เรื่องของน้องซัน

งานมหกรรมตลาดนัดการจัดการความรู้ ๔ ภูมิภาค ครั้งที่๓ ที่อยุธยา คุณครูจากโรงเรียนวัดปิตุลาธิราชรังสฤษฏ์จากจังหวัดฉะเชิงเฉรา เล่าเรื่องน้องซัน ซึ่งฟังแล้วได้รับแรงบันดาลใจอย่างมาก

 

น้องซันเพิ่งได้เหรียญทองแดงโอลิมปิกคณิตศาสตร์ที่ฮ่องกงมาสดๆร้อนๆ แต่เรื่องที่น่าสนใจสำหรับผมไม่ใช่เรื่องที่น้องซันได้เหรียญ แต่เป็นเรื่องที่โรงเรียนและผู้ปกครองดูแลน้องซันอย่างไรจึงได้เหรียญ

 

น้องซันเป็นเด็กขาดทักษะในการเข้าสังคม เป็นอาการออทิสติกแบบอ่อนๆ สมาธิสั้น ไม่สนใจเรียน ชอบปลีกตัวหลังห้องเรียน คุณครูสังเกตเห็นว่าน้องซันชอบหมากกระดานจึงหาหมากกระดานหลากหลายชนิดมาให้เล่น

 

 วิชาที่น้องซันชอบและทำคะแนนได้ดีคือวิชาคณิตศาสตร์ ผู้ปกครองพาเด็กไปหานักจิตวิทยาเด็กพบว่าไอคิว ๑๑๕ ซึ่งสูงกว่าเด็กปกติ ทั้งผู้ปกครองและครูต่างช่วยกันสนับสนุนให้เด็กได้ทำในสิ่งที่มีความสามารถและสนใจในที่สุดก็ได้รับเลือกเข้าแข่งขันคณิตศาสตร์โอลิมปิกจนได้เหรียญกลับมา

 

คุณครูเล่าต่อว่าน้องซันเป็นลูกคนโตในจำนวน ๓ คน เมื่อแม่รู้ว่าลูกขาดทักษะในการเข้าสังคมก็ออกจากงานมาเลี้ยงลูก คุณครูเคยถามคุณแม่ว่าเรื่องการมีลูกอีก ๒ คนหลังจากน้องซันเพราะบางคนก็กลัวว่าลูกที่เกิดใหม่อาจมีอาการเหมือนลูกคนแรก คุณแม่ตอบว่าที่มีลูกอีก ๒ คนเพราะจะได้ช่วยลูกคนโตในการเรียนรู้

 

การที่ทั้งบ้านและโรงเรียนเอาใจใส่เด็กอย่างเต็มที่ ค่อยๆเห็นศักยภาพในตัวเด็กและผลักดันให้ศักยภาพของเด็กปรากฏไม่ใช่เรื่องธรรมดา โดยเฉพาะกับเด็กที่ดูเหมือนจะเป็นปัญหา ผมคิดว่านี่จะเป็นตัวจุดประกายที่ทำให้สังคมมองน้องซันและเด็กออทิสติกอื่นๆแตกต่างจากเดิม ทุกๆคนมีศักยภาพที่ซ่อนเร้นอยู่คล้ายดังเพชรที่ต้องเจียระไนจึงจะเปล่งประกาย