ครั้งก่อนบันทึกไว้ไม่เสร็จ เพราะยังไม่เชี่ยวชาญการใช้ blog และยังสับสนกับห้องเรียน-ผู้เรียนที่เพิ่งพบกันครั้งแรก
คราวนี้ จึงขอบันทึกต่อ
ไม่แปลกนักที่เด็กไทยกับการเรียนภาษาอังกฤษ มักเป็นหัวข้อสนทนาของวงการศึกษาเสมอๆ เพราะปัญหาไม่ได้อยู่ที่การเริ่มต้นเรียนภาษาอังกฤษเมื่อายุเท่าไร? หรือชั้นไหน? บางคนกว่าจะได้เรียน a-b-c ครบก็ปาเข้าไป 10 กว่าขวบ และอย่างบางคนที่เขียนเข้ามาให้กำลังใจก็เริ่มเรียนเอาเมื่ออยู่ ป. 5 แล้ว หรือบางคนเรียนมาตั้งแต่อนุบาลจนปริญญาตรี แต่ก็ยังไม่สามารถใช้ภาษาอังกฤษได้เลย
ปัญหาที่ทำให้ผู้เขียนสับสนและตั้งคำถามมากมายคือ เราใช้กระบวนการเรียนการสอนแบบใดกันแน่ จึงทำให้ผู้เรียน ไม่สามารถเข้าใจบทเรียน หรือไม่สามารถนำความรู้ด้านภาษาไม่ใช้ได้ แม้แต่การทักทาย หรืออ่านหัวข้อสำคัญของสิ่งพิมพ์ หรือเขียนคำง่ายๆ ในภาษาอังกฤษได้
ทั้งนี้ ไม่ได้หมายความว่า ผู้เรียน “ไร้ซึ่งศักยภาพ” แต่ต้องตั้งคำถามว่า “ในฐานะผู้สอน พวกเรายังไม่ได้ดึงศักยภาพของผู้เรียนออกมาใช่หรือไม่” และ “ทำไม??? เราจึงไม่สามารถดึงศักยภาพของผู้เรียนออกมาได้” “ปัญหาอยู่ตรงไหนกันแน่”
หรือถึงที่สุดแล้ว คงต้องตั้งคำถามใหญ่ๆ ไปที่ “ระบบการศึกษาของไทย” ไปพร้อมๆ กับ “ทัศนะ” ในการเป็นผู้สอนของคุณครู โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "ครู" ที่สอนหนังสือให้กับบรรดาเด็กชายขอบทั้งหลาย
เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ
แล้วคุณครูของเราว่าไงคะ??
http://gotoknow.org/blog/yahoo/28339
เพลง English Camp
http://gotoknow.org/blog/yahoo/28058
เกม Bird in the nest
http://gotoknow.org/blog/yahoo/27252
เกม collecting money
http://gotoknow.org/blog/yahoo/25173
เกมต่อคำ
http://gotoknow.org/blog/yahoo/36018
English camp activities