ชีวิตทวนกระแส "กิเลส"


 

กว่าสิบเดือนแล้วนะที่เราใช้ชีวิตที่ปิดและปฏิเสธการร้องเรียกของ “กิเลส”
กว่าสิบเดือนแล้วนะที่เรามิได้เดินตามสิ่งที่ “กิเลส” เรียกร้องและแสวงหา
กว่าสิบเดือนแล้วนะที่เรามิได้หลงใหลใฝ่ฝันในสิ่งที่ “กิเลส” นั้นนำพา
กว่าสิบเดือนแล้วหนาที่ร่องเรือในธาราแห่งพระสัทธรรม

ตั้งแต่เกิดผ่านฝนผ่านหนาวมากว่ายี่สิบแปดปี ก็มีครั้งนี้ที่ต้องสู้รบปรบมือกับข้าศึกที่แสนฉกาจและฉกรรจ์
เจ้ากิเลสที่สังคมและประสบการณ์ทางโลกปลูกฝัง ให้พาชักนำและพาไป


เฮ้อ... เป็นเวลากว่าสิบเดือนที่ต้องนั่งเฝ้าดูเจ้า “กิเลส” ที่คอยมายื่นอุธรณ์ เสนอฎีกา

อย่างนั้นนิด อย่างนี้หน่อยน่า
วัดโน้นเขาก็ทำกัน คนนี้เขาก็ทำกัน สังคมเขาก็ทำกัน โลกเขาก็ทำกัน ไม่เป็นไรหรอก ไม่เป็นไร

สิบเดือนที่เฝ้าคอยข่มจิตและตบใจ “ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ และไม่” ในวัฏสงสารที่เป็นไป


เฮ้อ... คำว่า “ไม่” จิตที่ “ไม่” ความคิดที่ “ไม่” ได้พาเราผ่านพ้นหนทางที่จะนำเราไปสู่หุบเหวหลายครั้งต่อหลายครั้ง


เทียบกับครั้งเมื่อกาลก่อน...


เราเคยพูดแต่คำว่า “ได้ ได้ ได้ และได้” จนทำให้ชีวิตของเราตกเหวแล้วตกเหวอีก ตกซ้ำแล้วซ้ำอีกอยู่นั่นเอง


สิบเดือนที่ค่อย ๆ คืบคลายจากหุบเหวก้นเขาเงามรณะ
ค่อย ๆ เขยิบและขยับ ขึ้นมาทีละนิดทีละหน่อยโดยใช้คำว่า “ไม่” เป็นแสงไฟ
ค่อย ๆ ปีน ค่อย ๆ ป่ายต้านแทนแรงโน้มถ่วงของโลกและโลกียภัยที่พร้อมเสมอในการที่จะดึงเราลงไปสู่ก้นเหวอีกครั้ง

การเดินขึ้น โดยฝืนแรงโน้มถ่วงแห่งโลกนี้มันช่างเหนื่อยหนักเสียนี่กระไร
แต่กลับกัน เพียงแค่เราปล่อยมือและปล่อยใจ แรงโน้มถ่วงแห่งนรกและไฟก็พร้อมที่จะดึงเราไปเผาไหม้เสียนี่กระนั้น

สองมือที่ปีนป่ายต้านแรงโน้มถ่วงของโลก ก็เปรียบเสมือนกับสองเท้าที่ก้าวเดินทวนกระแสแห่ง “กิเลส”
ต้านแรงแห่ง “โลภะ” นั่นคือความอยากได้
ต้านแรงแห่ง “โทสะ” นั่นคือความคิดประทุษร้าย
ต้านพลังของ “โมหะ” สิ่งนั้นคือความหลง ความไม่รู้ ความเขลา”
ต้านพลังของ “มานะ” สิ่งนั้นคือความถือตัว
ทวนกระแสแห่ง “ทิฏฐิ” ความเห็นผิดนั่น
ทวนกระแสแห่ง “วิจิกิจฉา” ความลังเลสงสัย ความเคลือบแคลงนั่น
ต่อสู้กับ “ถีนะ” ความหดหู่ ความท้อแท้ถดถอย
ต่อสู้กับ “อุทธัจจะ” ความฟุ้งซ่าน
ยับยั้ง “อหิริกะ” ความไม่ละอายต่อความชั่ว
เลิกเมามัวต่อ “อโนตตัปปะ” ความไม่เกรงกลัวต่อความชั่วนั้น


กิเลสวัตถุ ๑๐ นี้ เป็นสิ่งที่ก่อความเศร้าหมองให้เกิดกับชีวิตนั้นได้ ฉันใด
การดำเนินชีวิตทวนกระแสแห่งกิเลสวัตถุทั้ง ๑๐ นี้ ย่อมเป็นสิ่งที่ก่อความสดใสนำทางชีวิตไปสู่สุขคติได้ ฉันนั้น...


หมายเลขบันทึก: 140169เขียนเมื่อ 19 ตุลาคม 2007 19:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:28 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท