; ; = …You will Never Walk Alone … = เพื่อนกัน ตลอดกาล = = Friend Forever … = ; ;

 

 

 

 

..... กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเกาะแห่งหนึ่งซึ่งรวบรวมความรู้สึก ทั้งหมดอาศัยอยู่ด้วยกัน ความสุข ความเศร้า ความรู้ และอื่นๆอีกมาก วันหนึ่ง มีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่าเกาะกำลังจะจมน้ำ ดังนั้น ความรู้สึกฯ ทั้งหมดจึงได้เตรียมเรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ ความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจอยู่บนเกาะความรักต้องการที่จะอยู่จนกระทั่งวินาทีสุดท้าย 

 ..... เมื่อเกาะเกือบจะจมแล้วความรักจึงตัดสินใจ ขอความช่วยเหลือ ......ความรวยแล่นเรือผ่านมา และตอบว่า " ไม่ได้หรอก ฉันรับเธอไม่ได้ เพราะเรือฉันน่ะเต็มไปด้วยทองและเงินแล้ว มันไม่มีที่ให้คุณ " ความรักตัดสินใจจะถามความเห็นแก่ตัวซึ่งผ่านมาเหมือนกันด้วย " เรือลำงาม ความเห็นแก่ตัว ช่วยฉันด้วย " " ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก ความรัก คุณน่ะทั้งเปียกอาจจะทำให้ เรือฉันเปียกด้วย "  

… ความเศร้าได้พายเรือใกล้เข้ามา ความรักก็ได้เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก "ความเศร้าอนุญาตให้ฉันขึ้นเรือคุณนะ " " โอ้ความรัก ฉันกำลังเศร้ามากเลยฉันต้องการอยู่คนเดียว ขอโทษนะ " ความสุขได้ผ่านความรักไปแล้วเหมือนกัน แต่เขาไม่ได้ยินแม้ เสียงร้องเรียกขอความช่วยเหลือของความรักเพราะมัวแต่กำลังสุข

… ทันใดนั้น มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา " มานี่ความรัก ฉันจะรับคุณไปเอง "ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมาก จนลืมถามชื่อว่า ใครคือผู้ใจดีผู้นั้น เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินที่แห้ง ก็จากไปตามทางของแต่ละคน ความรักนึกขึ้นมาได้ว่า ลืมถามชื่อผู้ที่ช่วยเหลือเขา  

.... ความรักจึงถามความรู้ " ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน " ความรู้ตอบอย่างภาคภูมิใจ ในความรอบรู้ของตนเองว่า " เวลา " ความรักถามต่อว่า " แต่ ทำไมเวลาถึงช่วยฉันละ " ความรู้ยิ้มในความรอบรู้ของตัวเอง แล้วตอบความรักว่า " ก็เพราะว่า เพียงเวลาเท่านั้น ที่เข้าใจว่า.. ...ความรักยิ่งใหญ่แค่ไหน... แต่ว่า...มีสิ่งหนึ่งที่เราอาจลืมเลือนไป ถ้าหากจะไม่กล่าวถึงเสียเลย  

… ขณะที่ความรักกำลังมองหาคนช่วยออกจากเกาะ ความรักคงยุ่งอยู่กับการมองหาผู้อื่น..จนลืมมองมาที่ความเป็นเพื่อน...ซึ่งเลือกที่จะอยู่เคียงข้างความรักตั้งแต่แรกแล้ว เพราะความเคยชิน จึงทำให้ความรักมองไม่เห็นความสำคัญของความเป็นเพื่อน.... ในขณะที่ความรักจากไปพร้อมกับเวลา ความเป็นเพื่อนรู้สึกดีใจมาก ที่ความรักปลอดภัย

... และแม้จะต้องห่างกัน แต่ความเป็นเพื่อน กลับรู้สึกเป็นสุข เพราะความเป็นเพื่อน รู้ดีว่า ถึงแม้เกาะนี้จะจมลงไปชั่วนิรันดร์ ....แต่...ความเป็นเพื่อนจะยังเป็นอมตะในใจของความรักตลอดไป แม้จะไม่ยิ่งใหญ่ แต่จะคงอยู่เคียงข้างความรักเสมอ ความเป็นเพื่อนรู้ดีว่าตน... ไม่จากไปเหมือนกาลเวลา  

.... ความเป็นเพื่อนรู้ดีว่าตน... ไม่รังเกียจกันเหมือนความเห็นแก่ตัว ความเป็นเพื่อนรู้ดีว่าตน... ไม่แบ่งชั้นกันเหมือนความรวย ความเป็นเพื่อนรู้ดีว่าตน... ไม่อ้างว้างเหมือนความเศร้า และความเป็นเพื่อนรู้ดีว่าตน... ไม่เปลี่ยนแปลงเหมือนความสุข ทั้งนี้ก็เพราะ... " ความเป็นเพื่อนจะอยู่ในใจตลอดไป

" ที่มา - เมลลูกโซ่ เครือข่าย แม่ชะม้อยกลอยใจ  ภาพ – fccshop.com, digitaldutch.com

 

[บ้านสวนพอเพียง]

สวัสดีครับ คุณ poo

• คุ้นๆ ว่าเคยอ่านแมวนี้ แต่อ่านกี่ครั้งก็ให้ความรู้สึกดีๆ ได้เสมอ
  
• ขอบคุณครับ 

[Boo]

สวัสดี มิตรภาพ

แสนยินดีที่ได้มารู้จัก
สหายรักสุขใจมิมีหมอง
หวังสิ่งใดขอให้ได้สมปอง
ร่วมฉลองยินดีด้วยอย่างจริงใจ

มิตรภาพก่อผลิที่ร่วมสร้าง
มิอ้างว้างโดดเดี่ยวแล้วใช่ไหม
ตราบตะวันยังทอแสงอันอำไพ
ในหทัยยังอิ่มเอมและเปรมปรีดิ์

เป็นเพื่อนร่วมอักษรกลอนประเสริฐ
อาจมิเลอเลิศค่าสง่าศรี
แต่ตั้งใจเต็มร้อยถ้อยวจี
ด้วยเต็มที่เต็มใจและศรัทธา

ไว้วันนึงพึงได้พบประสบพักตร์
ได้รู้จักพูดคุยได้ศึกษา
ได้ร่วมเรียงร้อยคำพรรณา
สานคุณค่าแห่งภาษาพายั่งยืน - โดย ลำตะคอง ...

[ลุงรักชาติราชบุรี]

...ความเป็นเพื่อน ตัวตน คนเช่นไร ...อ้วนสูงใหญ่ ขาวคม สมเสมอ ...หรือเล็กแคระ คล้ำเขรอะ ใคร่เจอะเจอ ...และคุณเธอ ชอบหลอกเรา หรือเปล่าเป็น ...เคยเจอเข้า คราวนั้น ฝันกระเจิง ...ทำรื่นเริง หายเหงา หมดเศร้าเหม็น ...โลกสดใส กลับสลบ พบลำเค็ญ ...เพื่อนกลายเป็น งูเห่า ของชาวนา...ฮิฮิฮิ...

[คิม นพวรรณ]

สวัสดีค่ะ

• ความเป็นเพื่อน..ยั่งยืนในใจเสมอนะคะ
• อ่านแล้ว..ได้ความรู้สึกค่ะ
• ขอขอบพระคุณค่ะ
• รักษาสุขภาพนะคะ

[Boo]

สวัสดีค่ะคุณลุงหนุ่ม ลุงรักชาติราชบุรี

… ลำตะคอง เจอกลอนคุณหนุ่ม ลุงรักชาติ

... ให้ประหลาด สุดซึ้ง รำพึงหมาย

...  เพื่อนคือเพื่อน เตือนใจ มิเว้นวาย

...  นานแค่ไหน ก็มิคลาย มลายไป

ขอบคุณคุณลุงหนุ่มรักชาติค่ะ ... หนูเคยไปทำงานที่สวนผึ้ง ราชบุรีด้วยค่ะ

ชอบประทับใจ หมู่บ้านอันสงบ งาม เงียบ ... มีละลุ อันสวยงาม สวนกุหลาบ น้ำตกเก้าโจน ...  

มีความสุขมากๆนะคะ ...

[Boo]

สวัสดีค่ะครูพี่คิม

4. ครูคิม

 

… มิตรภาพ มหัศจรรย์ ไร้พรมแดน ...  ยิ่งแน่นแฟ้น มากขึ้นตามกาลเวลา J

 

วันนี้ฝนฟ้าที่อันดามัน กระหน่ำมาอีกแล้ว ... ครูพี่คิมจะลงมาใต้ช่วงไหนค่ะ

 

ใกล้ๆ ไฮซีซัน ตุลาหรือเปล่าเอ่ย ...  ช่วงนี้นักเรียนแถวบ้านเตรียมตัวแต่งกลอน

 

เขียนเรียงความวันแม่กันใหญ่เลยค่ะ ... รุ่นปชช. ก็ใช่ย่อย ... มีความสุขนะคะครูแม่ พี่คิม อิ อิ J

 

 

[Sila Phu-Chaya]

• โรแมนติคจังเลยค่ะ
• กำลังง่วง ๆ ก็เลยตื่นเลย อิอิ
• 

[Boo]

ทักทายยามบ่ายหลังฝนพรำพราย ณ ปลายฟ้า ที่อันดามันค่ะพี่หญิงกลาง

 

ตัวอักษร จะโรมันกะติก หรือไม่นั้น คงอยู่ที่ ผู้รับสาส์นด้วยกระมังคะว่าอยู่ในช่วงอารมณ์ไหน อิ อิ

 

พี่สาวกลางของน้อง ยังจับเนื้อหาได้ละเมียดละไม  ... ใกล้ถึงวันแม่แล้วไซร้ อยากทำอะไรดี ทำอะไรดี

 

ช่วงนี้น้องไม่ค่อยได้ลั่นกลอน ค่ะ อยากจะแต่งกลอนวันแม่ ปีนี้ก็ไม่ทันส่งประกวด ไม่เป็นไร ...

 

 แต่ขอบิลด์อารมณ์ก่อน  ...  พี่หญิงงานยุ่งไหมคะ  ...  คงจะว่างได้ไปวิปัสสนา อย่าลืมนำมาบอกต่อนะคะ