ดังนั้นพุทธศาสนาจึงสอนให้ฝึกฝนจิต ควบคุมจิตให้ได้ ร่างกายนั้นอาศัยปัจจัย ๔ เพียงเล็กน้อยก็สามารถดำรงอยู่ได้โดยไม่มีทุกข์แล้ว ถ้าเราสามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่มีความทุกข์ทางจิตใจได้เลยตลอดชีวิต เราก็ย่อมที่จะได้รับสิ่งที่เป็นประโยชน์สูงสุดสำหรับชีวิตแล้ว ซึ่งจุดนี้เราควรเข้าใจเสียก่อนจะได้ให้ความสนใจจิตมากกว่ากายหรือวัตถุ
สาธุ กับการเข้าถึงพระธรรมด้วยนะครับ เมื่อมีเกิดขึ้น ก็ยอมมีดับเหมือนกัน การที่มีจิตรใจที่ดี ก็เท่ากับมีร่างกายที่แข็งแรงเกินครึ่ง
สวัสดีค่ะ
ตามมาสาธุด้วยค่ะ
อ่านแล้วได้คิด อย่างที่เขาว่า จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว ขอบคุณมากค่ะ
ผมอาจจะมองต่างมุมนะครับคือใจที่ไม่มีความทุกข์นั้น น่าจะเป็นระดับพระอรหันต์แล้วละครับ แต่อย่างเราๆ ท่านๆ นี้ฝึกจิตให้รู้เท่าทันความทุกข์ภายในทุกข์ภายนอกก็น่าจะพอ (คงยากมากเลย)
หรือว่าอย่างไรครับท่านผู้รู้ ชอบตอบหน่อย