v("-")v.....ยิ่งเรียน ยิ่งไม่รู้


              หลายวันมานี้ ในช่วงที่ฉันกำลังทบทวนแก้ไขเค้าโครงวิทยานิพนธ์ ฉันได้ค้นพบว่าตัวฉันนี่ช่างงี่เง่าเสียจริง ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่ฉันยังไม่รู้ บางครั้งในห้องประชุมฉันก็ฟังเรื่องที่เค้าพูดกันไม่ค่อยเข้าใจ และมีหลายครั้งที่ฉันแอบนั่งหลับ หรือแอบวาดรูปในห้องประชุม

              และเมื่อฉันได้กลับมานั่งคิดทบทวนว่าเหตุใดตัวฉันถึงงี่เง่าได้เพียงนี้ ฉันก็พบกับความจริงที่ว่า.......

              ความงี่เง่าคืบคลานเข้ามาจับจองพื้นที่ในตัวฉันหลังจากที่ความขลาดกลัวเริ่มแผ่ขยายไปทุกอณูของร่างกาย ทำให้ความมั่นใจในตัวเองและความขยันพลอยเสื่อมสมรรถภาพลงเรื่อยๆ ในขณะเดียวกันความขี้เกียจ และความเฉื่อยชาซึ่งอยู่ในระยะฟักตัวก็กลับเจริญเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ราวกับได้รับอาหารอันโอชะ และมันก็ได้ขยายจำนวนเพิ่มมากขึ้นๆ จนกลายเป็นความงี่เง่าในที่สุด

 

             

 

หมายเลขบันทึก: 153930เขียนเมื่อ 16 ธันวาคม 2007 12:10 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 21:59 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)
ถ้ารู้ตัวนะคะ ก็เหมือนคนป่วย ที่รู้ว่า ตัวเองป่วยอะไร ก็หายากินซิคะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท