เคยมั้ยครับ
"ถึงเราจะเป็นแฟนกันไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราไม่รักนาย"
ทุกคนอาจจะคุ้นกับประโยคนี้นะครับ กลายเป็นประโยคยอดฮิต สำหรับคู่รัก คนรักกันบางคนที่ ความสัมพันธ์ไปไม่ถึงขนาดที่ตั้งใจไว้ จะด้วยเหตุผลใดก็ตามที เบื้องหลังของแต่ละคน รูปแบบความสัมพันธ์ ความจำเป็น-ข้อจำกัดทางสังคม
แต่คนที่รู้สึกดีต่อกัน จะบังคับใจให้ ต้องห่างกัน ก็คงจะเป็นเรื่องลำบาก กับสังคมปัจจุบัน ที่ความเป็นส่วนตัวมีสูง การใช้ชีวิตร่วมกัน อาจจะเป็นเรื่องลำบาก ...
แต่ผมงงจริง ๆ กับคำว่า "แฟน" ผ่านความรักมาก็เยอะ คบคนมาก็มาก ใครก็ได้ช่วยตอบที แฟน จริง ๆ แล้วมันมีอะไรที่ พิเศษกว่า ความเป็นเพื่อนรัก หรือ คนถึงไขว่คว้านัก ผมก็คนนึงที่เคย ไขว่คว้า แต่พอถึงจุดหนึ่ง แค่ได้รักคนคนหนึ่งก็พอ ทุกวันนี้ ผมตอบตัวเองได้ว่าผมเจอแล้ว ผมพบคนที่ใช่สำหรับผมแล้ว แต่ ผมจะเป็นคนที่ใช่สำหรับเขาหรือเปล่า ผมไม่รู้ บางคนอาจจบอกว่า หลอกตัวเอง ก็อาจจะใช่ ถ้าเราเจอคนที่ดีที่สุดแล้ว เรายังไม่พอใจ ไขว่คว้าหาไปเรื่อย ๆ จนตายก็ไม่มีทางเจอ ...
หลาย ๆ คน บอกว่าอยากเจอ รักที่จริงใจ .. แต่ตัวเองก็ไม่เคยทำดังว่า แล้วจะมาโทษได้ไงว่าความรักไม่ดี ความรักมันก็คือ การอุทิศตัวอย่างหนึ่ง ไม่ใช่อุทิศตัวในความหมายเชิงรูปธรรมนะครับ แต่มันคือเรื่องทางนามธรรม ที่เราควรจะมีจิตใจจดจ่อ และเลิกเปรียบเทียบ ... เพราะถ้ายังมีการเปรียบเทียบเราจะไม่สามารถจดจ่ออยู่กับสิ่งที่เป็นปัจจุบันได้เลย ...
"ดังในใจความบอกในกวี ว่าตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง"
*ใครที่เข้ามาอ่าน blog อย่าเพิ่งงงนะครับว่าทำไมเภสัชกร เขียนแต่เรื่องแบบนี้ ช่วงนี้ emotion in peak ครับ*
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น