มีคน 2 คนเป็นเพื่อนซี้กัน..ต่างร่วมเดินทางไปในทะเลทรายด้วยกัน…
ระหว่างทาง…เกิดโต้เถียงขัดแย้งไม่เข้าใจกัน
เพื่อนคนหนึ่ง…พลั้งลงมือ…ตบหน้าอีกฝ่าย
คนถูกทำร้าย…เจ็บปวด…แต่ไม่เอ่ยวาจา…
กลับเขียนลงบนผืน ทรายว่า
“วันนี้…ฉันถูกเพื่อนรักตบหน้า”
พวกเขายังคงเดินทางต่อ…กระทั่งถึงแหล่งน้ำพวกเขาตัดสินใจอาบน้ำ…ชำระกาย…
พลันคนที่ถูกตบหน้ากลับจมน้ำ…เพื่อนอีกคนไม่รั้งรอ…เข้าช่วยชีวิต
คนรอดตาย…ยังคงไม่เอ่ยวาจา…กลับสลักลง ไปบนหินใหญ่…
‘วันนี้…เพื่อนรักช่วยชีวิตฉัน ไว้’
อีกคนไม่เข้าใจ…ถาม ว่า…
‘เมื่อถูกฉันตบหน้า…เธอเขียนลงทราย…แล้วทำไมเมื่อครู่…ต้องสลักบนหิน’
อีกคนยิ้มพราย…กล่าว ตอบ ‘
เมื่อถูกเพื่อนรักทำร้าย…เราควรเขียนมันไว้บนทราย
ซึ่งสายลมแห่งการให้อภัย…จะทำหน้าที่พัดผ่าน…ลบ ล้างไม่ เหลือแต่เมื่อมีสิ่งที่ดีมากมาย…
บังเกิดเราควรสลักไว้บนก้อนหินแห่งความทรงจำในหัวใจ…
ซึ่งจะไม่มีสายลมแรงเพียงใด…ลบล้างทำลาย….’
บางทีสิ่งเพื่อนทำลงไป เค้าอาจจะไม่ได้ตั้งใจ พยายามคิดถึงด้านดีๆไว้นะคะ :)
ไม่มีความเห็น