ความสงบ

คำพ่อสอน    ความสงบนั้น ภายนอกได้แก่สภาวการณ์ที่เรียบร้อยเป็นปรกติ  ไม่มีความวุ่นวายขัดแย้ง  ไม่มีการเอาเปรียบเบียดเบียนหรือมุ่งร้ายทำลายกัน  ภายใน ได้แก่ความคิดจิตใจที่ไม่ฟุ้งซ่านหวั่นไหว หรือเดือดร้อนกระวนกระวายด้วยอำนาจความมักได้ เห็นแก่ตัว ความร้ายกาจเพ่งโทษ ความหลงใหลเห่อเหิม อันเป็นต้นเหตุของอกุศลทุจริตทั้งหมด  การทำความสงบนั่นต้องเริ่มที่ภายในตัว ในใจก่อน  เมื่อภายในสงบ ความคิดจิตใจก็ตั้งมั่น  สามารถคิดอ่านด้วยเหตุผล ความละเอียดรอบคอบ และสามารถค้นหา จำแนกข้อเท็จจริง ถูกผิด ดีชั่วได้โดยกระจ่างและถูกต้อง  จึงเกื้อกูลให้บุคคลประพฤติปฏิบัติในสิ่งที่ดีงามตามแนวทางที่สุจริตเหมาะสมได้ และย่อมจะส่งผลสะท้อนถึงภายนอกให้มีความปรกติเรียบร้อยด้วย...(พระบรมราโชวาทพระราชทานเพื่อเชิญไปอ่านในพิธีเปิดการประชุมยุวพุทธิกสมาคมทั่วประเทศ ครั้งที่ ๑๘ ณ สถาบันพัฒนาข้าราชการพลเรือน สำนักงาน ก.พ. วันเสาร์ที่ ๓๑ มกราคม ๒๕๓๐ ( คัดลอกจาก...ภูมิพลอดุลยเดช. พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหา. คำพ่อสอน : ประมวลพระบรมราโชวาทและพระราชดำรัสเกี่ยวกับความสุขในการดำเนินชีวิต. พิมพ์ครั้งที่ ๕. กรุงเทพมหานคร :โรงพิมพ์กรุงเทพ, ๒๕๕๐.)         
ได้อ่านคำสอนนี้แล้ว  มีบทกลอนสอนใจมาฝาก
                          ความสงบของใจเป็นที่ตั้ง
                         เป็นที่หวังแห่งธรรมนำยึดมั่น
                         สร้างพลังแห่งจิตใจได้โดยพลัน
                        กุศลจิตนั้นนั่นเป็นบุญ
                                       จงทำใจให้เหมือนของในลิ้นชัก
                                      อยากหยุดพักเก็บไว้ได้เกื้อหนุน
                                      เมื่อจะใช้ก็หยิบใช้ให้เป็นคุณ
                                     อบรมใจได้บุญคุณภาวนา
                        ทำใจเราอยู่กับตัวไม่มัวเฉ
                       ไม่หันเหให้ใจนั้นไปหา
                       เรื่องรอบตัวมัวหมองข้องใจมา
                       ตระหนักว่ามีธรรมบำรุงใจ

[ครูนาย]

ความสงบเป็นกุญแจสำคัญในการพัฒนาจิตวิญญาณ