ความสุขที่แท้

ความสุขที่แท้

          ผมได้เล่าเรื่อง การไปเสวนาที่สวนโมกข์   กับเรื่องเหมือนลิ้นงูอยู่ในปากงู  ไว้แล้ว   โดยมีหัวข้อเรื่องคือ   ความสุขของปุถุชน

          วันนี้โชคดีได้อ่านบทความหลายตอนชื่อ “บนเส้นทางหนังสือ”  ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของคอลัมภ์ “บนเส้นทางชีวิต”   เขียนโดย ศ. นพ. ประเวศ  วะสี   ลงพิมพ์ในนิตยสารหมอชาวบ้าน   ฉบับเดือนกุมภาพันธ์ 2548  เป็นต้นไป   เล่าเรื่องหนังสื่อชื่อ The Art of Happiness   เขียนโดยทะไลลามะ  กับ  โฮเวิร์ด  คัทเลอร์

          ในฉบับประจำเดือน มี.ค.48   ว่าด้วยเรื่อง บ่อเกิดของความสุข   ซึ่งพอจะสรุปได้ว่า
1)      ความสุขเกิดจากสภาวะของจิตใจ   ใครอยากรู้คำอธิบายของข้อสรุปนี้ต้องไปหาบทความมาอ่านเอาเองนะครับ
2)      ความสุขระดับพื้นฐานของแต่ละคน   เป็นกรรมพันธุ์ด้วย
3)      ความสุขเกิดจากองค์ประกอบของการมีสุขภาพดี   การมีวัตถุปัจจัยพอเพียง   การมีเพื่อน   และการมีสภาวะทางจิตที่ถูกต้อง
4)      ความสุข (Happiness)  ต่างกับความหฤหรรษ์ (Pleasure)

          ใช่แล้ว   ความสุขจากลาบเป็ดเป็นหฤหรรษ์   ไม่ใช่ความสุข

                                                                                           วิจารณ์  พานิช
                                                                                             27 ก.ค.48

[ภีม ภคเมธาวี]

ทางอีสานใช้คำว่า ม่วน ทางใต้คือ นุก ภาษากลางที่เข้าใจง่ายคือ สนุกครื้นเครง เป็นวัฒนธรรมที่ผมไม่คุ้นเคย แต่สัมผัสได้เสมอมาตั้งแต่คลุกคลีอยู่ในชุมชน
นอกจากกิจกรรม สนุกครื้นเครง ซึ่งเป็นความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ล้วน ๆแล้ว ยังมีกิจกรรมที่เชื่อมโยงมนุษย์เข้ากับสิ่งที่   ยิ่งใหญ่กว่ามนุษย์เดินดิน(ขี้เหม็น) ส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับพิธีกรรมทางศาสนา อันเป็นบ่อเกิดของปิติสุขอีกอย่างหนึ่งครับ

[สุรัตณี มณีแสง]

ขอสนับสนุน "บ่อเกิดของความสุข" ข้อที่ 3 ค่ะ มีโอกาสทำโยคะอย่างสม่ำเสมอเกือบทุกเย็น ร่างกายได้มีการสันดาปพลังงาน ได้บริหารปอดและอวัยวะของร่างกายเพื่อให้มีการทำงานตามปกติ มีความสงบพอพิจารณาตนเอง เลือกรับประทานอาหารที่ไม่ผ่านกรรมวิธีมาก และลดมื้อค่ำ ยึดมั่นในการปฏิบัติแต่สิ่งที่ถูกต้องในทุกสถานการณ์เสมอที่จะไม่ทำให้คนรอบข้างไม่สบายใจ แค่นี้....ชีวิตก็มีความสุขแล้วค่ะ