มะพร้าวมีประโยชน์ตั้งแต่ผลมะพร้าว ใบมะพร้าว เปลือกมะพร้าว ต้นมะพร้าว เช่น เนื้อมะพร้าวทำน้ำกะทิ กะลาะพร้าวเป็นวัตถุดิบ ประดิษฐ์ของใช้ เปลือกมะพร้าวส่งโรงงานเพื่อทำที่นอนใยมะพร้าว ส่วนใบมะพร้าวทำเครื่องจักรสาน,ลำต้นมะพร้าว เมื่อแก่มากๆก็สามารถโค่นมาทำไม้มะพร้าวเพื่อเป็นไม้แบบสร้างบ้านที่ตำบลคลองน้อยเป็นแหล่งปลูกมะพร้าวขึ้นชื่อของจังหวัดสุราษฎร์ธานี ได้นำวัสดุเหลือใช้จากมะพร้าวมาทำเป็นผลิตภัณฑ์กะลามะพร้าว และ เครื่องจักสานจากใบมะพร้าว
อ. สุวรรณี ณ พัทลุง อายุ 59 ปี เจ้าของภูมิปัญญาชาวบ้าน อยู่บ้านเลขที่ 69 หมู่ที่ 1 ตำบลคลองน้อย อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี ได้ลาออกจากราชการ และหันมาทำงานด้านจักรสานจากก้านมะพร้าว และงานผลิตภัณฑ์จากกะลามะพร้าวเพื่อเผยแพร่ให้ ผู้มีความสนใจและใจรักได้สืบต่อผลงานด้านภูมิปัญญาชาวบ้านโดยจัดตั้งกลุ่มพัฒนาสตรี เพื่อรวมกลุ่มทำผลิตภัณฑ์จำหน่าย และเป็นที่รวมกลุ่มเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ด้านภูมิปัญญาของชาวบ้านในท้องถิ่น <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> วัสดุที่นำมาใช้ ก้านมะพร้าว กะลามะพร้าว เลือกกะลามะพร้าวทำชิ้นงาน และเลือกจากผิวของกะลามะพร้าว เช่น สีดำ สีน้ำตาล มะพร้าวห้าง สีขาวมะพร้าวทึมทึก เครื่องมือที่ใช้ในการผลิตชิ้นงาน มี มีด เลื่อยฉลุ เครื่องเจาะ เครื่องขัดผิวกะลามะพร้าว สว่านไฟฟ้า </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> งานสานก้านมะพร้าว ใช้ก้านมะพร้าวโดยนับจากทางยอดตัดทางที่ 3 นับจำนวน 120 ก้าน/ 1 ชิ้นงาน งานกะลามะพร้าวเลือกกะลาตามชิ้นงานกะลามะพร้าวสีดำจะผลิตงานประเภทโคมไฟ แจกัน ส่วนกะลามะพร้าวสีน้ำตาลผลิตชิ้นงานประเภท กะปุกออมสิน รูปสัตว์ต่างๆ ระยะเวลาในการผลิตแต่ละชิ้นงานใช้เวลาผลิตประมาณ 3-4 ชม./ 1 ชิ้นงานเล็ก ส่วนรายได้จะแบ่งกันในกลุ่มใครเป็นผู้ผลิตชิ้นงาน รายได้ตกแก่ผู้ผลิต โดยหักให้กับกลุ่ม 10% ของรายได้</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> "ทองหลาง" ได้รวบรวมจากการทำรายงานของเทอมที่ 1 ปีที่ 1 เพื่อเผยแพร่แก่ผู้สนใจและได้ระลึกเสมอว่า "ภูมิปัญญา" สร้างคุณค่ามากมายให้พวกเราได้ภาคภูมิใจแห่งการดำเนินชีวิตและไม่ลืม "รากเหง้า" </p>
บ้านเดิมผมอยู่อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน เมื่อย้อนหลังไปก่อนสี่สิบปี ผมจำความได้ว่า ใบมะพร้าว ใบตาล ใบลาน เป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตเด็ก ๆ ไม่ว่าจะเป็น หนังสือธรรมที่วัด ปลาตะเพียน กล่องข้าวเหนียว หลังคาเพิงพัก ฯลฯ แต่หลังจากนั้นมาผมเห็นแต่ต้นลำไย มากมายสุดลูกหูลูกตา สวนหอมกระเทียม ปัจจุบันเห็นแต่ความเหงาของผู้เฒ่าผู้แก่ ที่รอคอยลูกหลานกลับบ้านมาเยี่ยม เพราะคนรุ่นเดียวกันกับผมได้เรียนหนังสือ และไปทำงาน ทำมาหากินต่างจังหวัดกันหมด เหลือแต่เด็กรุ่นใหม่ กับความเจริญยุคใหม่ คิดถึงทางมะพร้าวที่เราเปลี่ยนกันขี่แล้วลาก วิ่ง ใครหล่นก็ไปเป็นวัว ลากวิ่ง ไปกับถนนในซอย ดินทราย ยุคนั้น เมื่อกลับมาเยี่ยมบ้านเจอเพื่อน ๆ ที่เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมือง คุยกันเรื่องนี้ก็เป็นที่ตกลกขบขันยิ่งนัก
อยากทราบว่า มีวิธีการเหลาก้านมะพร้าวอย่างไร