นักการ...................ผ่านแล้ว

พูดไป (ได้) 2 ไพเบี้ย นิ่งเสีย (เสียหาย) ตำลึงทอง

จากการที่พวกเราเหล่านักการได้ฝึกพูดในทุกวันพฤหัสบดี ซึ่งเมื่อวานนี้ (1-11-50) ก็สามารถรวมตัวกันเหมือนเช่นเดิม (แต่ครั้งนี้ไม่มีกล้วยทอดอ่ะ) ครั้งนี้ผู้พูดในบทที่ 1 แนะนำตัวเองได้แก่ นักการหญิง, นักการปลา, นักการเจี๊ยบ ส่วนนักการมุ่ยเป็นผู้รายงานเวลา นักการน้อยรายงานเอ้อ – อ้า นักการจอยเป็นประธานทั่วไป ส่วนนักการเมี่ยงเป็นผู้วิจารณ์ (จะโดนยำทุกทีเพราะเป็นผู้วิจารณ์นี่แหละ อ้อ! ถ้านักการเมี่ยงหายไป อาจสัญณิฐานได้ว่า เป็นเพราะโดนเหล่านักการคนอื่นๆ อุ้มไปได้นะเนี่ยแหะๆ) การฝึกพูดก็เหมือนกับการว่ายน้ำ ถ้าอ่านแต่เอกสาร ดูแต่หนังสือ ก็ยากที่จะทำได้ ต้องลองลงสนามฝึกซ้อม และสนามจริง นักการแต่ละคนก็พร้อมใจที่จะมาฝึกมาซ้อม (ถ้าไม่พร้อมอาจโดนนักการอิ่มซ้อมได้ แหะๆ) การพูดของนักการแต่ละคนก็เป็นตัวอย่างที่ดีให้กับนักการหลายๆ คนอย่างเช่น

- นักการจอย เป็นประธานทั่วไป ที่ยังคงรักษาความน่ารัก ยิ้มแย้มแจ่มใส ยิ้มจนถึงขั้นหัวเราะ พอเหล่านักการเริ่มหัวเราะด้วยก็พูดไม่ออก แก้เขินด้วยการเดินมาทุบตีนักการเมี่ยง (แค่หัวเราะเปล่าทำอะไรซักหน่อย ทำไมต้องตีกันด้วย แง...ฟ้องๆ)

- นักการหญิง พูดบทที่ 1 คนแรก พูดๆ อยู่นาฬิกาที่ใช้จับเวลามีเสียงกริ่งขึ้นมา จนงงว่าเกิดอะไรขึ้น ยังไม่ครบ 5 นาที ซักหน่อย จึงได้แต่ทำหน้างง งง และขำ แต่ด้วยความเตรียมตัวมาดี จึงขอพูดเริ่มต้นใหม่จนครบ (เลยด้วยซ้ำ) 5 นาที และจบด้วยคำพูดประทับใจว่า “จะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวทำ จะสูงจะต่ำอยู่ที่ทำตัว” (นักการหญิงตั้งใจจบด้วยคำนี้แบบหักมุมจบจริงๆ)

- นักกรปลา พูดบทที่ 1 เตรียมตัวมาดี มีการปรับไมค์ก่อนพูด และทักที่ประชุม หน้ายิ้มแย้มแจ่มใสเล็กน้อยถึงปานกลาง (การพูดในที่ ชุมชน ถ้าหน้าตายิ้มแย้ม ฟังก็จะรู้สึกอารมณ์ดีตามไปด้วย หากหน้าตายิ้มแย้มมากเกินไปผู้ฟังก็อาจหาว่าบ้าได้....จ้า) ด้วยความที่เตรียมตัวมาดี จึงมีเรื่องราวที่เล่าให้ฟังมากมาย 5 นาที กริ่งดังก็แล้ว 5 นาทีครึ่ง กริ่งรัวก็แล้ว ยังพูดไม่ถึงอนาคต แต่ก็ต้องลงจากการพูดมิเช่นนั้น จะเลยเวลาของผู้พูดคนอื่น พอลงไปก็ได้แต่บ่นกระปอดกระแปดว่า ยังพูดไม่จบเลย...เฮ้อ (แหะ ๆ)

- นักการเจี๊ยบ พูดบทที่ 1 พูดจาฉะฉาน ยิ้มแย้มแจ่มใส พูดได้ดีด้วยความเจนเวทีพอสมควร จึงมีตัวอย่างการพูดมากมาย มีการพูดให้เห็นภาพ อย่างเช่น โหนรถเมล์เหมือนลิง (ว่าแต่ไม่เคยเห็นลิงโหนรถเมล์นะ เคยเจอแต่โหนต้นไม้ อ่ะ) หรือวิ่ง...ตับๆๆๆ (ทำไมไม่วิ่งไตๆๆๆ หรือวิ่งม้ามๆๆๆ ก็ไม่รู้เนอะ แหะๆ)

- นักการมุ่ย มารายงานเวลา ใช้กระดาษที่เล็กดี (จะได้ไม่บทบังความหล่อของนักการมุ่ยไง) มองผู้ที่ผู้ถึงระหว่างรายงานเวลาเป็นระยะๆ (ทำให้คนที่เราพูดถึงเค้าสนในเรา นับเป็นกุศโลบายที่ดีของนักการมุ่ย)

- นักการน้อย รายงานเอ้อ - อ้า จับได้ทั้งเอ้อและอ้า รวมถึงนะครับนะคะเป็นระยะๆ หลังจากรายงานจบ มีการชื่นชมนักการแต่ละท่านว่าทำได้ดีขึ้น เอ้อ - อ้า น้อยลง อืม...ม นักการน้อยก็น่าชื่นชมเช่นเดียวกัน

การพูดครั้งนี้ นักการทุกท่านทำได้ดีขึ้นกว่าเดิมเยอะมาก กล้าพูดมากขึ้น ซึ่งจากเดิมใช้เวลา 5 นาที (ส่วนใหญ่เกินด้วยซ้ำ) จนนักการอิ่มบอกว่าต้องหาเวทีจริงมาให้ นักการแต่ละท่านลองกันดูซะแล้ว...

อ้อ! ดีใจกับนักการหญิงด้วย พูดผ่านบทที่หนึ่งแล้ว ต่อไปคงต้องพูดบทที่ 2 “จริงจัง จริงใจ” ซะแล้ว

นักการเมี่ยง