'
อาเอยอารมณ์ ที่วกวน แปรเปลี่ยนไป
หัวจิตแลหัวใจ ที่แปรผัน ตามอารมณ์
อยากได้แลอยากดี ระริกรี้ อยากสุขสม
อยากให้คนอื่นชม แล้วหลอกตน ว่าแสนดี
อารมณ์ที่คุกรุ่น ที่แสนร้าย ดั่งแม่มด
คอยปิดแลคอยกด โป้ปดไว้ ทุกนาที
บอกเล่าแต่ที่ดี แล้วแต่งแต้ม ให้หลากสี
ดูแล้วแสนเปรมปรีด์ ที่แท้มี แต่ไส้กลวง
โธ่เอ๋ยฤาลืมมอง ลืมตรึกตรองในจิคใจ
ปล่อยให้ล่องลอยไป ตามนที มีสิ่งลวง
ลืมรั้งแลลืมถ่วง ลืมความจริงลืมทั้งปวง
ลืมมองให้ลุล่วง ทั้งท่วงท่า ว่า มายา
สวัสดีค่ะ
บันทึกนี้...ต้องบอกว่า....ชอบมาก ๆ ๆ ๆ ค่ะ
เพราะเป็นบ่อยมากค่ะ...ทำดี ติดดี อยากให้คนอื่นเห็นว่าเราเป็นคนดี แท้จริงแล้ว...ยังมีสิ่งไม่ดีซุกซ่อนอยู่มากมาย .... "อยากให้คนอื่นชม แล้วหลอกตน ว่าแสนดี"
ขอบคุณค่ะ ที่ช่วยสะท้อนเงาของตัวตน ...เรามักเห็นข้อบกพร่องของคนอื่นอย่างชัดเจนเสมอ...แต่กับของตัวเอง...มองไม่เห็นเสียอย่างนั้น...
ขอบคุณอีกหลาย ๆ ครั้งค่ะ...^_^...
1. คนไม่มีราก
เรามักเห็นข้อบกพร่องของคนอื่นอย่างชัดเจนเสมอ...แต่กับของตัวเอง...มองไม่เห็นเสียอย่างนั้น...
ใช่เลยค่ะ...นะคะ...ขอบคุณเช่นกันค่ะ ...ที่สะท้อนให้เห็น...ให้มองเพิ่มขึ้นอีก...:D
แวะนำ...อีกหนึ่งในมายา..หรือเปล่า ?
มาฝากค่ะ...^_^...
3. คนไม่มีราก
ขอบคุณสำหรับ ภาพมายา ...สวยมากเลยค่ะ...แฮะแฮะ อันนี้ขอยกเว้นว่า...มายาที่เป็นธรรมชาติ...มักจะนำพาไปสู่...ความว่าง...ความวาง...น่าจะเป็น มายา ด้านดี...ได้มั้ยคะ :D