สวัสดีค่ะ ครูภาทิพ ขอโทษด้วยค่ะ ที่เข้ามาทักทายช้า เนื่องจากไปเติมไฟมา ๖ วันค่ะ มีผลงานเรื่องใหม่มาฝากทุกท่านค่ะ เชิญแวะอ่าน นิราศอ้อมกอดที่นี่ค่ะ
http://www.st.ac.th/bhatips/oomgod51.htm
สวัสดีค่ะ ศนิชา กาเจริญ ขอบคุณสำหรับคำนิยมค่ะ
สวัสดีค่ะ ภัทรภรณ์ ด้วยความยินดีค่ะ
สวัสดีค่ะครูปรีชา ยินดีร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ
สวัสดีค่ะ Baby-bear ดีใจด้วยค่ะที่มีรายงานส่ง
สวัสดีค่ะ ครูกานท์ ๑๖ มกราคม ๒๕๕๒ จะไปเยี่ยมทุ่งสักอาศรมค่ะ
สวัสดีค่ะจิรัชญา ดีใจด้วยค่ะที่หนูมีงานส่ง
สวัสดีค่ะ ด.ญ.รพีพร นักเรียนโรงเรียนหนองฉงวิทยา(หนูอยู่ชั้นม.1) ครูไม่ทราบว่าหนูแต่งเรื่องอะไร
ลองอ่านงานตัวอย่างดูนะคะ
สวัสดีค่ะ เด็ก ยบ และ ทิงนองนอย ดีใจด้วยค่ะ ที่เว็บครูช่วยหนูได้
ผลงานของหนูเป็นกาพย์นะคะ ไม่ใช่กลอน ใช้ได้ค่ะ แต่ควรแต่งอย่างน้อย ๒ บทค่ะ
"ทองหยิบทิพย์รส สีเหลืองสดทองอร่าม
จีบรูปดอกไม้งาม หวานลือนามในเมืองไทย"
สวัสดีค่ะ ภาวินี สุภาษิตพระร่วงครูบอกไว้ให้หมดแล้วค่ะ ลองคลิกดูนะคะ
สวัสดีค่ะ Loliz* ขอให้หนูมีความทรงจำกลับคืนมานะคะ โอมเพี้ยง
กลอนภาษาอังกฤษครูแต่งเพียงเรื่องเดียวค่ะ คือปลายทางของผีเสื้อ Butterfly 's Destination
ส่วนที่หนูเห็นน่าจะเป็นโคลงโลกนิติที่
แปลโดย ม.ร.ว.เสนีย์ ปราโมทย์ค่ะ
ปลายทางของผีเสื้อ
โดยครูภาทิพ
แพรน้ำค้างพรางตาครารุ่งเช้า
แดดแรกเหย้าเยือนฟ้ามาแต้มสี
พลิกพืชพันธุ์ผันพรากจากราตรี
รับรพีอุ่นหล้าพาหนาวคลาย
พรึบพรึบพับสลับสีผีเสื้อน้อย
ปีกขยับเคลื่อนคล้อยสู่เป้าหมาย
เล็บมือนางกางดอกออกเรียงราย
รอผีเสื้อกรีดกรายชิมกลิ่นไอ
เพราะแสงพรางจึงมิเห็นเส้นร้อยรัด
ของแมงมุมคอยสกัดรัดด้วยไหม
ติดกับดักหนักหน่วงด้วยบ่วงใย
หากแรงใจดิ้นรนจึงพ้นพลัน
เล็บมือนางต่างรอผีเสื้อน้อย
ซี่งหลงลืมย้อนรอยสู่ทางฝัน
เปลี่ยนเป้าหมายย้ายทิศนิจนิรันดร์
เพียงกับดักขวางกั้นฝันเปลี่ยนทาง
ไฉนคนจึงเป็นเช่นผีเสื้อ
ยอมเป็นเหยื่อเสียรู้ผู้ขัดขวาง
เพียงเล่ห์กลมนต์ดำมาอำพราง
กลับก้าวย่างหลบลี้หนีอุดมการณ์
Butterfly 's Destination
The dew in the morning.
The sunshine wakes up the world.
Butterflies move their wings.
To get the flower's honney.
Unfortunately, a baby butterfly
Caught by a spider's net.
Struggle, struggle for life,
Then, free from the net,
it's a pity ! she lost her destination.
Like the man throw away his aim,
Inspite of knowing where to go on...
ครูภาทิพ ศรีสุทธิ์
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่ อ่านแล้วนะคะ สัมผัสถูกต้องหมดค่ะ มีหลายวรรคที่มีความไพเราะ เพียงแต่น้ำหนักของคำยังไม่คม ศึกษาเพิ่มเติมจากวรรณกรรมเพื่อชีวิต ของ จิตร ภูมิศักดิ์ จีรนันท์ พิตรปรีชา เสกสรรค์ ประเสริฐกุล จะทำให้คำมีน้ำหนักและคมมากขึ้นค่ะ ยินดีด้วยค่ะ และรออ่านชิ้นต่อไปนะคะ
ตัวเราเมื่อเยาวัย แสนยากไร้อย่างใหญ่หลวง
ทำไร่ไปตามดวง ไม่มีห่วงในดวงใจ
พวกเราไร้โรงเรียน จะขีดเขียนกันไฉน
อยู่เขาลำเนาไพร ไม่มีใครจะได้เรียน
ครูสอนก็ไม่มี เพราะไร้ที่จะอ่านเขียน
ห่างไกลไร้โรงเรียน จะอ่านเขียนเรียนกะใคร
อยู่เขาลำเนาป่า แขกไปมาหามีไม่
คนเมืองไม่เคยไป ศิวิไลไม่เคยมี
บ้านเราไร้ตะเกียง ไร้ทั้งเสียงทั้งแสงสี (ไร้ซึ่งเสียงอีกแสง
สี)
รถราไม่เคยมี เพราะเศรษฐีไม่เคยมา (บาทนี้เพราะ
ค่ะ)
คำลงใช้แสงไต้ พอส่องให้ได้เห็นหน้า (ค่ำลงเพียงแสงไต้)
คืนใดไร้เมฆา ต่างเห็นหน้าด้วยแสงเดือน
เงินทองไม่เคยใช้ แต่สุขใจหาใครเหมือน(เงินทองมิมีใช้ หากสุขใจหาใครเหมือน)
ชาวไพรไม่แชเชือน เราเสมือนเรือนเดียวกัน
เป็นญาติยิ่งกว่าญาติ เรือนใดขาดก็แบ่งปัน
เอื้อเฟื้อช่วยเหลือกัน คือสัมพันธ์ของชาวไพร(บทนี้เพราะค่ะ)
ขโมยไม่เคยมี ไร้สิ่งที่หายไป
ฐานะของชาวไพร มีสิ่งใดได้ราคา
รักมากคือวัวควาย มีคุณหลายแก่ตัวข้า (คุณมากมายสุดพรรณนา)
เลี้ยงไว้ใช้ไถนา เลี้ยงตัวข้ามาจนโต (หรือ......เลี้ยงประชามาอักโข)
ชาวไพรไม่ขี้เกียจ ไม่หยามเหยียดไม่คุยโอ่
ขยันทำงานโชว์ คือความโก้ของชาวไพร
ชาวไพรไร้มารยา ไม่เคยกล้าคิดลวงใคร
โง่เง่าเราชาวไพร จะมีใครมาหมายชม
โง่เง่าหนอชาวป่า การศึกษาก็ไม่สม (เนื้อหาบาทนี้กับบาทถัดไปไม่รับกันค่ะ)
มีเพียงแต่เสียงลม มาช่วยคลายให้หายครวญ ฯลฯ.
เชิญอ่านนิราศเรื่องใหม่ของครูภาทิพ นิราศอ้อมกอด ที่นี่ค่ะ
http://www.st.ac.th/bhatips/oomgod51.htm