การกลับมาในวันที่ 8 สิงหาคม 2008
วันนี้วันที่ 08-08-08 เป็นวันเปิดงานโอลิมปิคที่จีน มีงานประชุมแต่เช้า เดิมกำหนดเอาไว้ที่ 09.00 น. เลื่อนไปเลื่อนมาเป็น 10.00 น. จนแล้วจนรอดย้ายห้องประชุมไปมา (ไม่รู้ใครสับสน รู้แต่ว่าคนมาร่วมประชุมสับสนมาก ย้ายประมาณ 3-4 รอบ ขึ้นลงลิฟท์เป็นว่าเล่น) กว่าจะได้ประชุมกัน ปาเข้าไป 11.00 น.
- เนื้อหาของการประชุม ฟังความคิดผู้เข้าร่วมประชุมแล้วสะเทือนใจ ประเมินสถานการณ์ไม่ถูก (นึกถึงใครบางคนอยากให้มานั่งวิเคราะห์ให้ฟัง)
- คนใหญ่ๆ โตๆ ในที่ประชุมพูดถึงแต่หลักการ (ที่ใครๆ ก็คิดได้) แต่ไม่เห็นพูดถึงเรื่องแนวทางการปฎิบัติที่อิงอยู่บน “พื้น” ความจริง ในขณะที่ผู้น้อยก็บอกว่า ให้บอกมาเลยว่าจะให้ปฎิบัติอย่างไร จะได้ทำตาม”คำสั่ง” ทันที (ใจคอจะไม่คิดกันเองบ้างเลยหรือ? ว่าควรทำอย่างไรภายใต้ขอบเขตหน้าที่ของตน)
- คนใส่ชุดที่น้ำตาลเข้ม ชอบแต่จะก่อสงคราม ไม่เคยคิด “สร้างไมตรี” แล้วจะให้คนเขาเชื่อถือได้อย่างไร ใช้เป็นแต่หลักการปกครองด้วย “อำนาจ” หลักการสร้างสรรค์ที่ปลุกจิตสำนึกให้คนเขารู้สึกอยากทำเอง คิดไม่เป็น เขาถูกล้างสมอง ใส่โปรแกรมให้เป็นเสมือนเครื่องจักรทำลายล้างที่เดินได้
- พูดกี่คำก็จะทำแต่ “สงคราม” ทำไมนิยมใช้แต่วิธีรุนแรง ทั้งๆ ที่กำลังประชุมหาทางยุติความรุนแรง แต่กลับใช้แต่หลักการ “ปราบปราม” หรือว่าเราทุกคนต่างก็ถูกฝังชิปความรุนแรงไว้ในมโนสำนึก
- เห็นการแสดงในวันเปิดงานโอลิมปิคของจีนแล้วอดชื่นชมไม่ได้ คนของเขาทำด้วยใจ ไม่ต้องใช้อำนาจ ความเข้มแข็งมันออกมาจากภายในไม่ใช่บนผลประโยชน์
ความเห็น (3)
ใช่เลย ประเทศจีนเขาทำด้วยความทุ่มเท ที่ต้องการให้ประเทศของเป็นหนึ่งในเวทีโลกให้ได้ เขาให้ความเพียรพยายามสันสรัางแต่สิ่งที่ดีๆ เขาตอ้งการเป็นหนึ่งในเวที่กีฬา มีผู้มาร่วมพิธีเป็นจำนวนมาก เข้ามาร่วมในครั้งนี้ คนไทยเราก็เข้าไปแข่งด้วย หัวใจนักกีฬา ถ้าทางโอลิมปิคเขาเพิ่มกีฬาเข้า คือกีฬาของการทะเลาะ หรือแบ่งขวายกัน ประเทศไทยให้ส่งนักการเมืองไปแข่งรับรองว่าชนะเขาหมดเลย 5555555555
อย่าลืมนึกถึงแม่บ้างนะ 12 สิงหานี้ฯ
เธอ คุยเรื่องจีนหรือคะ ??
อยากเห็นเธอใส่กระโปรงล่ะ ?
ไม่ได้เจตนาชวนคุยเรื่องจีนหรอกค่ะอาจารย์
แต่เผอิญสิ่งที่วันนั้นเจอในตอนเช้า กับ การได้ดูถ่ายทอด
งานจากจีนในตอนเย็น มันสะท้อนอะไรบางอย่าง
ที่ไม่แน่ใจว่า ถ้าเป็นบ้านเราจะทำได้ไหม
ไม่ใช่ว่าไม่เก่งเท่าเขานะคะ เพียงแต่ระบบบางอย่าง
มันเหมือนคนป่วยเรื้อรังที่กินยาอะไรก็ไม่หาย
...วันงานจริง แนทจะพยายามหาอาจารย์แหววให้เจอนะคะ
แล้วอาจารย์จะรู้ว่า เธอ เปลี่ยนไป๋ :)
(พี่เหยียนถ่ายรูปให้ซะสวยเลยค่ะ ไว้จะเอาไปอวดอาจารย์ค่ะ แฮ่)