มาเรียน,มารู้จักภาษา "ส่วย" กันดีกว่า

ภาษาส่วยมีแต่ภาษาพูดไม่มีภาษาเขียน

     อย่างที่ท่านผู้อ่านหลายท่านทราบกันดี ว่างานประจำปีของจังหวัดสุรินทร์ที่จัดยิ่งใหญ่เป็นประจำทุกปีช่วงเดือน พ.ย.  และหลายๆ คนอาจจะทราบอีกว่า ต้นกำเนิดของ "งานช้าง" มาจากประเพณีการคล้องช้างของชนกลุ่มเล็ก ๆ กลุ่มหนึ่งที่อาศัยอยู่ในแถบอีสานตอนใต้ เช่น สุรินทร์ บุรีรัมย์ ศรีสะเกษ เป็นต้น  นั่นคือ ชาว  "ส่วย"

     แต่ผู้อ่านอาจจะยังไม่ทราบว่า  " ผู้เขียน"  เป็นชาว "ส่วย" พ่อ แม่ ญาติ พี่ น้อง เครือญาติ ใช้ภาษา "ส่วย" ในการสื่อสารภายในกลุ่มชาวส่วย   บันทึกนี้จึงอยากจะนำเสนอภาษาที่เป็น ภาษาที่ใช้มาตั้งแต่ลืมตาดูโลกออกจากท้องแม่มานำเสนอครับ 

    ภาษา ส่วย  คล้ายกับภาษาเขมร  การออกเสียง สำเนียงคล้าย ๆ กันแต่ไม่ใช่ ถ้าคนที่ไม่เคยฟังหรือไม่รู้จักมักจะเหมารวมกันว่า " พูดภาษาเขมร"

   วันนี้ผู้เขียนมีคำศัพย์ง่ายมานำเสนอครับ

        **   จูง- กะ                                               แปลว่า         สวัสดี

        **   แซม - ซาย                                         แปลว่า         พี่  -  น้อง

        **   ขรบ-นะ-ขรบ-ดาย                               แปลว่า         ทุก ๆ  คน (ทุกผู้ ทุกคน)

        **   จี  - เหนีย                                           แปลว่า         ไป  -  ใหน

        **   จี   -  ดุง                                            แปลว่า         ไป    - บ้าน

        **   ลบ  - ดุง                                            แปลว่า          กลับ- บ้าน

        **   จา  - โดย                                           แปลว่า         กิน  -  ข้าว

        **   หม็วย  -  เดี๊ยะ                                    แปลว่า         ดื่มน้ำ ( ออกเสียงสั้น ๆ ห้วน ๆ)

        **  จีเดอ  ( จี- แหลว -เดอ)                         แปลว่า         ไปแล้ว -นะ

      

 เอาพอหอมปากหอมคอนะครับว่างๆ  จะมานำเสนอใหม่  หรือถ้าใครที่ต้องการทราบคำศัพย์คำใหนถามได้นะครับแต่สำเนียงคงต้องฟังจากปากคนที่พูดภาษาส่วยเองจึงจะได้สำเนียงที่ถูกต้อง (แต่ว่าแต่ละพื้น สำเนียงไม่เหมือนซะที่เดียวหรอกครับ แต่คำศัพย์เดียวกันครับ)

                                    จูง   -   กะ

[วิญญาณเสรี]

ขอขอบคุณครับ อาจารย์คนบ้านเดียวกันกับผมครับ ผมอยู่ท่าตูม ครับ