ทำตามแล้วดัดแปลง...ก่อนจะสร้างสรรค์
บ่อยครั้งทีเดียวที่ผมพบปัญหาของการสอนที่ขาดการต่อช่วงของชั้นเรียนต่างๆ โดยเฉพาะชั้นต้นๆ จากชั้น ป.1 ส่งมาถึง ป.2 จน ป.3,4.... ที่ส่งผลให้การฝึกทักษะการอ่าน การเขียนของนักเรียนขาดช่วงไปอย่างน่าเสียดาย... ทำให้นักเรียนอ่านไม่คล่องเขียนไม่คล่องด้วยเหตุที่ว่าครูผู้สอนไม่ได้สานต่อสาระและผลการเรียนรู้ที่คาดหวังของหลักสูตรในขั้นตอนการทำหลักสูตรที่ต่างคนต่างทำ รวมไปถึงการฝึกทักษะของนักเรียนจากพื้นฐานเดิมเมื่อรับนักเรียนที่เลื่อนชั้นขึ้นมา...
แม้แต่คุณครูระดับมัธยมศึกษาก็พบปัญหาเช่นกัน นักเรียนชั้น ม.3 ไม่อาจเขียนเรียงความหรือแต่งนิทานสั้นๆ ได้ ผมรับรู้ปัญหานี้และได้เสนอให้คุณครูหลายท่าน ทั้งในระดับประถมและมัธยมฯ ใช้วิธีการที่ผมเรียกว่า "ไต่บันไดการเขียน" ที่เริ่มจากง่ายไปหายากซึ่งก็เป็นวิธีการทั่วไปได้แก่การเขียนคำในที่มีความหมายต่อตัวนักเรียน เริ่มจาก
- เขียนเป็นคำ
- เป็นประโยค
- เป็นหลายประโยค จนถึง
- เป็นเรื่องเป็นราว
และได้เคยเสนอแนะวิธี "ไต่บันไดการเขียน" อีกแบบโดยการสอนให้นักเรียนแต่ง "นิทานภาค 2" ซึ่งคุณครูหลายท่านรับไว้ว่าจะนำไปใช้ แต่ผมก็ไม่ได้ติดตามผล จนเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสทดลองด้วยตัวเอง... ความจริงผมไม่ได้สอนอะไรหรอกครับเพียงแต่ให้นักเรียนแต่งนิทานที่เขารู้จักมาแล้ว เช่นนิทานอีสป ไม่ว่าจะเป็นกระต่ายกับเต่า ราชสีห์กับหนู ฯลฯ แต่ให้แต่งต่อใน ภาค 2 ตามจินตนาการหรือความคิดของนักเรียน โดยให้ลำดับเหตุการณ์ใน 4 ช่อง ด้วยความเชื่อที่ว่าก่อนจะให้นักเรียนได้สร้างสรรค์สิ่งใหม่นั้นควรจะต้องเริ่มจากสิ่งที่มีอยู่เดิมก่อนแล้วค่อยต่อเติมเพิ่มพูน เป็นการทำตามแบบแล้วค่อยดัดแปลงให้แตกต่างจากแบบแล้วทำเองโดยไม่ดูแบบได้สิ่งแปลกใหม่ที่สร้างสรรค์ ซึ่งเปรียบเหมือนการขึ้นบันไดนั่นเองครับ
นิทานอิสปในภาค 2 อาจจะเริ่มจากง่ายๆ จนถึงระดับที่ยากขึ้น โดย
- ให้ปรับเปลี่ยนตัวละคร
- เปลี่ยนฉากหรือสถานที่
- เปลี่ยนโครงเรื่อง อาจจะตอนต้น ตอนกลาง ตอนจบ ฯลฯ
- พัฒนาไปสู่การแต่งเรื่องที่แปลกใหม่ไม่เหมือนเดิม (สร้างสรรค์)
ได้ผลครับ...นักเรียนนักเรียนชั้น ป.4 ซึ่งมีทักษะการเขียนน้อย สามารถทำงานได้ เขียนนิทานกระต่ายกับเต่า ภาค 2 ได้หลากหลาย มีแนวคิดเป็นของตัวเอง หลายคนแต่งเรื่องให้ กระต่ายกับเต่าเลิกแข่งขันกันแล้วด้วยน้ำใจนักกีฬา รู้แพ้รู้ชนะ บางคนให้เต่าเป็นฝ่ายนอนหลับบ้าง หรือบางคนถือโอกาสแก้แค้นให้กระต่ายชนะบ้าง ฯลฯ คิดว่าน่าพอใจเพราะเป็นระยะเริ่มต้น หากฝึกต่อไปก็คงจะสร้างสรรค์เองได้ ส่วนการเขียนคำที่ผิดในบางคำคุณครูก็คงต้องค่อยๆ แก้ไขไป อย่าใจร้อนดุว่าให้ศิลปินของเราเสียอารมณ์ และผมเชื่อว่าจะใช้เวลาไม่นานในการฝึกให้เกิดทักษะในการเขียนเชิงสร้างสรรค์ได้ตั้งแต่ชั้น ป.4 จนถึงระดับมัธยมฯ เลยทีเดียว...
ความเห็น (14)
ดิฉันไม่ได้เป็นครู เคยเป็นแต่นักเรียน ตอนเด็กไม่ชอบวิชาเรียงความเลยไม่ชอบวิชาวาดเขียนด้วย แต่อ่านวิธีสอนให้คิดของอาจารย์แล้วดีจังค่ะ
น้อง ๆ ก็เก่งด้วย
ขอบคุณครับ...อีกหน่อยน้องเพียวเพียวโตแล้วให้ทดลองทำดูนะครับ จะคอยอ่านผลงานของน้องเพียวเพียวครับ...
สัวสดีค่ะ
- แกะรอยเข้ามาเติมเต็มการ์ตูนค่ะ
-ความคิดและการปฏิบัติข้อนี้สำคัญมากค่ะ " ส่วนการเขียนคำที่ผิดในบางคำคุณครูก็คงต้องค่อยๆ แก้ไขไป อย่าใจร้อนดุว่าให้ศิลปินของเราเสียอารมณ์ "
- เมื่อถูกตำหนิตั้งแต่เริ่มต้น...กำลังใจเสียค่ะ.....เลือกชมข้อดีให้ได้สักข้อ..ในงาน ๑ ชิ้น ของเขา...รับรองคราวนี้เขาอยู่กับเราค่ะ
ใช่เลยครับ...คุณครูพรรณาครับ อันนี้แม่ไม้เลยครับ... ขอบคุณมากครับ
อยากทราบขั้นตอนการจัดทำหลักสูตร ปี 51 และ การจัดทำหลักสูตรสถานศึกษาตามแนวหลักสูตรใหม่ในสาระภาษาต่างประเทศ ขอความกรุณาช่วยแนะนำหน่อยนะคะ
คุณ Nop ครับทุก สพท.จะดำเนินการอบรมครูผู้สอนเรื่องหลักสูตร 51 เร็วๆ นี้ครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์
- ชอบมากค่ะ แนวทางนี้ เยี่ยมไปเลยค่ะ นักเรียนต้องเก่ง เขียนได้ จินตนาการได้นะคะ..นำไปสู่การเล่าเรื่องได้ด้วย
- ครูอ้อยจะขอนำไปสอน เขียนภาษาอังกฤษง่ายๆบ้างนะคะ
แล้วจะกลับมาเล่าสู่กันอ่านนะคะ
- ภาพมันมึดไปหน่อยค่ะอาจารย์ อาจารย์ได้ใช้โปรแกรม ACD See Pro หรือเปล่าคะ ใส่แสง ใส่สี resize ภาพก่อน แล้วจะแจ๋วเลยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณครูอ้อยมากนะครับที่กรุณาให้คำแนะนำ
แวะมาเยี่ยมค่ะ ดีมากเลยค่ะ เพราะกำลังทำโครงการพัฒนาทักษะการคิดของนักเรียนในโรงเรียนโดยการใช้นิทานอยู่พอดีเลยค่ะ ก็เลยแวะมาเติมเต็มความรู้ดีๆเพื่อนำไปใช้ ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณครับ ครูลี่ ยินดีครับที่ไอเดียนี้มีประโยชน์แก่นักเรียนของเราครับ
สวัสดีค่ะ อาจารย์
ขอบคุณมากนะคะ ที่ไปเป็นกำลังใจให้ครูอ้อย ในการเรียน
ครูอ้อย พยายามค่ะ รักษาสุขภาพนะคะ