วันนี้พึ่งกลับมาจากการอบรมปฏิบัติการ เรื่อง KM ที่ทาง สพท.นม. 6 จัดที่โรงเรียนเมืองคงค่ะ ปิดโรงเรียนไปกันเลยเชียว 3 วัน 5-7 กันยายน 2550 (เด็กนักเรียนเฮโลกันใหญ่) การอบรมครั้งนี้เป็นผลพวงมาจากการที่โรงเรียนบึงพะไลได้รับคัดเลือกให้เป็นโรงเรียนแกนนำการขับเคลื่อนกระบวนการคิดสู่ห้องเรียน ระดับมัธยมศึกษา แค่ชื่อก็เล่นเอาคุณครูที่โรงเรียนพากันคิด(หนัก) เลยค่ะ ...เกิดคำถามกับตัวเองว่า....เอ...แล้วที่ฉันสอน ๆ อยู่ทุกวันนี้ เด็กไม่ได้คิดเลยหรือไง พอแรกเริ่มได้อบรม ได้รับความรู้ ลองเปิดใจกับสิ่งใหม่ๆ ทำให้ย้อนกลับมาดูตัวเอง อีกครั้ง กลับมาสำรวจการเรียนการสอนที่เคยจัดให้นักเรียน ทำให้ได้รู้ว่า ยังมีสิ่งที่เราต้องปรับการเรียนเปลี่ยนการสอนของตนเองอีกเยอะแยะมากมาย ต้องเปลี่ยบทบาทครู(ศน.ที่ สพท.ขอนแก่นเขต1 บอกว่า..ลีลา..) ผู้ชี้นำทาง เป็นเสมือนเทียนเล่มน้อยส่องสว่าง กลายเป็นผู้หยิบยื่นไม้ขีดไฟ หรือตะเกียงให้นักเรียนจุดนำทางตัวเองบ้างแล้วแหละ ครูต้องรู้จักตั้งคำถามที่กระตุ้นต่อมเอ๊ะ(อ.จตุพล ชมภูนิช) คือท้าทายให้เด็กได้สงสัยอยากหาคำตอบเอง อย่าส่งเสริมต่อม อ้อ....อ๋อ.... จะกลายเป็นเด็กเอ๋อเหรอไปซะเปล่า ๆ ลดการบอก การอธิบาย การบรรยาย (เพราะง่ายดี) ลงบ้าง
ดีใจด้วยครับเราจะได้มีชุมชนแลกเปลี่ยนความรู้เพิ่มขึ้น
ลองดูว่าจะถึง ครูออ หรือเปล่า เคยเปิดดูมาดูบ้างหรือเปล่านี่ อบรมแล้วหายจ้อยเลย งานยุ่งไหม วันนี้ฉันว่างไม่มีอะไรทำ นั่งอยู่หน้าจอมันเซ็ง เลยลอง ชะแว๊บ.... มาหาซะหน่อย หวังว่าคงไม่ลืมเพื่อนครูบ้านดอนใหญ่นะ