สัตว์เล็กสัตว์น้อย

มีคำถามหนึ่ง ทำให้ต้องคอยตอบและตรวจทาน สิ่งที่เกิดขึ้นและผ่านไปผ่านมาในชีวิต ในแต่ละความหมายของการมองเห็น และเป็นไป ทั้งในเส้นทางที่ชีวิตต้องเป็นไป หรือในเส้นทางที่สิ่งมีชีวิตต่างแวดล้อมชีวิตเรา มีความหมายใดเกิดขึ้นในท่ามกลาง ความปรารถนาที่ไม่อยากทำร้ายทำลายสิ่งใด วันนี้มีเพียงคำถามสำหรับตัวเองที่อยากตอบ และตรวจทาน

สัตว์เล็กสัตว์น้อย

อ้างอิง - ภาพ http://smcharity.multiply.com/

วัยเด็ก

มีเรื่องราวให้จดจำ

จากน้ำคำผู้เฒ่าผู้แก่ทั้งหลาย

หลายครั้งที่ผมจดจำได้ดี ถึงคำอุทานยามจะตบตีสัตว์ กระทั่งจะบดขยี้มดสักตัว คนแก่บางคนยังอุทานคำว่าบาปกรรม ให้ชีวิตได้คอยจดจำ นานหลายปีกว่าจะเข้าใจว่า คำว่าน่าสงสาร และคำขอร้องว่า อย่าไปทำเขาเลยนั้น เกิดขึ้นจากความรู้สึกใดภายในใจ และเป็นความคิดเช่นไร

ยิ่งในยามที่เรามองเห็นชีวิต

เราจะยิ่งเข้าใจความจริง

ในแต่ละการรับรู้

ยามใดชีวิตได้เรียนรู้ความละเอียดอ่อน หรือได้เข้าใจกับอารมณ์รักอารมณ์ห่วงใย เราจะเข้าใจได้ดีว่า เหตุใดใครบางคนในโลกนี้ จึงไม่ปรารถนาที่จะทำร้ายทำลายชีวิตอื่น และมองเห็นคุณค่าแห่งความงาม ที่สิ่งมีชีวิตต่างมีในตัวตน ไม่ใช่เพียงผู้คนเท่าทันที่มีความน่ารัก สัตว์ก็น่ารักเช่นกัน

คำที่อธิบาย

ถึงความเป็นสัตว์ร่วมทุกข์

และสัตว์ร่วมยากของชีวิตผู้คน

น่าสนใจยิ่ง หากชีวิตได้ตระหนักในความจริงอันละเอียดอ่อนเหล่านั้น กระทั่งเข้าใจในรายละเอียดอันเปราะบาง นานหลายปีที่ผมเคยสังเกตพระสงฆ์องค์เจ้าบางรูป พยายามปัดมือเพียงเพื่อไล่แมลงนานาชนิด ไม่ได้คิดเข่นฆ่าตบตี เพียงแต่ปกป้องตนเอง ด้วยการไม่ทำร้ายทำลายกัน

เพื่อนบางคนที่หลังปฏิบัติธรรม

พยายามปัดยุงที่ปิดว่อน

หลังจากจอดรถ

เพียงเหตุผลเพราะไม่อยากตบยุง และความรู้สึกส่วนตัวว่า เขากับเราต่างก็มีชีวิต สุดท้ายไม่มีใครอยากสูญเสียชีวิตของตน เขาก็ทำหน้าที่ในชีวิตเขา ด้วยการทำมาหากินเลือดเนื้อ เราก็ทำหน้าที่ของเรา หากรำคาญหากไม่พึงใจ ก็พยายามหลีกเลี่ยงการเข่นฆ่าชีวิต หากทำได้ก็ควรทำ

ยิ่งได้อยู่แวดล้อม

ผู้คนซึ่งพยายามละเว้น

ในแต่ละการกระทำเพื่อเข่นฆ่า

ผมยิ่งรู้สึกยินดีกับชีวิต เมื่อได้พบคำตอบของผู้คนที่มองเห็น ได้อยู่แวดล้อม และพยายามจะดำเนินชีวิตให้เป็น ท่ามกลางสังคมอันรุนแรงเบียดเบียน ผมยังเห็นผู้คนรอบข้างชีวิตผมหลายคน ไม่อยากกระทำแม้มีโอกาส และยืนยันที่จะปฏิบัติชีวิต ในแนวทางแห่งการละวางละเว้นเหล่านั้น

ใช่แต่ชีวิตจะเป็นคำตอบสำเร็จรูป

แต่หลายครั้งสำหรับความคิด

ชีวิตล้วนเป็นเรื่องต้องทำ

กระทำและทดลองความจริงของชีวิต ด้วยชีวิตของเราเอง รับฟัง เรียนรู้ อ่าน เข้าใจ พูดคุย และจบบทสุดท้ายด้วยการปฏิบัติของชีวิตเราเอง จะมากจะน้อยก็ต้องกระทำ เพื่อเข้าใจความจริงในใจของเรา ทำได้ก็ทำ ทำไม่ได้ก็จะได้เข้าใจว่า ยังคงทำไม่ได้ในยามนี้ นั่นคือสิ่งที่ผมเชื่อ

 

 

ในความจริงของชีวิต

ทุกคนต่างมีหลักและแก่นแกน

ที่คอยกำกับและชี้นำในแต่ละทิศทางชีวิต

เช่นเดียวกับความเชื่อมั่นและศรัทธา ชีวิตล้วนอาศัยความเชื่อมั่นเหล่านี้ เพื่อเป็นเครื่องนำทางเสมอ จะบอกจะสอน หรือกำกับความคิดเห็นจากคนอื่นเช่นไร ใจของเราและความคิดของเรา ก็ล้วนต้องคอยกลั่นกรองความคิดเห็นเหล่านี้ เพื่อนำมาไว้ในใจ จนเป็นบทสรุปความเชื่อส่วนตัว

วันหนึ่งจึงคอยอธิบายสิ่งที่ตนเชื่อ

และดำเนินชีวิตไปตาม

ห้วงความคิด

ไม่มีสิ่งใดมากมาย มีเพียงแต่ความเข้าใจ และตระหนักรับรู้ถึงชีวิต สำหรับใครบางคนอาจคิดเพียงแค่ว่า ตนเองเข้มแข็งยิ่งใหญ่เพียงพอ พอที่จะประหัตประหารเข่นฆ่าชีวิตเล็กชีวิตน้อยได้ บางคนอาจคิดเพียงว่า ตนเองมีอำนาจที่จะเปลี่ยนแปลงโลก ดังนั้นชีวิตเล็กเล็กน้อยน้อยเหล่านั้น ไม่ใช่สาระสำคัญ

สำหรับใครบางคน

ซึ่งตระหนักในความละเอียดอ่อน

และในความเปราะบางของชีวิตอาจคิดได้

และเข้าใจถึง แง่งามแห่งชีวิต ที่มักถูกอธิบายด้วยกฎเกณฑ์ของความเข้มแข็ง เข่นฆ่า ครอบครอง และเป็นใหญ่ แต่สำหรับดวงใจของใครหลายคน ที่มองความงามและความอ่อนโยนของชีวิต ด้วยความรัก และความเท่าเทียมของลมหายใจ หัวใจของเขาอาจกำลังเรียนรู้ในบางสิ่ง

เรื่องราวบางอย่างในโลกนี้

แม้รับรู้และเรียนรู้กันได้

แต่อาจไม่เข้าใจ

สำหรับใครหลายคน ในท่ามกลางมายาและม่านหมอกแห่งชีวิต อาจไม่เข้าใจในความละเอียดอ่อนบางด้านบางประการ สำหรับใครหลายคน อาจต้องรอคอยให้ถึงวันสุดท้ายของลมหายใจ ที่นำพาไปสู่ความเข้าใจ ในความหมายของชีวิต และความละเอียดอ่อนของการกระทำ

แม้เพียงละที่จะกระทำ

แม้เพียงหลีกเลี่ยงที่จะกระทำ

ชีวิตก็ล้วนบอกกล่าวในประโยคอันสมควร

สุดท้ายชีวิต และความเข้าใจของผู้คนที่เข้าใจดีว่าชีวิตเป็นเช่นไร จะเข้าใจได้เองว่า ตนเองจะเลือกดำรงอยู่ และเลือกอยู่ในวิถีชีวิตเช่นไร ในท่ามกลางเรื่องราวและเรื่องเล่าของการวนเวียนกับชีวิต พุทธปรัชญานิกายตันตระวัชรยาน ต่างบอกกล่าวเพียงว่า สิ่งมีชีวิตทั้งหลายในโลกนี้ อาจเคยสัมผัสสัมพันธ์ชีวิตเรา ในแต่ละรูปแบบ บ้างอาจเคยเป็นญาติมิตรหรือพี่น้องของเรา

บ้างอาจเคยเป็นคนรักในชาติภพใดของชีวิตเรา

ดังนั้นความจริงในการอยู่กับชีวิต

จึงน่าจะเป็นความรัก

และความเข้าใจ

 

 

 

หมายเหตุ : ภาพถ่ายนี้เป็นผลงานสร้างสรรค์ และร่วมกันสร้างสรรค์ เพื่อสร้างชุมชนแห่งไมตรีจิต รวบรวมความช่วยเหลือ และน้ำใจไมตรี ในการสนับสนุนการทำงานของวัดพระบาทน้ำพุ หากสนใจ ภาพถ่าย ภาพโปสการ์ต

 

สามารถติดต่อ ได้ที่ http://smcharity.multiply.com/