30 มกราคม 51 หลังจากที่ทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็ทำหน้าที่สารถีอีกเป็นวันที่ 2 แต่ด้วยความที่สารถีต้องทำธุระนานไปหน่อย ชีวิตของเพื่อนๆ อีก 4คน เลยเสียแผนที่วางไว้ ตามประสา เขียว no plan แต่ถึงจะไม่ได้ตามแผน ก็ยังนับเป็นวันดี ๆ อีกวันเพราะเพื่อนนัดเจอ กับศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ ประจำปี 2548 อาจารย์สถาพร ศรีสัจจัง หรือนาม พนม นันทพฤกษ์, อินถา ร้องวัวแดง (จำได้เท่านี้) เจ้าของ ทะเล ป่าภู และเพิงพัก, บองหลา:สีสันงดงามของเด็กท้องทุ่ง, ดงคนดี:ความงดงามของวิถีชนบท, ที่ว่ารัก รักนั้น,ทุ่งหญ้าขาว ป่าสูง และวันรุ้งทอสาย, คืนฟ้าฉ่ำดาว รอยเปื้อนและทางเดิน ฯลฯ <p style="text-align: center"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ไปถึงเกาะยอ สงขลา ก่อนเวลานัดเล็กน้อย เลยได้แวะซื้อหาของที่ระลึก ติดมือเป็นธรรมเนียม แล้วไปทานอาหารเที่ยงกันที่ร้านศิรดา ตั้งอยู่ริมทะเลสาบ กินบรรยากาศ และอาหาร พร้อมทั้งฟังคนอื่นๆ คุยกัน หลังอาหาร อาจารย์สถาพร ได้ชวนผู้ร่วมเดินทางไปทานกาแฟ และสนทนากันต่อที่สถาบันทักษิณคดีศึกษา สถานที่ที่ได้ไปเยือนมาเมื่อวาน อาจารย์เป็นหนึ่งในผู้ก่อให้เกิดสถาบัน และปัจจุบันได้ทำหน้าที่ผู้บริหารของสถาบัน <div style="text-align: center"></div></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">นอกจากจะได้ฮากับเรื่องราวเด็ด ๆ แบบศิลปิน แล้วยังมีประเด็นปรัชญาสะกิด หรือกระตุกความคิด ที่บางทีเราก็มองผ่านเลยไป เช่นว่า ปัจจุบันมีหลักสูตรการเรียนหลากหลายหลักสูตร บางวิชาเราเรียนโดยไม่รู้ถึงประโยชน์ในการนำไปใช้ </p>
แต่ในอดีตมีแค่สามประเด็นหลัก คือ ในเรื่องของความรู้หรือความจริง ซึ่งเป็นเรื่องราวของวิทยาศาสตร์ ความดี อันเป็นเรื่องของศาสนา ความเชื่อ และเรื่องของความงามที่ว่าด้วยเรื่องของสุนทรียะ
การนำเรื่องสามเรื่องมาแตกหน่อออกไปมากมาย กับการนำหน่อต่าง ๆ มาเข้ากลุ่มและมัดรวม เพื่อจะได้รู้ว่าจริง ๆ แล้วมันคืออะไร จะเกี่ยวอะไรกับเรา
หรือคำถามที่ว่า เราเรียนคณิตศาสตร์กันเพื่ออะไร ถ้าม่ตอบว่า เพื่อให้รู้เรื่องการบวกลบคุณ หาร อะไรทำนองนี้
ลองคิดดูกันไหมว่า คณิตศาสตร์มีประโยชน์อะไร กับต่อมคิดของเรา
เออ…..ถ้าวันหนึ่ง ๆ เราเอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงาน ไม่เคยมองเห็นว่าใบไม้ต่าง ๆ มันมีรูปร่างที่ต่างกัน ดอกไม้มีหลากหลายสี ก็ไม่ใช่เรื่องะไรที่ต้องไปคิด มันคือเรื่องที่เหมือนไม่เป็นเรื่อง,,,,,คิดไปทำไม......ลองคิดดู <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ยังมีเรื่องราวอีกมากมายในวงสนทนา เกินจะเล่าได้หมด ได้แต่เก็บในความทรงจำ</p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">วันทุกวันมีคุณค่าได้ ด้วยใจของเราจริง ๆ การเดินทาง พบปะ และสนทนากับคนที่แม้จะไม่รู้ใจ แต่ประทับใจไม่รู้ลืม</p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">…..พื้นฐานอะไรที่ทำให้คนคิดเป็นระบบ……..
จาก จินตนาภร</p></span></strong>
ตามหลังคุณอ้อยควั้น ตลอดเลย