก เพราะไม่ได้เป็นที่ปรึกษาอย่างเป็นทางการ และมีภารกิจมากมาย
ตั้งแต่ ปนน.อยู่บนตึกแฝด
ปนน. ยุคมืด
ปนน. ยุคประตูแดง
ปนน. ณ ที่ปัจจุบัน ยิ่งใหญ่และกว้างขวางขึ้นด้วยย้ายลงมาอยู่ด้านล่าง
ปนน. เปลี่ยนแปลงไปตามกาลและเวลา
ปนน. คืออะไรคงประจักษ์แก่ใจและสายตา
รู้ซึ้งบ้างถ้าค้นหาเจอ
ไม่รู้ซึ้งก็ถอยหนี เพราะนั่นคงไม่ใช่ที่ของเขา
หลายคนเข้ามาแล้วจากไปในเวลาอันสั้น
หลายคนเข้ามาแล้วไม่อยากจากไปเมื่อถึงเวลาอันควร
หลายอย่างเกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวัน
หลายอย่างหายไปและเกิดขึ้นมา
....................ปนน.
Bord ยังไม่คึกครึ้นเลย
เด๋วจะแว๊ปๆมาใหม่
หุหุ
อุ๊...อิอิ
คิดถึง ปนน.จัง
ปนน.
หลังๆมานี้ มีความเปลี่ยนแปลงอย่างหนึ่งในชีวิต
ไม่ต่างจากครั้งเรียนปริญญาตรี
คือ จะต้องไป ปนน.
อยู่เนืองๆ
มีขาดช่วงอยู่เมื่อครั้งเรียนปี 4 และปริญญาโท
เพิ่งมาเข้า ปนน.อีกก็ตอนเรียนจบนี่แหละ
เชื่อว่าใครหลายคนก็เป็น
ขอบคุณ น้ำซุป ท่านรองฯของผมถ้าจำไม่ผิด
ขอบคุณ คุณครูอุ๊ ครับที่มาเยี่ยมกัน ขอให้จบเร็วๆนะเจ๊
นักเศรษฐศาสตร์รุ่นใหม่^_^
“ปนน.คือทุกคน และ ทุกคนคือปนน.”
ถ้าทุกคนรักปนน. ........ปนน.ก็รักทุกคน
ปนน.จะรักทุกคน.......เมื่อทุกคนรักปนน.
และ เมื่อทุกคนคือคนที่รักปนน. .....ปนน.ก็คือที่รักของทุกคน
ดังนั้น
ทุกคนจึงต้องดูแลปนน. ......แล้วปนน.ก็จะดูแลทุกคน
“เพราะปนน.คือทุกคน และทุกคน ก็คือปนน.”
ซึ่งปัจจัยสำคัญของการเป็นปนน.คือ .
.......ทุกคนรักปนน..........
..........ปนน.รักทุกคน.......
แสดงว่า
ปนน.รักปนน. = ทุกคนรักทุกคน
สรุป คือ “ปนน.ทุกคนรักกัน”
แวะมาเยี่ยม..นะครับ
เอากำลังใจมาให้ด้วยเช่นกัน
การงาน-คือ ..ความเบิกบานของชีวิต
โชคดีครับ
ขอบคุณเศรษฐกรสาว ร่างเล็กที่แวะมาเยี่ยมครับ
ขอบคุณคุณแผ่นดิน (พี่พนัส) แห่ง มมส. ผู้ยิ่งใหญ่ ในแผ่นดินสารคามครับ
สำหรับกำลังใจดีๆ
ถึงจะอยู่ไกล แต่คิดถึงปนน.ทีไร รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น
ไม่แปลกใจเลยที่ปปน.เป็นขมรมที่มีสมาชิกแน่นหนา
เพราะที่ปปน.มีความรัก ความจริงใจ ให้กันเสมอมา...
ขอบคุณ พนักงานบัญชี ผู้น่ารักครับ
โหล ๆ แวะมาทักทาย
คิกถุง จังเลย อยากไปออกค่ายด้วยอีกเนอะ
แต่คงยากส์ เนื่องด้วยระยะทาง การงาน ที่มากมาย
แต่ก็ยังไม่มีตังค์จะรับประทาน อิอิ
จุ๊ฟ ๆ ถ้าว่างอย่างไรเด๋วไปแรด มข. เหนอ
ไปหล่ะ ไอ้คุณยอร์ช
(แวะเข้ามาเนื่องจากไอ้พี่อ้วนกิ๊ฟ บอกว่าไปเม้นให้ยอร์ชมันหน่อย ก็ถามว่ยอร์ชไหนหว่ะ หะหะ ไม่รู้จัก รู้จักแต่บักยอด เหอๆ)
ว้าว..
พี่ไก่อูก็มา
ก็มาทักทายกัน
สบายดีไหมน้อพี่เรา
นานแล้วเราไม่ได้เจอกันครับ
คงสบายดีกันทั้งนั้น ปนน.ยุคทศวรรษแรก
ว่าแต่ เจ๊อ้วนกิ๊ฟ ไม่เม้นท์เลย ดันไปบอกคนไกลมาเมนท์
มาร่วมรำลึกอดีตร่วมกัน
ขอบคุณครับ
หัวโตจ้า.......นำร่อง....ฯลฯ
คิดถึงทุกๆๆๆๆๆๆคนเลย...คิดถึงทุกๆๆๆๆๆๆอย่าง.........รักๆๆๆ ปนน
.........กลับไปแล้วจะไปหานะ...อิอิอิ
....ตอนนี้อยู่เกาหลีจ้าา...ใกล้ถึงบ้านแล้ว