หลากหลายครั้งในชีวิตที่เฝ้าตามคิดและถามตนเองว่า “เราเกิดมาทำไม?
เกิดมาใช้กรรม เกิดมาสร้างกรรม เกิดมาตามแต่ ฯลฯ
กรรมเป็นเครื่องกำหนดชีวิตและต้องเดินตามกรรมหรือสิ่งที่เคยทำและกำลังทำ ณ ปัจจุบัน
แต่...ชีวิตที่เกิดขึ้นมานั้นสามารถกำหนด ดูแล ควบคุม มิให้เดินตามกรรมเสมอไป โดยสามารถกำหนดให้ก้าวหน้า รุดหน้า แซงหน้ากรรม ได้ด้วย "ความเพียร"
ความเพียร... ในการทำใจยอมรับกรรมที่เคยทำมา เป็นการชดใช้และล้างหนี้กรรมเก่าให้จบ ๆ กันไปในชาตินี้
ความเพียร... เป็นเครื่องเผาผลาญกิเลส ซึ่งจะเป็นต้นเหตุแห่งการก่อกรรมใหม่ที่จะเกิดขึ้น
ความเพียร... คือเหตุและปัจจัยสร้างกุศลกรรมหรือกรรมดี
ความเพียร... จะจุดเทียนนำสร้างทางแห่งบารมีจนถึงปลายทางชีวิตที่มิต้องเกิดอีกต่อไป
ไม่มีความเห็น