สะใภ้นายก
|
สะใภ้นายก
อ้างอิง - ภาพ http://www.lomography.com/folkways
บังเอิญข้ามคืนที่ผ่านมา หลังรับทราบข่าวคราวจากแดนไกล บังเกิดอารมณ์ดี จึงอยากเขียนเรื่องราวบันทึกไว้ ยามคนไร้อำนาจซึ่งมิได้เจอหน้าค่าตา จะได้มีโอกาสมายลมายิน ถึงเรื่องราวหรือความจริงในโลกเมืองไทย ว่าบ้านแดนไกลแห่งนี้ ยังรักและคิดถึงท่านอยู่ หากท่านยังรักแผ่นดินนี้ ก็ขอได้โปรดจงรับรู้ไว้ว่า นอกจากความเจ็บแค้นช้ำใจ มีคนที่รักท่าน มีคนที่เกลียดท่าน ก็ยังมีคนที่จดจำท่านได้ในหลายมิติ แต่เดิมยามยังเล็ก พ่อผมมักจะสอนเรื่องการล้ม แม้ยามโตขึ้นมาโลกแวดล้อมชีวิต ก็ช่วยกันสอนสั่งเรื่องการล้มลงของชีวิต โดยเฉพาะมักบอกกล่าวว่า คนล้มนั้นไม่ใช่ไม้ล้ม แม้ล้มได้ก็ต้องลุกได้ ยามตกต่ำต้องยังความมั่นคงของชีวิตจิตใจไว้เบื้องสูง อย่าให้จิตใจต้องตกต่ำหรือใฝ่ต่ำตามชีวิต ยามลงสู่ที่ต่ำก็ให้ทรนงเยี่ยงคนทั่วไป ศรัทธาและมั่นคงในศักดิ์ศรีความเป็นคน เช่นเดียวกัน สำหรับหลักปฏิบัติ ยามตกต่ำก็ให้พิจารณาชีวิต มองเห็นสัจจธรรม แลความจริงของชีวิตให้ได้ ให้หาด้านบวกอันงดงามจากแง่มุมอันปรากฎ ว่าชีวิตก็เป็นเช่นนี้ หากไม่ขึ้นก็ต้องลง จะทรงจะทรุดทั้งหมดก็คือชีวิต คุณค่าจากชีวิตในด้านมืดที่พาให้เราได้เห็นนั้น ยิ่งใหญ่แลงดงามเสมอด้วยด้านสว่าง ดำรงคงอยู่และประสานกลมกลืนให้เราได้เข้าใจ ความสมดุลย์ในชีวิตได้อย่างมากมาย โมงยามแห่งความตกต่ำนี้ จะทำให้เราเห็นมิตรแท้ของชีวิต ว่าใครบ้างในชีวิตเรา ไม่ได้หนีหายฤาห่างกันไปไกล แม้ในยามตกต่ำยังคงดำรงอยู่เคียงข้างเรา จะหยิบยื่นไหว้วานช่วยเหลือ คอยถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ หรือหากมองแบบตลกร้าย ก็คือบางคนอาจเลือกเจาะจงเข้ามาคบหาเราในช่วงเวลานี้ เสมือนหนึ่งการลงทุน ค่อยมานั่งช้อนหุ้นที่ตกต่ำในช่วงราคาถูก
มองได้หลายแง่ แลได้หลายมุม หากมีสติจะจ้องมอง หรือพิจารณา ไม่ใช่ว่ายามมีอำนาจก็มัวเมา เหมือนมีบังตามาบังคับทิศชีวิต ปากหนัก พูดเร็ว ไม่ยั้งคิด ไม่ต้องเกรงใจผู้ใดในบ้านเมือง ยามตกต่ำก็ยังคงวิสัยเช่นเดิม แม้จะรู้สึกรันทดชีวิตบ้าง หรือเศร้าใจในโชคชะตา แต่ก็ยังไม่มีสติอดสูใจ พอจะทำให้รับรู้ว่าสนิมนั้นเกิดแต่เนื้อใน แลผู้คนในความตกต่ำนั้นก็มีส่วนแต่เนื้อใจ ยามเห็นชีวิตทั้งขาขึ้นและขาล่อง ก็ยังไม่เข้าใจว่า ชีวิตที่ดำเนินไปนั้น เพื่อทำให้เราได้ก้าวพ้นจากห้วงน้ำใหญ่ อย่าต้องมานั่งเวียนว่ายในวังวนแห่งอำนาจราชศักดิ์เลย โปรดเข้าใจชีวิตเถิด ให้เวลากับห้วงขณะยามอยู่กับลูกหลานได้เข้าใจว่า แดนห่างไกลจากแผ่นดินถิ่นเกิด เป็นโมงยามเช่นไรของคนไกลบ้าน คิดถึงแต่กลับไม่ได้นั้น เจ็บปวดรวดร้าวใจเพียงใด ขอเพียงให้นำพลังเหล่านั้น มาคอยกำกับเตือนตน ก่อนจะถอยลูกบาศก์แห่งเกมสกา หรือหากจะกระทำได้ ก็ควรถอยห่างออกจากเกมแห่งอำนาจเถอะ จึงจะประเสริฐชีวิตมากกว่านี้ อย่าให้ประวัติศาสตร์ของแผ่นดินนี้ ได้จารึกนามของท่าน ในฐานะผู้เกี่ยวข้องโดยตรง ต่อวิบัติภัยซึ่งประเทศนี้จะได้รับ หรือให้ผู้คนบนแผ่นดินต้องตัดสินใจจารึกชื่อท่าน บนแผ่นวัสดุอันมิควรจารึก เกมแห่งอำนาจล้วนรุนแรง เจ็บปวดแลรวดร้าวเสมอ ขอเพียงเข้าใจและมีสติไตร่ตรอง วันนี้มิมีสิ่งใด มีเพียงเนื้อเพลงมาฝาก ให้ได้ยลยินในยามเช้า ในเพลงสนุกสนานยามอำนาจราชศักดิ์เคยปรากฎ เป็นหนึ่งในเพลงที่เพื่อนผม และผมชื่นชอบอย่างยิ่ง หากมองตามเนื้อเพลงแล้ว โมงยามนั้นคงเป็นช่วงเวลาที่น่าอิจฉามิใช่น้อย เมื่อสาวน้อยสาวใหญ่ตามเฝ้าร้องเพลงนี้ ให้กับลูกนายกได้ฟัง เพื่ออย่างน้อยอาจใจอ่อนบ้าง ครั้งหนึ่งขณะนั่งฟังเพลง เพื่อนผมพูดขึ้นมาว่า เพลงนี้สาวเชียงใหม่น่าจะชอบร้อง ด้วยเหตุผลความเป็นคนบ้านเดียวกัน หลายคนทายชื่อกันไปต่างต่างนานา ก่อนจะมีการเฉลยให้ได้เข้าใจ บ้างบอกว่าเป็นน้องกระแต ศุภักษร สาวเชียงใหม่หรือเปล่า ตามวิสัยลูกนายกฯ ที่ชื่นชอบดารา บ้างบอกว่าเป็นน้องกระแต นักร้องลูกทุ่งคนเชียงใหม่ ก่อนที่เพื่อนจะเฉลยนามน่ารัก สาวเมืองเชียงใหม่ผู้น่าจะชื่นชมเพลงนี้ที่ชื่อ น้องตุ้ม ปริญญา
|
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น