4-11-50
วันนี้ดิฉันไปส่งลูกสาวกลับไปทำงานที่รพ.ตาพระยาโดยน้องปานจะแวะไปที่โรงพยาบาลสระแก้วก่อนที่จะขับรถไปตาพระยาในตอนเช้าวันจันทร์ค่ะ
ช่วงเช้านี้ดิฉันและคุณชัยณรงค์ได้พาน้องปานไปรายงานตัวกับผอ.ปรีชาที่โรงพยาบาลศิริราชเพื่อเตรียมตัวย้ายมาอยู่ที่บำราศในปี51ค่ะ ดูท่านผอ.ปรีชาซึ่งผ่าตัดได้5วันมีกำลังใจดีมาก
คงเนื่องจากมีภรรยาคนสวยนั่งเฝ้าอยู่ใกล้ๆค่ะ ( ลูกสาวดิฉันชมค่ะ )
ดิฉันถือโอกาสซื้อขนมจากร้านบ้านอัยการไปฝากคนเฝ้าเพราะท่านผอ.ยังต้องอดอาหารอยู่ค่ะ
หมอปรีชาบอกน้องปานว่าจำได้เสมอเพราะช่วงที่มาฝึกงานคุณหมอดูแลอยู่พร้อมลูกสาว ติ๋ม ถนอมจิตรซึ่งแอบไปเรียนเภสัชเสียแล้ว
เราคุยและให้กำลังใจกันโดยดิฉันแนะนำคุณหมอปรีชาแบ่งงานเซ็นให้น้องๆช่วย
งานเซ็นหนังสือที่สถาบันมากจริงๆค่ะ โดยเฉพาะการจัดซื้อยา
หลังจากนั้นเรากลับบ้านโดยแวะซื้อขนมกุ้ยช่ายจากศิริราชมากินซึ่งเราชอบทั้งครอบครัว
หลังจากนั้นดิฉันไปส่งลูกสาวกลับไปทำงานที่ตาพระยาโดยส่งขึ้นรถตู้ที่อนุสาวรีย์
น้องปานจะแวะไปที่โรงพยาบาลสระแก้วก่อนที่จะขับรถไปตาพระยาในตอนเช้าวันจันทร์ค่ะ
ช่วงที่อยู่ในรถน้องปานถามแม่ถึงเรื่องการรักษาคนที่มีเลือดออกผิดปกติคือมากกว่า7วัน หรือเลือดออก 7 วัน แต่ใช้ผ้าอนามัยมากเกินไป
ดิฉันให้น้องปานแบ่งกลุ่มคนไข้ที่พบซึ่งมักจะเป็นในกลุ่มอายุน้อย 14-15และกลุ่มอายุมาก 40กว่าๆ
ดิฉันแนะนำว่าถ้าตรวจภายในแล้วปกติส่วนมากจะเกิดจากรังไข่ทำงานผิดปกติซึ่งเราจะให้hormone progesterone วันละประมาณ3เม็ดประมาณ7วัน เมื่อเลือดหยุดแล้วหลังจากนั้นก็จะมีเลือดมาอีกครั้งเมือหยุดยาประมาณ2-3วันก็จะมีเลือดมาซึ่งเราสามารถให้กินยาคุมต่อได้อีกสามแผงทำให้รังไข่ได้พักค่ะ
การรักษาโดยวิธีอื่นๆจะยุ่งยากในการอธิบายผู้ป่วยค่ะ
ดิฉันถือโอกาสให้ลูกสาวสอนเรื่องโรคกระดูกที่พบบ่อยๆเพราะคนที่การไฟฟ้าช่างเป็นคนปวดโน่นปวดนี่โดยเฉพาะ คนขับรถ คนเขียนแบบ
ทุกคนจะบ่นแต่งานเยอะมากๆ
ดิฉันมักจะสอนวิธียืดเหยีอดเพื่อเป็นการป้องกัน
ดิฉันให้ลูกสาวสรุปเรื่องโรคกระดูกที่พบบ่อยๆ
ดิฉ้นได้ความรู้จากลูกสาวเพราะเพิ่งจบมาใหม่ๆทำให้ประหยัดเวลาในการอ่านตำราเยอะเลยค่ะ
และยังไม่เสียเวลาในขณะที่พ่อขับรถแล้วหลงทางทำให้พ่อหงุดหงิดในการขับมาก
นับว่าเราใช้ประโยชน์ของรถติดคุ้มค่า ภาษาบริหารก็คือเอาวิกฤติเป็นโอกาสค่ะ และยังหลีกเลี่ยงการเผลอของดิฉันซึ่งอาจจะไปตำหนิผู้บังคับบัญชาที่บ้านอีกด้วยค่ะ
ขอบคุณที่มาทักทายค่ะ ลูกสาวเล่าว่าปัญหาของการตรวจคือสื่อสารกันไม่ค่อยรู้เรื่องเพราะใช้กันคนละภาษาค่ะ