" พ่อนกกับแม่หงส์ "
เมื่อคืนนอนไม่หลับ...จึงเกิดเรื่องราว...
เรื่องมีอยู่ว่า...พ่อนกสีฟ้าที่ชื่นชอบการผจญภัยตัวหนึ่งได้พบกับแม่หงส์สีขาวแสนสวย...พ่อ
นกพร่ำพูดคำหวานทุกคืนวันด้วยช่วงเวลาหนึ่งทุกคำคืน...แม่นกตัดสินใจเพราะหลงเชื่อว่าทุก
คำพูดของพ่อนกเป็นความจริง...จึงจงใจให้มี " ลูกน้อยในท้องแม่นกคนหนึ่ง " โดยพ่อนกไม่
เคยรับรู้ถึงความรู้สึกของแม่หงส์ด้วยแค่ใจคิดสนุกเล่นตามเพื่อนพ้องหรือรุ่นพี่นกด้วยกัน...
เมื่อผ่านไป พ่อนกธรรมชาติด้วยนิสัยเจ้าชู้รักสนุกไม่มีความรับผิดชอบอะไรในชีวิต... เลย
ใช้ธรรมชาติตัวเองอ้างว่า...ธรรมชาติ คือ "การบินบนฟ้า " ธรรมชาติแม่หงส์ " การว่ายน้ำ
" พ่อนกเริ่มโทษแม่หงส์ว่าไมดี ที่บินไม่ได้เหมือนตน
แม่หงส์ได้แต่เสียใจ พร่ำบอกพ่อนกว่า ทำไมเราไม่เดินบนบก และบางครั้งสอนลูกให้ว่ายน้ำ
บ้างครังสอนลูกให้บิน ลูกแม่หงส์จะดูแลเอง พ่อนกจะบินไปตามธรรมชาติของพ่อนกก็ตาม
ใจพ่อนก... ถ้าพ่อนกยอมรับได้ จะทำให้ลูกน้อยกลายเป็นเด็กที่โชคดีที่สุด... บางช่วงก็ได้
สนุกสนานอยู่บนท้องฟ้า...กับพ่อนกบางคราก็เริงร่าอยู่ในลำธารกับแม่หงส์ และบางเวลาก็ได้
พร้อมหน้าพร้อมตากันกับพ่อนกและแม่หงส์... พ่อนกและแม่หงส์ต่างมีความสุขมีรอยยิ้มและ
ความหวังดีตามธรรมชาติของแต่ละฝ่าย
จากงาน"แห่งความรัก " ที่ช่วยกันดูแลหนูน้อยให้เติบโตอย่างงดงาม...
แต่น่าเสียดายพ่อนกไม่ให้โอกาสลูกน้อยได้มีชีวิตออกมา...เพราะพ่อนกรักในธรรมชาติของ
นกและโทษว่าเป็นความผิดของแม่หงส์...และด้วยความเห็นแก่ตัวและไม่เคยรับฟังคำพูดแม่
หงส์และทางออก...ของแม่หงส์...เรื่องราวแม่หงส์กับพ่อนกก็จบลง...โดยแม่หงส์เป็นฝ่าย
อพยพไปตายเอาถิ่นฐานใหม่ด้วยใจที่สลายไปพร้อมวิญาณของลูกน้อย...โดยที่พ่อนกไม่ได้
รู้สึกสำนึกผิดหรือเสียใจในการกระทำตัวเองที่ได้ฆ่าแม่หงส์กับลูกน้อยถึง 2 ชีวิต...แค่เพื่อ
ความสุขของตนเอง....
อ่านแล้วเป็นไงค่ะ...ใครเข้ามาอ่าคุณคิดว่าไงค่ะ...เมื่อคืนอ่านแล้วก็คิดทั้งคืน...
กรรมของแม่หงส์...ที่ต้องไปรักพ่อนกมั้งค่ะ...
ความเห็น (1)
เห็นแก่ตัวครับพ่อนกเนี๊ย
ทำแล้วไม่ยอมรับผิดชอบ
แม่หงส์ก็แสนดีจังเลยครับ