เมื่ออยู่ดีมีสุข กลายเป็นอยู่บ่ดีมีแต่ทุกข์

เรื่องเล่าจากโรงทอผ้า

กลับบ้านไปดูช่างทอผ้าลงมืองานชุดใหม่ ทำให้ต้องต๊กกระใจเพราะที่บ้านผมมีไก่พันธุ์แปลกประหลาดโผล่มาที่บ้านหกตัว ที่ต๊กใจเพราะที่บ้านไม่เลี้ยงไก่ เพราะเราปลูกพืชสวนครัวหลายอย่าง คุณไก่ชอบมาจิ๊กต้นไม้เลยไม่ค่อยญาติดีกับไก่นัก

ผมแปลกใจได้แต่ถามแม่ พบว่าไก่ที่หกตัวได้รับแจกมาจากโครงการ อยู่ดีมีสุข ซึ่งอยากให้ครอบครัวคนอีสานอยู่ดีมีสุขจึงประทานไก่มาให้ครอบครัวละสามตัว พร้อมอาหารไก่หนึ่งถ้วยราวครึ่งกิโลกรัม ส่วนญาติผมคนหนึ่งไม่มีที่เลี้ยงจึงมอบให้แม่มาเลี้ยงไปก่อน

เมื่อพิจารณาตัวไก่พบว่าเป็นไก่ไข่ อายุเกือบถึงวัยเกษียณเพราะมันแก่มาก หน้าเหี่ยวยังกับอะไรดี ขนที่คิดว่าจะงามก็ร่วงแสดงวัยวุฒิและการผ่านโลกมานาน ไก่หกตัวที่เลี้ยงให้ไข่วันละไม่เกินสองฟอง นอกนั้นหยุดการให้ไข่ไปแล้ว นี่เป็นหลักฐานชั้นดีว่าไก่ที่แจกในโครงการนี้เป็นไก่แก่(ไม่แม่ปลาช่อน)

ตอนนี้ที่เป็นทุกข์เพราะว่าไม่มีอาหารให้ไก่แก่ที่ไม่ชอบออกไข่กิน เพราะอาหารไก่ที่ได้รับแจกครึ่งกก.นั้นมันหมดลงไปแล้ว หากจะซื้ออาหารไก่กระสอบละหลายร้อยแม่ก็บอกว่าไม่คุ้ม จะคุ้มได้ไงก็ในเมื่อมันไม่ออกไข่ ดังนั้นจากคาดว่าจะอยู่ดีกินดีจึงเป็น อยู่บ่มีแต่ทุกข์