วันนี้ขณะที่ทำงานในห้องตรวจ วุ่นๆเหมือนทุกวัน
กำลังจะตรวจคนไข้คนต่อไปซึ่งเป็นผู้หญิง อยู่ๆก็มีผู้ชายวัย40 กว่าๆ
เดินตามเข้ามาด้วย ผมก็คิดว่าเอ??? เขาคงเป็นญาติกัน
แต่แล้วคนไข้ผู้ชายท่านนีก็พูดขึ้นทันทีว่า และเร็วๆว่า
หมอครับสวัสดีครับ ผมหายดีแล้วครับ
ผมไปผ่าตามา หลังจากที่ได้เจอหมอ
และหมอแนะนำให้ไปผ่าตัดเปลี่ยนเลนส์กับหมอตา
พร้อมกับเข้ามาไกล้ๆเพื่อให้ผมได้เห็นว่าตาเขาหายดี
เป็นปกติ ดูไม่รู้เลยว่าตาเขาเคยขาวที่แก้วตาซ้ายมาก่อน
ย้อนกลับไปก็พบว่า ผมนึกได้ว่า 1เดือนก่อน เคยพบคนไข้คนนนี้
ได้มาปรึกษาผมเรื่องตา ซ้ายซึ่งผิดปกติ ตั้งแต่เด็กๆ แต่ไปเคยไปตรวจที่โรงพยาบาลเลย เป็น30 ปีแล้ว ก็อยู่อย่างนั้นมาตลอด และจริงๆแล้วลุงท่านนี้ก็เป็นคนที่ลำปาง มาทำงานที่ปายเท่านั้น
ตอนนั้นผมก็แปลกใจมาก เมื่อรู้ว่าลุงเป็นมา30 ปีแล้วไม่ยอมไปตรวจรักษา เดิมไม่ค่อยเป็นมาก ต่อมาเป็นมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยมีคนทักให้มาตรวจ ลุงจึงยอมตัดสินใจมา
เมื่อเป็นดังนี้ผมจึงแนะนำไปตรวจกับหมอตาที่สะดวกที่สุด
ตอนแรกลุงไปที่จังหวัด มส. แต่มีปัญหาเรื่องสิทธิ์จึงส่งต่อ
กลับไปที่ รพ.ลำปาง และได้รับการผ่าตัดจนดีขึ้นนในที่สุด
เหตุการณ์นี้มันเกิดรวดเร็วมาก ประมาณ 5 นาที และก็เกรงใจคนไข้ที่นั่งอยู่เพื่อรอตรวจ(ซึ่งก็ยิ้มๆ และทำหน้างงนิดๆ)
แม้ระยะเวลาจะสั้นแต่ก็ให้ความรู้สึกดีๆมากมาย ผมไม่รู้จะขอบคุณ
คนไข้ท่านนี้อย่างไร ที่แม้ว่าเขาจะไม่มีของมาแสดงความขอบคุณอะไร
แต่ผมก็รู้สึกได้ถึงความตั้งใจ ที่จะเดินมาหาผมที่รพ เพียงเพื่อมาบอก
เพียงเพื่อมาแสดงความขอบคุณ และเห็นว่าเขาดีแล้ว หายแล้ว
ผมจึงลุกจากเก้าอี้ตรวจ ยื่นเมือข้ามโต๊ะตรวจไปสัมผัสมือคุณลุง
กำมือแล้วบอกว่า ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ
หมอรู้สึกดีใจนะที่ลุงมาหา มาบอกกันว่าหายแล้ว.....
ขอบคุณจริงๆครับ ^_^
ขอขอบคุณอาจารย์ kmsabai...