วันเสาร์อาทิตย์เป็นวันที่ลูกสาวลูกเขยเจ้าของบ้านมีโอกาสนอนชดเชยจากการอดนอนมาตลอดสัปดาห์ อย่างเมื่อวานเขาตื่นบ่ายโมง เป็นชีวิตที่คล้ายๆ ชีวิตของหมอสมัยหนุ่มสาว
เป็นวันที่ 2 ที่ผมได้ขึ้นไปวิ่งที่ rooftop garden อากาศเย็นลง และลมแรง ได้ออกกำลังรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้น
นสพ. The New York Times ฉบับวันอาทิตย์ที่ 28 ต.ค. 50 ตีพิมพ์บทความใน series “Age of Riches" (nytimes.com/ageofriches) เรื่อง “After First Succeeding, Young Tycoons Try, Try Again" น่าสนใจมากในแง่การใช้ชีวิตของคนที่รวยตั้งแต่อายุน้อยมาก ซึ่งผมมองว่าคงจะมีหลายแบบ บางคนอาจนอนกินมรดกสบายไปเลย บางคนอาจหันไปทำงานการกุศล แต่ที่เขาไปสัมภาษณ์มาเขียนเป็นรายที่ชื่อ Max Levichin อายุ 32 มีสมบัติเท่ากับ $100m รวยเมื่ออายุ 27 โดยขาย online payment service PayPal ให้แก่ eBay ในราคา $1.54 billion แต่ผลงานนั้นมีหุ้นส่วนหลายคน
ผมอ่านโดยตั้งคำถามว่าคนแบบนี้หาความสุขในชีวิตจากอะไร คำตอบคือการหาความตื่นเต้นโดยแข่งกับอะไรสักอย่าง ในกรณีคุณ Max คือแข่งกับตัวเอง หลังจากรวยแล้วเขาทดลองใช้ชีวิตแบบต่างๆ 1 ปี ก็เบื่อ หันมาเปิดงานพัฒนาบริษัท start-up ใหม่อีก ในชื่อ Slide.com ให้บริการเอารูปและวิดีโอขึ้นเน็ต เป้าหมายคือขายได้ราคาสูงกว่าตอนขาย PayPal
ผมตั้งอีกคำถามหนึ่ง ว่า ทำไมคนเหล่านี้จึงประสบความสำเร็จ ผมตอบว่า เพราะเขามี 3 อย่าง (1) เห็นโอกาสที่คนอื่นไม่เห็น หรือคนอื่นเห็นโอกาสแต่ไม่เห็นลู่ทางสำเร็จ (2) มีความสามารถทางเทคนิคระดับล้ำหน้า (3) มีความเพียรเป็นยอด ทำงานแข่งกับเวลา รายละเอียดของบทความนี้มีมาก ท่านที่สนใจชีวิตของคนรวยตั้งแต่อายุน้อยเข้าไปอ่านจากเว็บไซต์กันเอาเองนะครับ และพึงสังเกตว่าคำตอบของผมอาจจะคลาดเคลื่อนก็ได้
ผมยังติดใจ The Met ดังนั้นผมจึงถือว่าเวลาเป็นเงินเป็นทอง เป็นโอกาสทองที่จะไปดูศิลปะของ Near East, Middle East, และ South Asia ก่อนที่ลูกจะตื่น (และพาเราไป shopping ที่ Woodbury Common Premium Outlet ซึ่งอยู่ห่างออกไป 70 ไมล์ ทางเหนือ บริเวณภูเขา Catskill) ผมถือโอกาสไปชม The Met เสียอีกยกหนึ่ง
วันอาทิตย์ถนนว่าง นั่งแท็กซี่แค่ 10 นาทีก็ถึงแล้ว โชเฟอร์เป็นคนปากีสถานมาอยู่อเมริกา 16 ปีแล้ว เดิมอยู่โอไฮโอ ทำร้าน Seven – Eleven กิจการดีจึงขายทำกำไร เอาเงินเข้าแบ้งค์ แล้วหากิจการอื่นทำต่อ เพิ่งมาอยู่นิวยอร์คและขับแท็กซี่ได้ 6 เดือน เขาบอกว่าอาชีพขับแท็กซี่เครียดเพราะรถติด
ถึง The Met ก่อนเวลา จึงเตร่ไปเดินเล่นใน Central Park มีคณะเดินหมา คณะจ๊อกกิ้ง และเดินเล่น มากมาย อากาศดีแม้จะเย็นสักหน่อย แดดออกจ้า ให้แสงเงาสวยงาม ชวนถ่ายรูปต้นไม้ที่มีแสงเงางดงาม
ที่ The Met ไปชม European Paintings, Nineteenth European Paintings and Sculptures, Modern Art, และ Medieval Art ได้เรียนรู้ว่า Modern Art ศิลปินเขาวาดรูปตามจุดเด่นที่เขาเห็น ไม่ได้เขียนตามที่คนธรรมดาทั่วไปเห็น
ตอนบ่ายมูราลี่ขับรถพาพวกเราไป Woodbury Outlet ซึ่งมีร้านถึง 200 ร้านลานตาไปหมด ข้าวของสวยงามตามแฟชั่นหรู แต่ผมรู้สึกว่ามันไม่ค่อยเหมาะกับบ้านเราที่เป็นเมืองร้อน และราคาก็สูงกว่าบ้านเรามาก จึงไม่ได้ซื้ออะไรเลย เดินไปเดินมารู้สึกว่าอากาศค่อนข้างเย็น
คนนิวยอร์คนิยมไปช้อปปิ้งที่นี่กันมาก จนหาที่จอดรถไม่ได้ ต้องไปจอดที่เสียเงิน และขากลับรถติดอยู่แถว Outlet ตั้งนาน และมาติดในแมนฮัตตั้นอีก จนต้องล้มเลิกแผนทำอาหารกินเอง หันไปทำตามประเพณีนิยมของใต้และมูราลี่ คือสั่งอาหารร้านจีน ให้เขาเอามาส่ง ใต้วางแผนเอาอาหารใส่กล่องไปทำงาน เพราะมีนัดไปทำงานตอนสองทุ่มครึ่ง ส่วนมูราลี่ทำงานอยู่กับบ้าน
ต้นไม้กับแสงเงาอันงดงามใน Central Park | ภาพชื่อ The Death of Socrates วาดโดย Jacques-Louis David, 1787 |
บรรยากาศในบริเวณ Woodbury Outlet ซึ่งบริเวณกว้างกว่านี้หลายเท่า |
วิจารณ์ พานิช
28 ต.ค. 50
นิวยอร์ค
ไม่มีความเห็น