เกษตรยั่งยืนเป็นฐานของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง
ความเป็นจริง แล้ว ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ตามแนวพระราชดำริ ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว นั้น มิได้กล่าวระบุไปในเรื่องใดเรื่องหนึ่งเฉพาะอย่างชัดเจน แต่มีความหมายที่ครอบคลุม มีคุณค่าในแต่ละเรื่องอย่างน่าสนใจยิ่ง ในนามของสถาบันส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน เป็นความเห็นส่วนตัวของกระผม นายสมพงศ์ ตันติวงศ์ไพศาล ขอนำกล่าวเป็นเรื่องไปดังนี้ คือ
เรื่องเกษตรกรรม ที่ผ่านมาระบบการจัดการเรื่องการเกษตรในประเทศไทย เราเป็นระบบการจัดการสินค้าเกษตรเพื่อส่งออก เพื่ออุตสาหกรรม และเพื่อพาณิชยกรรม ที่ผ่านมาก็เลยเป็นว่า ไทยผลิตข้าวเป็นอันตับ หนึ่ง อันดับสองของโลก หรือผลิตกุ้งเพื่อการส่งออกเป็นอันดับสามสี่ของโลก หรือการผลิตไก่สดแช่แข็ง เป็นรายต้น ๆ ของโลก เป็นต้น ถ้าเรามัวคิดว่า เราต้องผลิตข้าวหอมมะลิเป็นอันดับต้น ๆ ใครมาแย่งตำแหน่งแล้วไม่ยอม น่าจะเป็นการเข้าใจผิด เพราะถ้าลูกค้าที่เป็นประเทศนำเข้าสินค้าเขาบอกว่า เขาจะสั่งซื้อสินค้าเกษตรได้ ถ้าปลอดสารพิษ นั่นคือปัจจุบันระบบที่ว่านี้แทนที่การเกษตรบ้านเรา จะพัฒนาก้าวไกล กลับชลอตัวลง โดยไม่ผ่านการตรวจสารพิษที่เจือปนในอาหารและผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร เพราะกระแสโลกปัจจุบันเน้นที่การบริโภคอาหารปลอดภัย
กรณีของการปลูกกล้วยหอมทองปลอดสารพิษ ที่อ.ท่ายาง อธิบายได้ดีครับ ว่า ถ้าคุณปลูกกล้วยด้วยระบบแปลงพื้นใหญ่ (มากกว่า 10 ไร่) ศัตรูพืชก็จะไปรุมกินในแปลงนั้นจนเสียหายครับ(เพราะพยายามไม่ใช่สารเคมีปราบแมลงเลย ในขณะแปลงอื่น ยังใช้อยู่บ้าง....) เพราะฉะนั้นวิธีแบบธรรมชาติที่ได้ผลคือ ปลูกได้แต่ต้องเป็นแปลงเล็ก คละเคล้ากันไปตามสวนของชาวบ้าน เพื่อไม่ให้เป็นจุดสนใจของแมลงศัตรูพืช....เหล่านี้เป็นการทำเกษตรแบบเศรษฐกิจพอเพียง (ถึงแม้จะส่งออกเช่นกัน)และเป็นการสอนการทำเกษตรที่ไม่ใช้สารพิษ กล้วยที่เหลือจากการคัดแล้ว ตัวเกษตรกรเองสามารถทานได้อย่างสนิทใจ ไม่ต้องแยกว่าแปลงปลูกไว้เพื่อกินเอง แปลงนี้ปลูกไว้เพื่อขายชาวบ้าน(ไม่รับผิดชอบต่อชีวิตผู้อื่น)
ซึ่งไม่ใช่การทำการเกษตรแบบทฤษฎีใหม่เสมอไป นับวันนี้ เราได้เห็นเกษตรประณีต 1 ไร่ หรือวนเกษตร หรือเกษตรผสมผสาน หรือเกษตรอินทรีย์ โดยให้มีหลักคิดเรื่องการอยู่รอดของเกษตรกรเป็นหลัก ต่อไปคือ พอเพียงครับ.....เท่านี้ก็เป็นการทำการเกษตรแบบเศรษฐกิจพอเพียงแล้วครับ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น