@..มหาทาน กับวิบากบาป ตอนที่ ๓-๔...@

๓.ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย..!!! อริย สาวกในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ละกาเมสุมิจฉาจาร คืองดเว้นจากการประพฤติผิดในกาม การผิดประเวณีกับผัวหรือเมียหรือลูกและหลานของผู้อื่น อริยสาวกผู้งดเว้นได้นั้น ย่อมชื่อว่าให้ความปลอดภัย ความไม่มีเวรกัน ความไม่เบียดเบียนกันแก่สัตว์โลก อันหาประมาณมิได้

 

ครั้นให้ความปลอดภัย ความไม่มีเวร ความไม่เบียดเบียนแก่สัตว์โลกอันหาประมาณมิได้แล้ว ย่อมเป็นผู้ได้รับความปลอดภัย ความไม่มีเวร ความไม่เบียดเบียน อันหาประมาณมิได้ด้วย
แต่ผู้ที่ไม่งดเว้น กระทำกาเมสุมิจฉาจารอยู่ เสพแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมทำให้ผู้นั้นเป็นไปในนรก ในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย
วิบากบาปแห่งการประพฤติผิดในกามนี้ อย่างเบาที่สุดแก่ผู้ได้มาเกิดเป็นมนุษย์อีก ก็คือมีศัตรูและถูกปองร้าย ...
๔.ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ละมุสาวาท คืองดเว้นจากการพูดโกหก
เป็นผู้ละปิสุณาวาจา คืองดเว้นจากการพูดส่อเสียด(พูดยุแหย่ให้เขาแตกร้าวกัน)
เป็นผู้ละผรุสวาจา คืองดเว้นจากการพูดคำหยาบ
เป็นผู้ละสัมผัปปลาปะ คืองดเว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ(พูดพล่ามพูดมากในเรื่องเหลวไหลไร้สาระ)
อาริยสาวกผู้งดเว้นได้นั้น ย่อมชื่อว่าให้ความปลอดภัย ความไม่มีเวรกัน ความไม่เบียดเบียนกันแก่สัตว์โลก อันหาประมาณมิได้
ครั้นให้ความปลอดภัย ความไม่มีเวร ความไม่เบียดเบียนกันแก่สัตว์โลกอันหาประมาณมิได้แล้ว
ย่อมเป็นผู้ได้รับความปลอดภัย ความไม่มีเวร ความไม่ถูกเบียดเบียนอันหาประมาณมิได้ด้วย

แต่ ผู้ที่ไม่งดเว้น กระทำมุสาวาทอยู่ กระทำปิสุณาวาจาอยู่ กระทำผรุสวาจาอยู่ กระทำสัมผัปปลาปะอยู่ เสพแล้วเจริญให้มากแล้วย่อมทำให้ผู้นั้นเป็นไปในนรกในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย
วิบากบาปแห่งการพูดโกหกนี้ อย่างเบาที่สุดแก่ผู้ได้เกิดมาเป็นมนุษย์อีกก็คือจะถูกกล่าวตู่ด้วยคำโกหก
วิบากบาปแห่งการพูดส่อเสียดนี้ อย่าง

  เบาที่สุดแก่ผู้ได้มาเกิดเป็นมนุษย์อีก ก็คือจะแตกจากมิตร
วิบากบาปแห่งการพูดคำหยาบนี้ อย่างเบาที่สุดแก่ผู้ได้มาเกิดเป็นมนุษย์อีก ก็คือจะได้ยินเสียงที่ไม่น่าพอใจ
วิบากบาปแห่งการพูดเพ้อเจ้อนี้ อย่างเบาที่สุดแก่ผู้ได้มาเกิดเป็นมนุษย์อีก ก็คือจะได้รับถ้อยคำที่ไม่ควรเชื่อถือ..