เกือบยิ้มไม่ออก


          หลังจากจบเรื่อง"เล่าเรื่องยิ้ม"ไปแล้ว  เราก็มีเรื่อง"เกือบยิ้มไม่ออก"เล่าต่อ  ทุกวันตั้งแต่จันทร์-ศุกร์ เราต้องนั่งรถไฟใต้ดิน (subway) 2 ขบวนจากที่พักใน Stockholm ไปที่ Lab ใช้เวลาประมาณ 1 ชม      เวลาทำงานของคน Sweden ใน Lab จะทำ 9 am - 5 pm ของเราไปแรกๆก็กลับประมาณ ทุ่มหนึ่ง  เลิกงานก็เดินคนเดียวมาขึ้รถไฟ subway ที่นี่ไม่ต้องกลัวหลง  เพราะทุกสายต้องผ่าน T-center  เพื่อเปลี่ยนขบวนรถ   ที่ T-center จะใหญ่มาก  มีหลาย plateform และหลายชั้น 

         เย็นวันหนึ่งจำได้ว่าเป็นวันศุกร์เราออกจากLabค่ำไปหน่อย กว่าจะนั่งรถไฟไปถึง Tcenter ก็ค่ำมากแล้ว  คนที่คอยรถไฟก็น้อยลง  ระหว่างคอยรถไฟเรามองไปเห็นม้านั่งว่างอยู่  เลยเดินไปนั่ง  สักครู่ก็มีคนมานั่งด้วยเป็นผุ้ชายวัยกำลังดีแต่ที่ไม่ดีตรงที่พี่แก "หัวโล้น" (skin head)
ถ้าห่มจีวรก็เหมือนพระ แต่พวก skin head ไม่ชอบต่างชาติเขาหาว่าไปแย่งอาชีพ  และพี่แก่ก็กินเหล้ามาด้วย ดูท่ทางเหมือนคนเมา (เฮ้อ....โชคไม่ดีมีคนเมามานั่งด้วย)  ชักจะเริ่มกลัวขึ้นมานิดๆ  แต่พอดูหน้าตาพี่แกไม่ดุแถมค่อนข้างดีเลยกลัวน้อยลง จริงๆแล้วเราไม่ชอบคนกินเหล้าแต่ก็ไม่กล้าลุกหนีกลัว skin head จะโกรธ  (คิดอยู่ว่าจะทำยังไงดี  ต้องคุยกับคนเมาไหมเนี๊ยะ)

        skin head ถามเราว่า "Where are you from? "จะตอบว่ามาจากที่ทำงานแบบไทยๆก็คงไม่ใช่  เขาคงอยากรู้ว่าเราเป็นคนชาติไหน   เอ....จะบอกว่าเป็นคน(หญิง)ไทยก็ไม่กล้า   ต้องยอมผิดศีลบอกว่ามาจาก Japan ดีกว่า  พี่แกทำหน้าแปลกๆๆคงสงสัย!!?? ว่าญี่ปุ่นทำไม่สีเข้มจัง   ถ้าพี่แกไม่เชื่อ   เราก็จะบอกว่าเราเป็นลูกครึ่ง (ไม่รู้จะเอาครึ่งอะไรดี) 

        พี่แกก็ถามต่ออีกมาทำอะไร? พักที่ไหน?  อุย....ชักจะไม่ค่อยดีเดี๋ยวจะถามว่าอยู่กับใคร.? เฮอ.....ต้องรีบพูดภาษาญี่ปุ่นที่พอจำได้  จะได้เลิกถามเสียที่   ได้ผลจริงๆด้วยพี่แกบอกว่าไม่เข้าใจ  เราก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว    รถไฟก็มาพอดี    เรายังไม่กล้าลุกขึ้นกลัวพี่แก่จะตามมาคุยต่อบนรถไฟ  ต้องรอจังหวะรถเกือบออกแล้วรีบวิ่งขึ้นพร้อมกับ"say good bye "และ "sayonara" พี่แก่ก็ตอบ sayonara โบกมือให้ด้วย   เฮอ...โล่งใจจังพ้นมาเสียได้  เกือบยิ้มไม่ออก เสียแล้ว

        จากเหตุการณ์นี้ทำให้เรารู้ว่า  การอยู่ต่างแดนอย่างโดดเดี่ยวไม่ปลอดภัยเลย  บางครั้ง บางสถาณการณ์ เราจะพูดความจริงไม่ได้เหมือนกัน   ต้องพึ่งตัวเอง เหมือนที่พระสอนไว้ "อัตตาหิ อัตตาโนนาโถ" และรู้ซึ้งถึงคุณค่าของภาษาต่างด้าว (ช่วยเราได้ในยามคับขัน)   เพราะนั้น   มาสนุกกับการเรียนภาษากันดีไหม  

คำสำคัญ (Tags): #uncategorized
หมายเลขบันทึก: 20526เขียนเมื่อ 24 มีนาคม 2006 09:04 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 14:36 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

อ่านเรื่องพี่ Tammy แล้ว สนุกดีค่ะ มีที่จิ้มผิดบ้าง ที่ทำเอาเกือบต๊กกะใจ เช่น ขึ้น ที่ไม่มี น.หนู ดูผ่านๆเหมือนสระ อี แย่เลยนะคะ ฮิ ฮิ...

มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับภาษาแลกเปลี่ยนบ้างค่ะ ของเราเจอคุณยาย ผมสีขาวหมดหัว ตอนนั่งรอรถเมล์ที่เพิร์ธ แกถามว่า ยูมาจากไหน เราบอกว่า Thailand มาเรียนหนังสือ แกถามว่า วันนี้จะไปไหนเหรอ บอกว่าจะไป St George Cathedral คำว่า Cathedral ที่แปลว่าโบสถ์นี่เสียงออกยากมาก ก็ออกไปตามที่คิดว่าถูก ปรากฎว่าแกสอนทันที แถมให้เราทำปากตามแกด้วย จากนั้นจนบัดนี้ คิดว่าออกเสียงนี้ได้ดีจนไม่น่าเชื่อ จำไม่ได้เลยว่าแต่ก่อนอ่านว่าอะไร ต้องขอบคุณคุณยายมากจริงๆ คิดถึงแกทุกครั้งที่พูดคำนี้

คำนี้ออกเสียงว่า ค่ะ ที๊ (ออกเสียงแบบเอาลิ้นออกมาอยู่ระหว่างฟันแล้วพ่นลมออกเสียง ท.นะคะ) ดรอล เสียงเน้นที่ ตัวกลางฟังเผินๆเหมือน ตี๊ กว่า ที๊ด้วยค่ะ

ขออีกบ่อยๆนะคะ ชอบ..ชอบ..ชอบจริงๆ เราจะได้คอยแจม

   อิอิ ได้ภาษาอังกฤษนิดหน่อย พอไม่อดตายถ้าไปต่างประเทศ คิดว่างั้นนะ ญี่ปุ่นนิดๆ ไว้เวลามีแขกญี่ปุ่นมา ได้สวัสดีตอนเช้า เที่ยง เย็น และก็แนะนำตัวเองได้ แต่ถ้าไปญี่ปุ่นจริงๆไม่รู้เป็นไงนะ ต่อไปฝึกภาษาอะไรดีนะ เกาหลีดีกว่าเผื่อได้ไปแตะ แดนกิมจิกับเค้าบ้าง 

       ไม่เก่งภาษาใดๆ  ไปไหนมาไหน   ก็ได้น้องกระต่ายน้อยนี่แหละเป็นนำ   คอยผู้นำให้พี่ๆ  ได้เกาะ
ขอแก้ไขคำผิด.. จาก  "เป็นนำ  คอยผู้นำ"  -->   " เป็นผู้นำคอยให้พี่ๆ  ได้เกาะ
อิอิขอตอบเจ๊หน่อย นิดนึงนะคะพี่ Tammy ตอนแรกคิดว่าตัวเองเปลี่ยนชื่อเป็นเกาหลีแล้วนะ ชื่อ นำ คอยก็ดีนะ ข้าน้อยไม่หาญกล้าเป็นผู้นำให้พี่ๆหรอกค่ะ แต่เป็นฟองน้ำอ้วนๆพร้อมจะลอยหรือจมได้ดีกว่า (แสดงความเป็นผู้นำที่ไม่ดี เป็นผู้ตามดีกว่า)
ที่แท้คุณ Tammy มีวิธีการเอาตัวรอดดี ๆ นี่เอง ....แหะ แหะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท