วันแรกของการเป็นอาสาสมัคร
เริ่มต้นเดินทางจากสำนักงานๆไปยังโรงพยาบาลเด็ก ระหว่างทางเฝ้าคิดถึงสิ่งที่ต้องเผชิญ สิ่งที่รออยู่ข้างหน้าจะเป็นเช่นไร ไม่นานความสงสัยนั้นก็หายไป เมื่อเดินทางถึงโรงพยาบาล ซึ่งขณะนั้นได้รับหน้าที่ให้ทำงานที่ห้องเด็กผู้ป่วยเกี่ยวกับโรคกระดูก เมื่อก้าวเข้าในภายห้องนั้น สายตามองไปรอบๆ แม้ในห้องนั้นจะมีเด็กไม่มากนัก อาจเพราะเด็กบางส่วนได้หายได้แล้ว ถ้ามองอีกแง่หนึ่ง ก็นับเป็นเรื่องที่ดี ที่ในโรงพยาบาลมีผู้ป่วยไม่มาก เท่ากับความคนเรามีสุขภาพร่างกายแข็งแรงดี แผนกเด็กผู้ป่วยเกี่ยวกับโรคกระดูก ถึงวันนี้จะมีไม่ถึง 10 คน แต่เมื่อแทบกับจำนวนอาสาสมัครแล้ว ผู้ป่วยจำนวนน้อยนั้น ก็ดูเยอะทีเดียว พวกเรามีกันเพียง 5 คนเท่านั้น พี่อาสาสม้ครให้พวกเราดูแลแบบตัวต่อตัว และคอยสังเกตดูพฤติกรรมของเด็กๆ เพื่อนำไปเขียนบทความและถอดบทเรียน ซึ่งก็คือการสรุปสิ่งที่ได้จากการลงพื้นที่ในโรงพยาบาลนั้นเอง พี่ภา อาสาสมัครในโรงพยาบาลคนหนึ่งและเป็นพี่เลี้ยงดูแลเราในมูลนิธิกระจกเงา ได้มอบหมายให้เราไปดูแลและทำกิจกรรมกับเด็กกลุ่มหนึ่ง เด็กคนแรกเป็นเด็กผู้ชาย ชื่อ ป๊อกเด้ง ฟังจากภาษาแล้วก็พอจะบอกได้ว่าเด็กคนที่เป็นคนภาคใต้ ป๊อกเด้งเป็นเด็กที่ค่อนข้างมีสมาธิที่สั้น พอเล่นของเล่นชิ้นเดิมนานๆก็จะเกิดอาการเบื่อ ไม่อยากเล่นต่อ และเป็นคนเอาแต่ในตัวเอง เช่น เล่นโดมิโน่ เล่นได้สักพัก เริ่มเบื่อ ก็จะเริ่มเล่นโกง เพื่อต้องการให้ตัวเองชนะ อาจเพราะการที่ป๊อกเด้งมีสภาพร่างกายเช่นนี้ ทำให้ทางบ้านเอาใจเขาทุกอย่าง ทำให้เขามีนิสัยแบบ และด้วยความที่ป๊อกเด้งอยู่ในโรงพยาบาลมานาน ทำให้เขาเรีบกร้องต้องการที่จะกลับบ้าน ส่วนเด็กอีกคนหนึ่ง เป็นเด็กชาย ชื่อ ชวน อายุ 16 ปี ดูภายนอกแล้วเขาเป็นเด็กร่าเริง ช่างสังเกต เขามักสังเกตสีหน้า ท่าทางของคนรอบข้าง
จากการที่ได้ทำงานอาสาสมัครวันแรกนั้น ทำให้ได้ทราบความแตกต่างของเด็กที่อยู่ภายนอกกับเด็กที่ต้องพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล เด็กทั้งสองแบบนี้ มีความแตกต่างกันมาก การที่เราจะดูแล หรือเอาใจใส่ใครสักคน เราต้องรู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเราก่อน เพื่อที่จะได้เติมต่อสิ่งที่ตรงตามความต้องการ เพื่อความสุขของทั้งคนให้และคนรับ
ความเห็น (2)
สวัสดีครับ
ตามมาอ่านครับ
น่าสนใจครับ
แหม ใครนะตั้งชื่อลูกว่าป๊อกเด้ง
อ้อ อายุ 16 น่าจะเป็นนายแล้วนะ
เรื่องที่เล่าน่าสนใจค่ะ คิดว่าควรจะเพิ่มรายละเอียดในการเล่าเรื่อง ในการทำกิจกรรม และผลของการเข้าไปทำกิจกรรมด้วย อย่างเช่น น้อง ป๊อกเด้ง เอาแต่ใจ เรามีวิธีอย่างไรในการทำกิจกรรมกับเด็กป่วยที่เอาแต่ใจ