กระดาษบาด
|
กระดาษบาด
อ้างอิง - ภาพ http://jitasa.com/paperranger/ ใครไม่เคยประสบ ล้วนไม่อาจรับรู้ถึงความแสบ ยามถูกกระดาษบาดนิ้วบาดมือ ยังไม่นับอาการเจ็บใจ เพราะรู้ทั้งรู้ว่า ฤทธิ์เดชของกระดาษแผ่นน้อย ไม่ใช่เรื่องเพียงเล็กน้อยธรรมดา และไม่ใช่เรื่องควรล้อเล่น ยิ่งเจ็บแสบเหลือใจยามต้องถูกขอบกระดาษบาดเท่าใด ทั้งนิ้วมือและฝ่ามือจะรับรู้ได้ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อถูกกระดาษบาดตรงโคนเล็บ แผลบาดคมกระดาษ แม้เพียงเล็กน้อยแต่เจ็บแสบ ลำบากกายและรำคาญใจยามหยิบจับ แสบเห็นเห็น โดยไม่มีต้องมีการอ้างอิงมาตรฐานความเจ็บปวด จากสถาบันทางการแพทย์ใดในโลก ยังไม่ต้องนับกับอาการประชดประชันตัวเอง ยามเผลอไผลจับต้องกระดาษโดยไม่ระวังตัว ประมาณว่ารู้ทั้งรู้แต่ยังโดน ประเภทพูดปัดบท ว่าแผลไกลหัวใจนั้นก็เห็นจะจริง แต่คงต้องลองให้ผู้พูดถูกบาดบ่อยครั้ง ให้รู้ว่าอาการเจ็บแสบเพียงเล็กน้อย กับอาการรำคาญใจยามบ่นเบื่อหน่ายตัวเอง บนความพลั้งเผลอที่รู้ทั้งรู้ ก็ยังถูกกระดาษบาดร่ำไปนั้น มันน่าอึดอัดเพียงใด ไม่ใช่เพียงแผลเจ็บแผลแสบเท่านั้น แต่อาการเจ็บใจมันแสบสะท้านยิ่งกว่า พลังของกระดาษ ไม่ใช่เพียงเล็กน้อยจากผิวเนื้อ แต่กลับเป็นพลังบางอย่างซึ่งปรากฎในข้อเขียน เรื่องราวบางอย่างจากอักขระอักษร ความหมายอันปรากฎล้วนพาให้เราโลดแล่นไป กระดาษแผ่นน้อยแจ้งผลสอบเข้าศึกษาต่อ ยิ่งใหญ่เพียงใดนั้น คนที่เปิดซองเอกสารรอลุ้นต่างรำลึกได้ดี เท่ากับจดหมายฝากรักฝากใจ ยามคนรักเขียนคำรำพันฝากมา งดงามจนต้องยกกระดาษขึ้นมาหอมนั้น ใครไม่เคยรับรส ย่อมไม่อาจตระหนัก และไม่เข้าใจหากจะต้องมาอธิบายให้ฟัง พลังของกระดาษ ไม่ใช่ผลจากเนื้อกระดาษ หรือเพียงตัวตนของกระดาษหนาบางเพียงใด แต่กระดาษสะท้อนพลังของสัญลักษณ์ สะท้อนข้อความสื่อสาร อธิบายความในแต่ละการรอคอย ส่งผลทุกความหมายให้เราได้ตระหนักรับรู้และเข้าใจ พลังส่งผ่านกระดาษเหล่านั้น ล้วนยิ่งใหญ่จนบ่อยครั้งเราก็คิดไปว่า ชีวิตที่ผ่านมาของเรา เมื่อมาถึงเส้นชัยในกระดาษแผ่นน้อยเพียงแผ่นเดียวหรือไร กระดาษบางแผ่นใช้เวลานับสิบปี กว่าจะได้เป็นเจ้าของ บางแผ่นทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อให้ได้มา จะยากลำบากเพียงใด คนที่ทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อซื้อที่ดินย่อมรู้ดี เด็กนักเรียนตัวน้อยที่กัดฟันอดมื้อกินมื้อ ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยเพื่อรอวันรับปริญญาย่อมรู้ดี ชีวิตและลมหายใจ ซึ่งซ่อนอยู่ในเนื้อกระดาษ ไม่อาจจับต้องหรือมองเห็นด้วยตา
แต่เจ้าของซึ่งได้มา ต่างรับรู้และเข้าใจ เราอาจไม่เคยได้สัมผัส ถึงกระดาษประกาศความเป็นทาส คนเป็นไท จึงอาจไม่เข้าใจว่า บางครั้งทำไมบางคนจับขึ้นมาแล้วต้องร้องไห้ บางคนรอคอยมาทั้งชีวิตเพื่อจับกระดาษแผ่นที่ปรารถนา เพียงเพื่อฉีกทิ้ง เพราะกระดาษแจ้งหนี้สินตั้งแต่สมัยพ่อยังมีชีวิตจนกระทั่งพ่อตายไป ยังไม่ได้มีโอกาสเห็น ไม่มีโอกาสลืมตามาขยำทิ้ง แต่ตนเองกลับสามารถปลดพันธนาการในใจพ่อได้ เมื่อวันพ่อตาย พลังของกระดาษจึงไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย ไม่นับพลังบาดเนื้อบาดใจ ยามมีข้อเขียนแสลงใจ บาดเข้ากลางใจ ซึ่งไม่ใช่เพียงบาดแค่เนื้อผิวฉาบกายเท่านั้น แต่เรื่องราวการบาดกลับลึกถึงข้างใน บางเรื่องราวไม่ใช่เรื่องจริง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายได้อย่างไร เพราะตัวเองไม่สามารถเขียนสิ่งใดลงในเนื้อกระดาษอาบหมึกเหล่านั้นได้ บางคนแทบแทรกแผ่นดินหนี เพียงเพื่อหลบเร้นจากแผ่นกระดาษเหล่านี้ พลังของกระดาษจึงไม่เรื่องล้อเล่น หยิบจับได้แต่อย่าเผลอ อ่านได้แต่อย่าเผลอ บ่อยครั้งที่เราพบว่า ชีวิตเราล้วนเกี่ยวพันและเชื่อมโยงกระดาษอย่างแยกไม่ออก บางครั้งเราอาจต้องเสียเวลานับสิบปี เพื่อเพียงสู้และประกาศชัยชนะแห่งการต่อสู้บนแผ่นกระดาษเหล่านั้น หยิบจับขึ้นเพื่อรับรู้ว่า เราไม่ผิด พลังของกระดาษไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ไม่ใช่เรื่องเพียงพลิกไปมาแล้วจะจบลง หรือเพียงเป่าลมแล้วจะจบสิ้น ไม่เช่นนั้นคนทำงานในร้านถ่ายเอกสาร คงจะไม่ระมัดระวังมือตนเองถึงเพียงนั้น หรือต้องเตรียมพลาสเตอร์ปิดแผลเอาไว้ เหมือนเช่นที่ทนายความ หรือนักบัญชี มีวิธีการเก็บรักษา และวางตำแหน่งของกระดาษไว้ในที่อันปลอดภัย เท่ากับคนทำงานข่าวจะรู้ดีว่า หากเขียนข่าววันใดด้วยหัวใจล้อเล่น จนถูกฟ้องร้อง ความยุ่งยากใจจะปรากฎกายขึ้นทันตาเห็น การอยู่ร่วมกับกระดาษจึงไม่ใช่เรื่องล้อเล่น และไม่ใช่เรื่องควรล้อเลียนหากกระดาษแผ่นน้อยจะบาดชีวิตเราเข้า อารมณ์อารามในความมีสติ และเข้าใจว่าจะดำรงตนอยู่กับกระดาษเช่นไร ไม่ให้กระดาษต้องบาดชีวิตอยู่บ่อยครั้ง คือเรื่องราวประการสำคัญของการเตือนตน เพื่อนำพาชีวิตเราให้ก้าวพ้นการถูกบาด หรือหากใครชื่นชอบ ยินดีจะถูกบาดบ่อยๆ ก็เรียนเชิญเลยครับ ส่วนผมขอตัวครับ
|
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น