ความสุข
ความสุข
เมื่อคืนที่ผ่านมา ได้ฟัง ดร. ประพนธ์ เสวนากับคณะผู้บริหารของ พอช. (สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน) เรื่องการทำงานอย่างมีความสุข ซึ่ง ดร. ประพนธ์คงจะเอามาเล่าใน บล็อก Beyond KM ผมจึงจะไม่เล่า
แต่จะเล่ามุมมองต่อความสุขของปราชญ์ฝรั่ง คือ John Stuart Mill ซึ่งเขียนไว้ใน “คนเหล่านี้เท่านั้นที่มีความสุข” (Those only are happy) ดังนี้ “คนที่มีความสุข คือคนที่ใจจดจ่ออยู่กับเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ที่ไม่ใช่เรื่องความสุขของตัวเอง เช่น จดจ่ออยู่กับความสุขของผู้อื่น จดจ่ออยู่กับการพัฒนาความเป็นอยู่ของมนุษยชาติ หรืออยู่กับการสร้างสรรค์ศิลปะ ไม่ใช่เพื่อเป็นหนทางไปสู่สิ่งอื่น แต่เป็นเป้าหมายเชิงอุดมการณ์ การกระทำมีเป้าหมายอยู่ที่สิ่งใดก็ตาม คนที่ใจจดจ่อในการกระทำ จะพบความสุขในการมุ่งมั่นทำสิ่งนั้น” ผมไม่ได้แปลตรงตัวนะครับ แต่ใช้วิธีกึ่งแปลกึ่งถอดความ กึ่งตีความ
ทั้งหมดนี้เอามาจากบทความในนิตยสาร ดิ อีโคโนมิสต์ ฉบับวันที่ ๑๔ – ๒๐ มค. ๔๙ หน้า ๘๒ ในบทความชื่อ Happiness : Astrangely newfangled idea ซึ่งวิจารณ์หนังสือชื่อ Happiness : A History แต่งโดย Darrin M. McMahon, 2006.
ผมขอย้ำประเด็นของ จอห์น สจ๊วต มิลล์ ว่าเขาเชื่อว่าความสุขเกิดจากการที่จิดมีสมาธิอยู่ที่เรื่องใดเรื่องหนึ่ง ที่เป็นความดีงาม หรือการสร้างสรรค์
วิจารณ์ พานิช
๑๕ มค. ๔๙
บ้านผู้หว่าน สามพราน นครปฐม
ความเห็น (1)
morning_glory
ผมเพิ่งได้อ่านถึงงานวิจัยที่สามารถกระตุ้นสมองส่วนที่ทำให้คน
เกิดความสุขได้
http://www.damninteresting.com/?p=229
อ่านแล้วก็เกิดความปล่อยวางขึ้นมาว่า
ความสุขที่คนแสวงหา
ส่วนมากก็คือ กลไกที่ "วิวัฒนาการ" ได้เลือกมา เพื่อให้มนุษย์
และสังคมของมนุษย์(ที่มี gene ร่วมกัน) อยู่รอดและพัฒนาได้
ส่วนนี้ก็คงตอบคำถามได้ว่า ทำไม คนถึงมีความสุขในการกิน
(เพื่ออยู่รอด) ในเรื่องสืบพันธุ์(เพื่อขยายจำนวน) เรื่องความดี
(เพื่อช่วยให้มนุษย์คนอื่น รอดด้วย)
ส่วนความสุขจากสมาธิ ผมว่าเป็นอีกกลไกหนึ่ง ต่างหาก
คิดๆ แล้วก็น่าสนใจศึกษาเพิ่มเติมในเรื่องเหล่านี้ครับ