- สภามหาวิทยาลัยทำหน้าที่กำกับดูแล
(govern) ไม่ใช่บริหาร (manage)
การบริหารเป็นหน้าที่ของอธิการบดี
- หน้าที่กำกับดูแลมหาวิทยาลัยประกอบด้วย
(1)
การสรรหาและแต่งตั้งอธิการบดี
(2)
กำหนดนโยบายกว้าง ๆ ของมหาวิทยาลัย
(3)
หาทางให้มหาวิทยาลัยมีทรัพยากรมาดำเนินการตามนโยบายที่กำหนด
(4)
ให้ความเห็นชอบแผนระยะยาว
(5)
ให้ความเห็นชอบงบประมาณประจำปี
(6)
สนับสนุนอธิการบดีในการสร้างความเจริญก้าวหน้าให้แก่มหาวิทยาลัย
(7)
สำหรับมหาวิทยาลัยของรัฐ
หน้าที่สำคัญของสภามหาวิทยาลัยคือเป็นตัวเชื่อมหรือสร้างความราบรื่นระหว่างตัวมหาวิทยาลัยกับภาคการเมือง
ปกป้องมหาวิทยาลัยจากการใช้มหาวิทยาลัยเพื่อแสวงหาคะแนนเสียง
(หนังสือเขาว่าไว้อย่างนี้จริง ๆ)
(8)
ติดตามตรวจสอบการบริหารงานของอธิการบดีและเข้าไปหาทางแก้ไขหากอธิการบดีบริหารไม่ดีหรือมีปัญหา
- อย่าหวังว่าสภามหาวิทยาลัยจะมีแต่ความราบรื่น
มีแต่กรรมการที่ดีตามอุดมคติ
คนเหล่านี้ก็คือปุถุชน
ซึ่งบางคนอาจชอบเข้ามายุ่มย่ามกับการบริหารภายใน
ก่อความรำคาญหรือความยุ่งยาก
บางคนก็อาจเข้ามาแสวงหาผลประโยชน์
- กรรมการสภามหาวิทยาลัยประกอบด้วยกรรมาธิการหลัก ๆ คือ
(1)
กรรมาธิการวิชาการ
(2)
กรรมาธิการด้านการลงทุน
(3)
กรรมาธิการด้านอาคารสถานที่
(4)
กรรมาธิการด้านตรวจสอบ (audit)
(5)
กรรมาธิการด้านการวางแผน
(6)
อื่น ๆ
- ตามปกติสภามหาวิทยาลัยจะมอบอำนาจตัดสินใจด้านวิชาการและการดูแลนักศึกษาให้แก่องค์คณะภายในมหาวิทยาลัย
- สภามหาวิทยาลัยควรมีกลไกความสัมพันธ์กับสภาคณาจารย์
สภานักศึกษา
แต่อย่าเข้าไปสร้างความสับสนให้องค์กรเหล่านี้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการบริหารมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นอำนาจหน้าที่ของอธิการบดี
- เป็นแนวคิดจากสหรัฐอเมริกาและอาจเก่าไปหน่อย
Ref. Peter T. Flawn. A Primer for University President : Managing the Modern University. University of Texas Press, Austin, 1990, pp. 18-40
วิจารณ์ พานิช
18 ก.พ.49
ไม่มีความเห็น