สัญญลักษณ์

หากจะบอกว่าสังคมไทยเป็นสังคมแห่งสัญญลักษณ์ก็คงไม่ผิดเพราะหลายต่อหลายครั้งที่เรายึดติดสัญญลักษณ์เป็นตัวบ่งชี้การตัดสินใจในหลายเรื่อง

เรื่องต่อไปนี้เป็นเพียงวาบของความคิดนะครับอย่าคิดมาก

หากจะบอกว่าสังคมไทยเป็นสังคมแห่งสัญญลักษณ์ก็คงไม่ผิดเพราะหลายต่อหลายครั้งที่เรายึดติดสัญญลักษณ์เป็นตัวบ่งชี้การตัดสินใจในหลายเรื่องไม่ว่าจะเป็น เราเชื่อว่าคนที่เป็นเจ้านาย ต้องเป็นคนดี ต้องเป็นคนที่เป็นซุปเปอร์แมน ไม่ด่างพร้อย

หากเรามาสายเรามักบอกว่าเรามีธุระ โน่น นี่ ชีวิตมีความจำเป็นมากมาย

แต่หากเจ้านายมาสายเรามักบอกว่าทำตนไม่น่าเคารพ (หลายยคนคงเริ่มเห็นแย้ง)

แต่หากเราถอดความเป็นหัวโขนเหล่านั้นทุกคนต่างต้องมีภาวะที่เหมือนกัน

สิทธิของความเป็นคนที่น่าจะได้รับอย่างทัดเทียมหมายถึงมุมนี้ด้วยหรือเปล่า

เช่นเดียวกัน เรามักมองภาพของนักธุรกิจ เจ้าของกิจการการค้าว่าเป็นพวกนายทุน

นายทุนคือพวกกอบโกยผลประโยชน์ เป็นตัวแทนของระบบทุนนิยม นักธุรกิจเพื่อสังคมหายากมาก

แต่กลับมองชาวนา ชาวไร่เป็นตัวแทนของผู้ถูกกระทำ ความยากจน ของกล่มคนที่ใสซื่อบริสุทธิ์

เป็นคนด้อยโอกาส ในขณะที่ชาวนาชาวไร่ที่ กอบโกยต้องการทำนาให้ได้มาก ๆ แก่งแย่งทรัพยากร

มีปัญหากันหรือกระทั่งการโกงสอดไส้ผลผลิต ต่าง ๆ นานา (ตัวอย่าง) คนเหล่านี้ยังเป็นสัญญลักษณ์ของความใสซื่ออยู่ไหม ไม่ต่างกันนะครับนักธุรกิจเขาก็อาจไม่ต่างจากชาวนาที่ต้องลงทุนแล้วได้รับผลตอบแทนสูงสุด

สิ่งเหล่านี้ไม่ได้อยุ่ที่ว่าเป็นภาคธุรกิจหรือเกษตรกร เพรามันเป็นโครงสร้างของระบบทุนที่สังคมยอมรับโดยไม่ทัดทาน หาใช่เป็นเฉพาะกลุ่มนายทุนอย่างเดียวก็หาไม่

ผมไม่ได้หมายความว่านักธุรกิจหรือนายทุนที่กอบโกยผลประโยชน์จนเบียดเบียนคนอื่นไม่มีนะครับ

แค่เพียงอยากให้เราทำใจให้เป็นกลางให้มากที่สุด

ทำอย่างไรเราจะหลุดออกจากความรู้สึกอย่างนี้

หลุดออกจากความเป็นสัญญลักษณ์ที่เราเชื่อ และถูกสอนให้เชื่อ

เราจะมองคนที่ความเป็นคนได้บ้างไหม

นักธุรกิจหรือชาวนาก็เป็นคนเช่นกัน

ทุกคนต่างถูกกลไกของสังคมผลักดันให้แสดงพฤติกรรมที่ต่างกัน

นักธุกิจ พ่อค้า มีเงินมากก็ลงทุนมาก หวังผลกำไรมาก

ในขณะที่ชาวนาชาวไร่ คนค้าขายมีเงินน้อยก็ลงทุนน้อย

แต่หากเราเรียนรู้ที่จะมองเห็นทั้งระบบสังคมที่เท่าเทียมกัน

ทำอย่างไรเราจะไม่แบ่งเขาแบ่งเรา

นั่นนายทุนนี่ประชาชน แล้วคนเหมือนกันไหม